πίνακας του B. Zani ....

ένας πίνακας του ΖΑΝΙ που με συναρπάζει ......

Φάουστ...του Αλέξανδρου Σοκούροφ.

Faust. Ρωσία, 2011 - γερμανικοί διάλογοι. Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Σοκούροφ. Σενάριο: Σοκούροφ, Μαρίνα Κορένεβα, Γιούρι Αράμποφ. Ηθοποιοί: Γιοχάνες Τσάιλερ, Αντόν Αντασίνσκι, Ιζόλντα Ντιτσάουκ, Χάνα Σιγκούλα. 134'

*****

Μια νέα ματιά πάνω στην ιστορία του Φάουστ, μέσα από ένα συναρπαστικό, εικαστικά λαμπρό, φιλοσοφικό ρόουντ-μούβι. Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Τελευταίο μέρος μιας τετραλογίας («Μολώχ», «Ταύρος» και «Ο ήλιος») είναι ο «Φάουστ» του Ρώσου Αλεξάντερ Σοκούροφ, που χάρισε στο σκηνοθέτη της το Χρυσό Λιοντάρι του φετινού Φεστιβάλ Βενετίας.

Με έμπνευση τη ζωγραφική του 19ου αιώνα να κυριαρχεί στα εικαστικά λαμπρά, βουτηγμένα σ' ένα ξεθωριασμένο, καφετί χρώμα, πλάνα, ο Σοκούροφ αντλεί από το θεατρικό έργο του Γκέτε για να μας παρουσιάσει μιαν άλλη, εντελώς δική του εκδοχή πάνω στο μύθο του Φάουστ.

Ο Φάουστ του, άνθρωπος αφελής, μελαγχολικός με οικονομικά προβλήματα, που έχει στραφεί μακριά από τα πνευματικά ζητήματα και έχει πάψει να αναζητεί την ψυχή του ανθρώπου, ξεκινά από μια «καλιγκαρική» πόλη, παρέα μ' έναν τοκογλύφο Μεφιστοφελή, διασχίζει μυστικούς υπόγειους διαδρόμους, περνάει από ξερά, γεμάτα βράχια, τοπία, όπου συναντά τη Μαργαρίτα, για να απορρίψει τελικά τις φοβίες και τα άγχη του για την ύπαρξη ή μη της ψυχής και να μετατραπεί σταδιακά σ' έναν σύγχρονο άνθρωπο, μέχρι σ' ένα βαθμό παρόμοιο με τους χαρακτήρες των τριών προηγούμενων ταινιών: Χίτλερ, Λένιν, Χιροχίτο, αν και πιο ανθρώπινο και πονετικό από εκείνους.

Ο Σοκούροφ έφτιαξε ένα φιλοσοφικό ρόουντ-μούβι, γεμάτο σκηνές πλούσιες όχι μόνο από εικαστικής πλευράς αλλά και θεματικά, με ιδέες και ερωτήματα, μαζί κι ένα εύστοχο, διαβρωτικό χιούμορ, που μόνο ένας σκηνοθέτης που προβληματίζεται για τον κόσμο και την τέχνη του ξέρει να βάζει με τέτοιο άμεσο, κινηματογραφικά συναρπαστικό τρόπο. Σίγουρα η πιο ώριμη ταινία του σκηνοθέτη της «Ρώσικης κιβωτού».

(από http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=329484)

Όταν οι Τουλαμπί συνάντησαν για πρώτη φορά λευκούς ανθρώπους...

Αλέξανδρος Σολζενίτσιν: το θερμό χέρι του Θεού θα μας βοηθήσει ....

«Η αξιοθρήνητα απελπιστική κατάσταση στην οποία βούλιαξε η σύγχρονη Δύση, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σ' αυτό το μοιραίο λάθος: Πίστεψε ότι η αμυντι­κή δύναμη του κόσμου βρίσκεται μόνο στα ατομικά ό­πλα, ενώ στην πραγματικότητα η υπεράσπιση της ειρή­νης βρίσκεται κυρίως σε μεγάλες καρδιές και σταθερούς ανθρώπους. Κάθε απόπειρα να βρεθή μια διέξοδος από την κατάσταση πού δημιουργήθηκε στο σημερινό κό­σμο, θα είναι στείρα, αν δεν υπάρξει επιστροφή μετα­νοίας της συνείδησης προς τον Δημιουργό των πάντων. Το νόημα της ζωής μας δεν έγκειται στην αναζήτηση της υλικής επιτυχίας αλλά στην τάση της ψυχής για μια άξια πνευματική ανάπτυξη. Αντί για βιοτικές και επιπό­λαιες ελπίδες των δύο τελευταίων αιώνων, πού μας οδή­γησαν στο μηδέν και στα πρόθυρα ενός θανάτου, πυρηνικού και μη, εμείς με αποφασιστικότητα, ας ζητήσουμε το θερμό χέρι του Θεού, που το απωθήσαμε με τόση επιπολαιότητα και οίηση... Τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας συγκρατήσει στον κατήφορο πού γλιστράμε».

Ζωγράφοι στον πόλεμο....

Ο Αθηναίος ζωγράφος Αλέκος Αλεξανδράκης (1913-1968) ταυτίστηκε με την απεικόνιση του αλβανικού μετώπου, αφού οι πίνακές του αναπαράγουν την «εθνική» εικόνα που έχουμε για τους μαχητές. «Τυφλοί» μπροστά στον εχθρό, επιτίθενται με τον άνεμο να παρασέρνει τη χλαίνη τους. Καμία αμφιβολία για το ρόλο του πολεμιστή, του δοσμένου στη μετωπική σύγκρουση με ανυποχώρητο θάρρος.

("Πίνδος" του ζωγράφου Ιωάννη Σαββόπουλου)

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Σπύρος Μελάς επαινούσε το εικαστικό αποτέλεσμα: «Είναι ο πρώτος Ελλην ζωγράφος που μας δίδει με την υπέροχον έμπνευσίν του και την εξαιρετική του τέχνην την αλβανικήν εποποιίαν». Ο Αλέκος Αλεξανδράκης υπηρέτησε με το βαθμό δεκανέα και στις ανάπαυλες θυμόταν το ζωγράφο. Με μολύβι, κιμωλία, πένα και μελάνι αποτύπωνε τον πυρετό της έντασης, γι' αυτό η ζωγραφική του ζουμάρει στη χειρονομία τού «ή ταν ή επί τας».

Ο Σμυρνιός ζωγράφος, φωτογράφος και κινηματογραφιστής Γεώργιος Προκοπίου (1876-1940), αν και έπασχε από βρογχικά, έβαλε «μέσον» για να βρεθεί στο μέτωπο! Κατ' εξοχήν «πολεμικός» καλλιτέχνης, ήδη, από το 1912, είχε φιλοτεχνήσει τα πρώτα πολεμοκεντρικά θέματά του αφού είχε βρεθεί στο βαλκανικό μέτωπο. Και θα έχει συνεχή παρουσία στην απεικόνιση, φωτογράφηση και κινηματογράφηση των πεδίων των μαχών κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το άγρυπνο μάτι του, πάλι με την τριπλή του ιδιότητα, θα δηλώνει το «παρών» στο μικρασιατικό μέτωπο και στην κατάρρευσή του, πάντα στην πρώτη γραμμή. Στην κάμερα του Γεωργίου Προκοπίου χρωστάμε το μοναδικό ντοκουμέντο της φλεγόμενης Σμύρνης. Συνολικά, υπολογίζεται ότι γύρισε γύρω στα 14.000 μέτρα ταινίας.

Ετσι, όταν κηρύσσεται ο πόλεμος, ο μπαρουτοκαπνισμένος και πεισματάρης 64χρονος «γέροντας» για τα ηλικιακά συμφραζόμενα της εποχής, φεύγει εθελοντικά για το μέτωπο, με άδεια του αρχιστράτηγου Αλέξανδρου Παπάγου. Σκιτσάρει και φωτογραφίζει τον ήχο και τον απόηχο των μαχών... Μια ελαιογραφία του Αργυρόκαστρου δεν πρόλαβε να την τελειώσει... Ο στρατιώτης-καλλιτέχνης πεθαίνει από συγκοπή καρδιάς στις 20 Δεκεμβρίου 1940. Η Αθήνα τον κηδεύει με τιμές συνταγματάρχη εν ενεργεία.

(του Σταύρου Δουζίνα-αντίγραφο παλαιότερου πίνακα)

Ο Πατρινός ζωγράφος Ανδρέας Βουρλούμης (1910-1991) δεν είδε ποτέ την έκδοση «Μπλοκ εκστρατείας. Ζωγραφική περιήγηση στο αλβανικό μέτωπο» γιατί εκδόθηκε στο γύρισμα του νέου αιώνα («Ικαρος»). Αν και σπούδασε χημεία, σ' όλη του τη ζωή αφιερώθηκε στη ζωγραφική. Ως φαντάρος στην ηπειρο-αλβανική ζώνη των πρόσω, όπως ο ίδιος αφηγείτο, δεν έριξε μία τουφεκιά και δεν κοιμήθηκε ούτε μία νύχτα στο χιόνι. Παρέμεινε στο Αργυρόκαστρο, χωρίς η μονάδα του να εμπλακεί σε πολεμική επιχείρηση.

Στα συνολικά οκτώ τετράδια και μπλοκ δεν θα ανακαλύψουμε αναφορές σε όπλα, συγκρούσεις και πολεμικές επιχειρήσεις. Επικροτείται η αδρότητα της εικαστικής γραμμής, τις ώρες της ανάπαυλας και της αναμονής. Γραμμικά σχέδια στρατιωτών και τοπίων, σχέδια με τονικές διαβαθμίσεις, ολοκληρωμένα ή προετοιμασίας, άλλα με κραγιόνια, έτερα με νερομπογιές. *

("κατοχή 1941" του Αντώνη Κανά)

 

Ορέστη Κανέλλη.. 

Ν. Λιβάνης

πίνακες της Νελαβιτσκι (Valia Nelavitsky) ...

από ιδιωτική συλλογή...

28η Οκτωβρίου 1940....28η Οκτωβρίου 2011.

πίνακας με θέμα το έπος του 1940 ...

Οι ωραίοι φέρνουν την καταστροφή στους λαούς;

  

Μπορεί οι θεωρίες να λένε ότι τα γοητευτικά πρόσωπα είναι πιο δημοφιλή, αλλά μια νέα έρευνα υποστηρίζει ότι οι μεγάλοι ηγέτες είναι άσχημοι! Οι έρευνες φυσικά είναι για να ... καταρρίπτονται, αλλά αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στη συγκεκριμένη.

  Ναι μεν λοιπόν οι ψηφοφόροι τείνουν να ψηφίζουν τους εμφανίσιμους πολιτικούς επειδή αισθάνονται ότι είναι πιο "καθαροί", άξιοι εμπιστοσύνης και επιβλητικοί, η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι άσχημοι -όπως ο Ουίνστον Τσώρτσιλ- αποδεικνύονται τελικά πολύ πιο αγαπητοί και επιτυχημένοι ηγέτες.

   Οι ψυχολόγοι πιθανολογούν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι από παιδιά αναγκάστηκαν να καταβάλουν προσπάθεια για να ξεπεράσουν τα εμφανισιακά τους μειονεκτήματα.

Μία μελέτη κόντρα σε όλες τις υπόλοιπες

   Αυτό που ξέραμε μέχρι σήμερα είναι ότι τα πρόσωπα με συμμετρικά χαρακτηριστικά υπερέχουν σε όλους τους τομείς.

  Στατιστικά, έχουν έχουν καλύτερο επίπεδο ζωής και τους αποδίδονται θετικά κοινωνικά χαρακτηριστικά, ενώ αντιμετωπίζονται από τους άλλους θετικά από πολύ μικρή ηλικία, από την παιδική χαρά ως το σχολείο και στη συνέχεια σε όλη τη ζωή τους.

  Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με εκείνους που γεννιούνται με ασύμμετρα χαρακτηριστικά, οι οποίοι αναγκάζονται να αναπτύξουν περισσότερες θετικές κοινωνικές δεξιότητες επειδή ακριβώς πρέπει να αντισταθμίσουν τις ελλείψεις που παρουσιάζουν έναντι των άλλων.
   Σύμφωνα όμως με τον δρα Καρλ Σίνιορ του Πανεπιστημίου Αστον της Βρετανίας, επικεφαλής της μελέτης, τα συμπεράσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι "ασύμμετροι"  ηγέτες είναι ήταν σαφώς πιο επιτυχημένοι από τους όμορφους! Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους πολιτικούς, αλλά για τους αρχηγούς κάθε ομάδας, μικρής ή μεγάλης, επαγγελματικής ή φιλικής.

  " Είναι εντυπωσιακό ότι όσο πιο ασύμμετρα είναι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός αρχηγού, τόσο περισσότερη κοινωνική ικανοποίηση και έμπνευση προσφέρει στα μέλη της ομάδας του", δήλωσε ο δρ Σίνιορ.

(από http://www.pyles.tv/News/Research-psychology/ugly.aspx)

Thomas Kinkade...

Πίνακας ζωγραφικής,όπως λέμε έρωτας...

Η παρατήρηση ενός ωραίου έργου τέχνης από κάποιο διάσημο ζωγράφο μπορεί να δώσει στον θεατή την ίδια ευχαρίστηση με το να είναι ερωτευμένος, αποκαλύπτει μια νέα έρευνα βρετανών νευροεπιστημόνων.

Οι ερευνητές έκαναν πρωτοποριακές μελέτες με την τεχνική της μαγνητικής εγκεφαλικής απεικόνισης σε μια ομάδα εθελοντών, χωρίς πολλές γνώσεις περί ζωγραφικής, ώστε να μην έχουν προκαταλήψεις. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, στη θέα ενός καλλιτεχνικού αριστουργήματος, ενεργοποιείται η ίδια περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιείται και στις περιπτώσεις των συναισθημάτων του έρωτα με το άλλο φύλο, αλλά και κατά τη λήψη ναρκωτικών. Ο κοινός παρονομαστής είναι μια χημική ουσία, ο νευροδιαβιβαστής ντοπαμίνη που προκαλεί αισθήματα έντονης ευχαρίστησης στον εγκέφαλο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι, από όλους τους πίνακες, τη μεγαλύτερη επίδραση είχαν στους εθελοντές οι πίνακες του Βρετανού Τζον Κόνσταμπλ και του Ιταλού Γκουίντο Ρένι, την μικρότερη οι πίνακες του Ιερώνυμου Μπος, ενώ κάπου ανάμεσα βρισκόταν η επίδραση από τους πίνακες του Μονέ, του Σεζάν, του Ρέμπραντ και του Λεονάρντο ντα Βίντσι.


Σύμφωνα με τους ερευνητές η πρόκληση ευχαρίστησης στον εγκέφαλο μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε είδος ζωγραφικής (τοπία, νεκρή φύση, αφηρημένη τέχνη, πορτρέτα κ.α.), αφού αυξάνεται η ροή του αίματος στον εγκέφαλο. 

(από http://www.greekmoney.gr/index.php/permalink/61292.html)

Πώς μπορούμε να δούμε τη ζωή μέσα από τον κινηματογράφο...

Ένα αφήγημα και τέσσερις άνθρωποι του κινηματογράφου απαντούν στο ερώτημα

Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης προτείνει:

«Σύντομη συνάντηση» (Ντέιβιντ Λιν) : Γιατί είναι από τις ωραιότερες ερωτικές ταινίες όλων των εποχών.

«Full Metal Jacket» (Στάνλεϊ Κιούμπρικ) : Γιατί είναι ένα φροντιστήριο για το τι σημαίνει στρατός.

Rashomon (Ακίρα Κουροσάβα) : Γιατί ποτέ ένα γεγονός δεν είναι το ίδιο για όσους το έχουν δει.

«Μοντέρνοι καιροί» (Τσάρλι Τσάπλιν) : Γιατί είναι η ζωή μας.

«Ο θίασος» (Θόδωρος Αγγελόπουλος) : Γιατί όταν η Ιστορία μπορεί να ειπωθεί με ποιητικές εικόνες αποτυπώνεται καλύτερα.

Ο Μιχάλης Κοκκώνης προτείνει:

«Τα 400 χτυπήματα» (Φρανσουά Τριφό) : Και ο νεαρός της ταινίας δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά με τα μαθήματα, αλλά δείχνει φαντασία, ευρηματικότητα και παίρνει πρωτοβουλίες.

«Happy Feet» (της Disney) : Για την αξία της φιλίας και την καταδίκη του ρατσισμού.

«Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών» (Πίτερ Γουίαρ) : Γιατί η ταινία εμπνέει το πάθος για ζωή και γνώση.

«Η ζωή είναι ωραία» (Ρομπέρτο Μπενίνι) : Για την αξία του χιούμορ στη ζωή και τη σχέση πατέρα γιου.

«Σινεμά ο παράδεισος» (Τζιουζέπε Ταρνατόρε) : Μιας και πατέρας και γιος θα γίνουν κινηματογραφόφιλοι, είναι must.

Ο Λάκης Παπαστάθης προτείνει:

«Ο Νανούκ του Βορρά «(Ρόμπερτ Φλάερτι) : Ντοκιμαντέρ με μεγάλο ανθρωπολογικό ενδιαφέρον.

«Αταλάντη «(Ζαν Βιγκό) : Γιατί είναι από τα ποιητικότερα αριστουργήματα του κινηματογράφου του τόσο πρόωρα χαμένου μεγάλου γάλλου σκηνοθέτη.

«Μέρες οργής» (Καρλ Ντράγιερ) : Γιατί βοηθά τον σημερινό θεατή να καταλάβει τι σημαίνει θρησκευτικός φανατισμός.

«Λόγος» (Καρλ Ντράγιερ) : Γιατί είναι ένα πολύ ενδιαφέρον δοκίμιο για τη σχέση μας με την ανάσταση και την αθανασία.

«Μέχρι το πλοίο» (Αλέξης Δαμιανός) : Γιατί είναι μια κορυφαία στιγμή του ευρωπαϊκού κινηματογράφου για τη δεκαετία του '60 που μας διδάσκει ότι τέχνη χωρίς πάθος δεν γίνεται.

Η Σώτη Τριανταφύλλου προτείνει:

«Μαίρη Πόπινς» (Ρόμπερτ Στίβενσον) : Ενα μιούζικαλ για τη χαρά της ζωής, για τη φαντασία στην καθημερινότητα, καθώς και για τα όρια και τους κανόνες που χρειάζονται τα παιδιά για να μεγαλώσουν και να γίνουν ευτυχισμένα.

«Φαντασία» (Τζ. Αλγκαρ, Σαμ Αρμστρονγκ) : Η κλασική μουσική μέσα από κινούμενα σχέδια.

«Χάρτινο φεγγάρι» (Πίτερ Μπογκντάνοβιτς) : Μια περιπέτεια στην Αμερική την εποχή της οικονομικής κρίσης.

«Αμελί» (Ζαν - Πιερ Ζενέ) : Μια ρομαντική ταινία για την καλοσύνη προς τους άλλους με ηρωίδα μια νεαρή σερβιτόρα.

«Η ζωή είναι ωραία» (Ρομπέρτο Μπενίνι) : Μια ιστορία επιβίωσης σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=409342&h1=true

Ποιοι σκότωσαν τον Λόρκα;

Νέα συγκλονιστικά στοιχεία έρχονται στο φως περιγράφοντας τις τελευταίες ώρες του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, αλλά και αποκαλύψεις για το ποια ήταν τα μέλη του εκτελεστικού αποσπάσματος του καθεστώτος Φράνκο, που θανάτωσαν τον μεγάλο Ισπανό λογοτέχνη στις αρχές του ισπανικού εμφυλίου.

Ο ιστορικός Μιγκέλ Καμπαλέρο Πέρεθ, από τη Γρανάδα, αφιέρωσε τρία χρόνια ερευνώντας εξονυχιστικά αρχεία της αστυνομίας και του στρατού, προσπαθώντας να ανασυνθέσει τις τελευταίες 13 κρίσιμες ώρες της ζωής του σημαντικού Ισπανού ποιητή και θεατρικού συγγραφέα. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας "Τα Νέα", ο Πέρεθ ισχυρίζεται στο βιβλίο του «Οι τελευταίες 13 ώρες του Γκαρσία Λόρκα» ότι ανακάλυψε την ταυτότητα των 6 από τους 12 αστυνομικούς και εθελοντές του εκτελεστικού αποσπάσματος, αλλά και τ3 ακόμα κρατουμένων, καθώς επίσης και την ακριβή τοποθεσία εκτέλεσης και ταφής του ποιητή. Για την δολοφονία του Λόρκα ο Ισπανός ιστορικός κατηγορεί τους δεξιούς πολιτικούς και επιχειρηματικούς αντιπάλους του, μέλη επιφανών οικογενειών της Γρανάδας, ακόμα και κάποιους από την άκρως συντηρητική οικογένεια του πατέρα του. Πρόθεσή του ήταν αρχικώς να εξακριβώσει την ορθότητα των πληροφοριών που είχε συγκεντρώσει το 1960 ο Ισπανός δημοσιογράφος, Εντουάρντο Μολίνα Φαχάρδο, μέλος της ακροδεξιάς φάλαγγας του στρατηγού Φρανσίσκο Φράνκο. «Λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών του, ο Φαχάρδο είχε πρόσβαση σε ανθρώπους που ήταν πρόθυμοι να του πουν την αλήθεια», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Τα αρχεία πιστοποιούν όσα είχε πει, επομένως εύλογα υποθέτουμε ότι δεν λέει ψέματα για την τοποθεσία στην οποία ετάφη ο Λόρκα». Πρόκειται για λάκκο που είχαν ανοίξει κάποιοι προσπαθώντας να βρουν νερό κοντά σε μια απομονωμένη φάρμα. Απέχει, δε, μόλις 500 μέτρα από το σημείο που είχε υποδείξει ο ιστορικός Ίαν Γκίμπσον το 1971, αλλά σε ανασκαφή το 2009 δεν βρέθηκε τίποτα. «Το νέο σημείο βρίσκεται στην ύπαιθρο, αρκετά μακριά από τα γύρω χωριά, ώστε να μη δει ή ακούσει κάποιος κάτι. Ωστόσο είναι προσβάσιμο με αυτοκίνητο - ώστε με τους προβολείς του να μπορεί να βοηθήσει το εκτελεστικό απόσπασμα μέσα στη νύχτα», τόνισε ο Πέρεθ. Τα μέλη του εκτελεστικού αποσπάσματος πήραν 500 πεσέτες ως μπόνους έκαστο. «Ορισμένοι, εθελοντές και αστυνομικοί, δεν είχαν επιλογή. Θα τους εκτελούσαν αν δεν το έκαναν. Δεν είχαν, δε, ιδέα ποιος ήταν ο Λόρκα». Δύο από αυτούς πάντως γνώριζαν. «Ο ένας ήταν ο διοικητής του αποσπάσματος, ο αμείλικτος 53χρονος, Μαριάνο Αχένιο, και ο άλλος ο εθελοντής Αντόνιο Μπεναβίδες, συγγενής της πρώτης συζύγου του πατέρα του Λόρκα. Ο Μπεναβίδες προερχόταν από την δεξιά οικογένεια των Ρολδάν, πολιτικών αντιπάλων της οικογένειας Γκαρθία (του πατέρα). Ηταν έξαλλοι με τον αγρότη πατέρα και πήραν εκδίκηση σκοτώνοντας τον γιο».

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=339197&cid=5

Η μελαγχολία είναι ελκυστική...

Οι γυναίκες βρίσκουν λιγότερο ελκυστικούς τους άνδρες που δείχνουν πολύ χαρούμενοι σε αντίθεση με εκείνους των οποίων οι εκφράσεις του προσώπου δείχνουν υπερηφάνεια, περισυλλογή ή τύψεις για κάτι που έκαναν λάθος

Στο πλαίσιο της έρευνας, η οποία δημοσιεύτηκε την Τρίτη στην ηλεκτρονική έκδοση της επιθεώρησης Emotion της Ένωσης Αμερικανικών Ψυχολόγων, οι επιστήμονες έδειξαν φωτογραφίες του αντίθετου φύλου σε άνδρες και γυναίκες. Οι συμμετέχοντες κλήθηκαν στη συνέχεια να αναφέρουν την αρχική τους αντίδραση σε ό,τι αφορά στο πόσο ελκυστικό βρίσκουν τον άλλον ανάλογα με τις εκφράσεις του προσώπου του.

"Οι χαμογελαστοί άνδρες κρίθηκαν απωθητικοί από τις γυναίκες," λέει η Τζέσικα Τρέισι, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας και επικεφαλής της έρευνας.

Η αντίδραση των ανδρών ήταν ακριβώς η αντίθετη. "Οι χαμογελαστές γυναίκες είναι απόλυτα ελκυστικές. Αυτή ήταν μακράν η πιο ελκυστική έκφραση που επέδειξαν οι γυναίκες κατά τους άνδρες," είπε σε συνέντευξή της η Τρέισι.

Οι ερευνητές παραδέχονται ότι δεν είναι βέβαιο γιατί τα δύο φύλα αντιδρούν διαφορετικά στα χαμόγελα. Σε έναν άνδρα ένα πλατύ χαμόγελο μπορεί να τον δείχνει θηλυπρεπή ή απελπισμένο για σεξ.

Η έρευνα, εξάλλου, ενισχύει την άποψη ότι στις γυναίκες αρέσουν "τα κακά αγόρια".

"Στις γυναίκες αρέσουν τύποι όπως ο Τζέιμς Ντιν...Άνδρες που γνωρίζουν ότι έχουν ψεγάδια και τους βασανίζει αυτή η σκέψη," εξηγεί η Τρέισι.

http://news247.gr/health/sex/latreis_twn_kakwn_agoriwn_oi_gynaikes.1087482.html

Θανάσης Βέγγος....

κοιμάστε όρθιοι ...

Ο εγκέφαλος "μισοκοιμάται" όταν είμαστε κουρασμένοι...

Νομίζετε ότι είστε εντελώς ξύπνιοι καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές; Μπορεί ναι, αλλά μπορεί και όχι. Ακόμη και αν έχετε την εντύπωση ότι βρίσκεστε σε πλήρη εγρήγορση, ένα μέρος του μυαλού σας ενδέχεται να έχει «κατεβάσει τα ρολά» και να παίρνει έναν σύντομο υπνάκο για να ανακτήσει δυνάμεις και να επανακάμψει αργότερα.

Οπως ανακαλύφθηκε σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Nature πολύ συχνά, ιδιαίτερα όταν είμαστε άυπνοι και κουρασμένοι, ο εγκέφαλός μας «μισοκοιμάται»: κάποιοι νευρώνες του «κλείνουν τον διακόπτη» και ξεκουράζονται για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ενώ όλοι οι υπόλοιποι παραμένουν σε λειτουργία επιτρέποντάς μας να συνεχίζουμε τις δραστηριότητές μας, αν και με ελαφρώς μειωμένη απόδοση.

Η ανακάλυψη υποδηλώνει ότι η διάκριση ανάμεσα στις καταστάσεις του ύπνου και της εγρήγορσης δεν είναι τόσο σαφής όσο νομίζαμε, γεννώντας νέα ερωτήματα για την επιστήμη.

Υπνος κατά τόπους

Η έρευνα διενεργήθηκε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν-Μάντισον σε ποντικούς. Κρατώντας τα ζώα ξύπνια για όλο και μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα οι επιστήμονες κατέγραψαν την εγκεφαλική δραστηριότητά τους τόσο στο «τοπικό» επίπεδο μεμονωμένων νευρώνων όσο και συνολικά.

Οι μετρήσεις έδειξαν ότι, ενώ οι ποντικοί ήταν εμφανώς ξύπνιοι, κάποιοι νευρώνες σε ορισμένες περιοχές του εγκεφαλικού φλοιού τους έβγαιναν για σύντομα χρονικά διαστήματα «offline». Τα νευρωνικά πρότυπα που δημιουργούνταν έμοιαζαν με αυτά των βραδέων κυμάτων, τα οποία οι ειδικοί συνδέουν με τον ύπνο μη γρήγορων κινήσεων οφθαλμών (NREM).

«Οι ποντικοί ήταν ξύπνιοι» δήλωσε στο «Nature» ο Τζούλιο Τονόνι, κύριος συγγραφέας της μελέτης, «αλλά ξύπνιοι με ένα γερό πασπάλισμα περιορισμένου τοπικά ύπνου στον φλοιό».

Καταγράφοντας τη δραστηριότητα πολλών μικρών πληθυσμών νευρώνων ο κ. Τονόνι και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι οι νευρώνες θα πρέπει να τίθενται σε κατάσταση «OFF» τυχαία σε ολόκληρη την έκταση του φλοιού όταν ένας ποντικός έχει μείνει ξύπνιος για μεγάλο χρονικό διάστημα.

«Αν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε ολόκληρο τον εγκέφαλο» εξήγησε ο ερευνητής «θα ήταν σαν να παρακολουθούμε νερό που βράζει _ όταν το ζώο είναι ξύπνιο, όπως πριν από το σημείο βρασμού, όλοι οι νευρώνες είναι «ON». Καθώς το ζώο κουράζεται οι περίοδοι «OFF» είναι σαν τις φυσαλίδες· το πού θα εμφανιστούν είναι αδύνατον να προβλεφθεί».

Ανατροπή των δεδομένων

Οι ειδικοί θεωρούσαν ως τώρα ότι τα βραδέα κύματα δεν παρατηρούνται κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης, όμως η νέα μελέτη έδειξε ότι η δραστηριότητά τους μπορεί να είναι τοπικά περιορισμένη. Αυτός ο «υπνάκος» που παίρνουν οι νευρώνες μας μπορεί να έχει αντίκτυπο τις ενέργειές μας στο συμπεριφορικό επίπεδο. Οι περίοδοι «OFF» αυξάνονταν όσο περισσότερο τα ζώα έμεναν ξύπνια, επηρεάζοντας τις επιδόσεις τους σε δύσκολα γνωσιακά έργα όπως το να πιάσουν ένα κύβο ζάχαρης μέσα από μια τρύπα στο τοίχωμα του κλουβιού τους.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα ευρήματά τους απεικονίζουν την αίσθηση του «μισοκοιμισμένου» που έχουμε πολλές φορές όταν είμαστε κουρασμένοι, όταν ξεχνάμε πράγματα ή κάνουμε μικρολαθάκια που αποδίδουμε σε «αφηρημάδα» _ βάζουμε π.χ. το μπουκάλι με το νερό στο ντουλάπι αντί να το βάλουμε στο ψυγείο.

«Ακόμη και προτού νιώσουμε κούραση, στον εγκέφαλο υπάρχουν σημάδια που λένε ότι θα πρέπει να διακόψουμε ορισμένες δραστηριότητες που απαιτούν εγρήγορση» τόνισε μιλώντας στην εφημερίδα «Telegraph» η Κιάρα Τσιρέλι, καθηγήτρια Ψυχιατρικής η οποία συμμετείχε στην έρευνα. «Συγκεκριμένες ομάδες νευρώνων μπορεί να κοιμούνται, με αρνητικές συνέπειες στις επιδόσεις μας».

Η καθηγήτρια πρόσθεσε ότι αυτές οι περίοδοι «μικρο-ύπνου» όπως τις χαρακτήρισε ίσως αποτελούν την αιτία για την οποία πολλοί οδηγοί αποκοιμιούνται στο τιμόνι ενώ οδηγούν.

 http://halkida-halkida.blogspot.com/2011/04/blog-post_9280.html

Ο ρυθμός στη ζωή...

Ο ρυθμός, η αρμονία και η μελωδία είναι τα τρία βασικά στοιχεία της μουσικής. Ο ρυθμός είναι φαινόμενο του σύμπαντος και της ζωής. Είναι η τάξη, η συμμετρία και η ορισμένη αναλογία στον χώρο και τον χρόνο. Όλοι ξέρουμε πως η φύση είναι ρυθμικά δομημένη. Υπακούει πειθήνια σε μια περιοδική επανάληψη, που έχει ρυθμική ισοχρονία (ημερονύχτιο, εποχές του χρόνου, κίνηση άστρων, αστρικοί, ηλιακοί ρυθμοί κλπ). Και ο ανθρώπινος οργανισμός ως μέρος της φύσης, λειτουργεί με βάση τους βιολογικούς ρυθμούς.
Ο ρυθμός έχει ψυχο-φυσιολογική αιτία και είναι βασικό στοιχείο των "χρονικών τεχνών" (μουσική, χορός). Οι πρώτοι δάσκαλοι του ρυθμού στον άνθρωπο είναι η καρδιά, η αναπνοή και οι μυϊκές κινήσεις. Η ψυχική ευφορία που φέρνει ο ρυθμός, ιδιαίτερα στον χορό, είναι αδιαμφισβήτητη σ' όλους τους ανθρώπους και σ' όλους τους αιώνες. Και είναι ο ρυθμός τόσο πρωταρχικό στοιχείο της ζωής, που τον χρησιμοποίησε η μαγεία, η ποίηση, η μουσική, και μιλάμε για ρυθμό σ' όλες τις τέχνες, ακόμα και στην αρχιτεκτονική. Όλα τα στοιχεία που αφορούν στην προσδεκτικότητα της μουσικής (ρυθμός, αρμονία, μελωδία) είναι ανεξάρτητα από τη μόδα και αμετάβλητα στος βασικές δομές, για έχουν τις ρίζες του στην βιολογική δομή του ανθρώπου και στους νόμους της αντιληπτικής ψυχολογίας. Όλες οι μουσικές των λαών στηρίζονται βασικά στους ίδιους ηχητικούς κανόνες. Είναι κοινές. Και η μουσική από βιολογικό, γίνεται κοινωνικό φαινόμενο. Η μουσική είναι καμωμένη από ήχους μέσα στη χρονική διάρκεια. Η αργή ή γρήγορη διαδοχή των μερών του μέτρου στην διάρκεια αποτελεί τον ρυθμό της μουσικής, ή το tempo της. Αν το tempo moderato (=μέτριο, συγκρατημένο) που δεν είναι ούτε αργό ούτε γρήγορο, αντιστοιχεί με 70 περίπου χτύπους του μετρονόμου στο λεπτό, αυτό δεν προέρχεται από αυθαίρετη εκλογή, αλλά από το γεγονός ότι αυτό ακριβώς το tempo αντιπροσωπεύει τον μέσο όρο του ρυθμού της καρδιάς μας (=σπλαχνικός ρυθμός). Ο ρυθμός αυτός είναι η πρωταρχική βιωματική εμπειρία των αισθήσεων του εμβρύου στη μήτρα, που μεταβιβάζεται μαζί με το αίμα της μητέρας (που του μεταβιβάζει την τροφή, το οξυγόνο, τη θερμοκρασία και γενικά τη ζωή). Αυτός ο ρυθμός, που κάνει το έμβρυο να ηρεμεί και αργότερα να ησυχάζει θηλάζοντας, πάνω στο αριστερό μέρος της μητρικής αγκαλιάς, είναι μια εμπειρία που μας συνοδεύει σ' όλη μας τη ζωή. Το tempo moderato (της παραδοσιακής μουσικής), ή τα διάφορα adante της κλασσικής μουσικής (που αντιστοιχούν στους 70-72 χτύπους ανά λεπτό) είναι το tempo μας, το tempo του σφυγμού μας (που το συνηθίσαμε και το αγαπάμε, που συμβιώνουμε μαζί του και μας είναι ευχάριστο). Δεν μας προκαλεί κανένα συναίσθημα βραδύτητας ή ταχύτητας, ακριβώς όπως ένα υγρό που το έχουμε φέρει στην θερμοκρασία του σώματός μας δεν μας προκαλεί κανένα αίσθημα θερμότητας ή ψύχους. Αντίθετα, ό,τι θα προχωρεί με πιο αργό ρυθμό από της καρδιάς μας, θα μας φαίνεται αργό, και γρήγορο ό,τι θα πηγαίνει πιο γρήγορα. Αυτό είναι ένα παράδειγμα ομολογίας (αντιστοιχίας) της μουσικής με τον κόσμο των αισθήσεών μας.
Στην εποχή μας έχει παρατηρηθεί, ότι ο πιο απλός πρωτόγονος (επαναληπτικός) ρυθμός των 2/4 (σε μεγάλη ηχητική ένταση) χάρισε την ηγεμονία της ροκ και της ντίσκο. Έχει παρατηρηθεί, πως η μουσική (και τα τραγούδια) που πειθαρχούν στον λεγόμενο "σπλαχνικό ρυθμό" (δηλαδή τον ρυθμό του σφυγμού, της καρδιάς και της αναπνοής) έχουν μεγαλύτερη βιωσιμότητα γιατί είναι πιο πολύ αρεστά. Ολόκληρη η ζωή μας είναι ρυθμικά διαμορφωμένη. Τελειώνοντας ο ρυθμός, τελειώνει και η ζωή μας. Μα και ολόκληρη η φύση είναι ρυθμικά δομημένη. Υπακούει σε μια ρυθμική ισοχρονία (όπως ακριβώς πειθαρχεί και στη συμμετρία).
Οι ρυθμικές εκφράσεις σαν έκφραση συναισθημάτων και σαν διέξοδος ζωικού περισσεύματος παρατηρείται σχεδόν σ' όλα τα ζώα. ο R. Wagner το 1860 στο δοκίμιό του "Μουσική του μέλλοντος" τονίζει ιδιαίτερα τη σημασία του σπλαχνικού ρυθμού στη μουσική, και υπογραμμίζει πως "την τέλεια καλλιτεχνική μορφή μπετοβενικής συμφωνίας, σαν μελωδικό σύμπλεγμα, δεν πρέπει να τη δούμε αλλιώτικα, παρά μόνο σαν την ίδια τη χορευτική μορφή, εξιδανικευμένη. Γιατί ο Μπετόβεν ήταν ο μέγας ταλαντούχος του ρυθμού και ιδιαίτερα του σπλαχνικού ρυθμού. "Στην μουσική,όλες οι κλίμακες βασίζονται σε αριθμούς οι οποίοι μεταβάλλονται σε ρυθμούς, σκορπίζοντας τη μαγεία τους". Και ο Αριστοτέλης (στα Πολιτικά) μάς λέει πως "ο ρυθμός μάς ευχαριστεί γιατί περιέχει γνώριμον και τεταγμένον αριθμόν" και προκαλεί μέσα μας κανονικές κινήσεις: "κινεί ημάς τεταγμένως...". Μας είναι πιο συμπαθής η κανονική από την ακανόνιστη κίνηση. Δουλεύοντας, πίνοντας, τρώγοντας με μέτρο και ρυθμό, διατηρούμε την υγεία και τη δύναμή μας, ενώ αν κάνουμε τις ενέργειες αυτές χωρίς μέτρο, φθείρουμε τους εαυτούς μας. Οι αρρώστειες είναι διαταραχές στην ρυθμική λειτουργία του οργανισμού μας. Στην λογοτεχνία (ιδιαίτερα στην ποίηση) ο ρυθμός με την αρμονία του ύφους, που οφείλεται στην εύστοχη εκλογή και διάταξη λέξεων και φράσεων, δημιουργεί το ευχάριστο εκείνο ακουστικό συναίσθημα που όλοι ξέρουμε.

Ιάσων Ευαγγέλου, το Σώμα και το Πνεύμα, των εκδόσεων "Μ. Βερέττας".

http://www.ideografhmata.gr/forum/viewtopic.php?f=21&t=7535

Οι φάσεις των τριών δευτερολέπτων στις ζωές μας...

Ίσως δεν το είχατε συνειδητοποιήσει, αλλά μια συνηθισμένη αγκαλιά κρατά περίπου τρία δευτερόλεπτα, σύμφωνα με μια έρευνα Βρετανών ψυχολόγων, που βασίστηκε στην μελέτη των αγκαλιών, τις οποίες κάνουν οι αθλητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η τυπική αγκαλιά κρατά όσο περίπου και μια σειρά από πολλές άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες και φυσιολογικές νευρολογικές διαδικασίες (από το κούνημα του χεριού όταν λέμε αντίο, μέχρι τις μουσικές «φράσεις» και τη διάρκεια της χαλαρής αναπνοής), πράγμα που ενισχύει την επιστημονική θεωρία ότι περνάμε τη ζωή μας, χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιούμε, αντιλαμβανόμενοι το παρόν (το τώρα) σε διαδοχικά διαστήματα των τριών δευτερολέπτων.


Κάτι ανάλογο, σύμφωνα με μελέτες ζωολόγων, συμβαίνει και σε πολλά άλλα ζώα, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι πολλές ενέργειές τους, από το μάσημα μέχρι την αφόδευση, διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα.
Η αναπτυξιακή ψυχολόγος Έμες Νάγκι, του Πανεπιστημίου του Νταντί, που δημοσίευσε τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ηθολογίας «Journal of Ethology», και αναφέρει το «Science», ανέλυσε καρέ-καρέ μια σειρά από τηλεοπτικά βίντεο, από τελικούς 21 ολυμπιακών αθλημάτων στους αγώνες του 2008, καταγράφοντας εκατοντάδες αγκαλιές ανάμεσα σε αθλητές, συναθλητές και ανταγωνιστές, προπονητές, συγγενείς και φίλους.
Ανεξάρτητα από το φύλο και την χώρα προέλευσης του αθλητή, οι αγκαλιές διαρκούσαν κατά μέσο όρο τρία δευτερόλεπτα. Όπως μάλλον αναμενόταν, οι αθλητές αγκάλιαζαν λίγο περισσότερο τους προπονητές τους σε σχέση με τους συναθλητές τους στην ίδια ομάδα, ενώ αγκάλιαζαν λιγότερο τους ανταγωνιστές τους από άλλη ομάδα.
Το εύρημα ενισχύει την πεποίθηση μερικών ψυχολόγων, ότι η περίοδος των τριών δευτερολέπτων αποτελεί τη βασική χρονική μονάδα που καθορίζει την αντίληψη των ανθρώπων για την (εκάστοτε) παρούσα στιγμή. Με άλλα λόγια, το αίσθημα του «τώρα» διαρκεί γύρω στα τρία δευτερόλεπτα. Η χρονική αυτή διάρκεια των τριών δευτερολέπτων έχει διαμορφώσει θεμελιακά την ανθρώπινη βιολογική και κοινωνική εξέλιξη, σύμφωνα με τον νευροηθολόγο Τζιόφρι Γκέστνερ, του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν - Αν Άρμπορ.

Αν η χρονική αντίληψη του «τώρα» ήταν πολύ μικρότερή, για παράδειγμα λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου, τότε θα αντιδρούσαμε υπερβολικά γρήγορα στα εξωτερικά ερεθίσματα, π.χ. στις απειλές του περιβάλλοντος, αντιλαμβανόμενοι ως απειλητικά - χωρίς λόγο - πράγματα που δεν θα έπρεπε, όπως το πέταγμα μιας μπάλας προς εμάς.
Από την άλλη, αν το «τώρα» κρατούσε περισσότερο, π.χ. ένα λεπτό, πολλά πράγματα μπορεί να συνέβαιναν στο φυσικό περιβάλλον σε αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα, στα οποία δεν θα προλαβαίναμε να αντιδράσουμε. Με άλλα λόγια, το χρονικό διάστημα των τριών δευτερολέπτων αποτελεί μια χρυσή τομή που διευκολύνει την επιβίωσή μας.

Ο ψυχοβιολόγος Κόλιν Τρεβάρτεν, του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, συμφωνεί ότι το χρονικό διάστημα των τριών δευτερολέπτων έχει καθοριστική σημασία και αποτελεί το (χρονικό) θεμέλιο της συνειδητής εμπειρίας μας, σε συνδυασμό όμως με άλλους ρυθμούς, όπως τα άμεσα αντανακλαστικά, που δείχνουμε σε κλάσματα του δευτερολέπτου, και συμβάλλουν για να διαμορφώνει ένας άνθρωπος την συνολική φυσική αίσθηση του χρόνου, η οποία δεν είναι άκαμπτη, αλλά «εύκαμπτη» και «νοητική».

Αυτό φαίνεται και από μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα, η οποία διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι
που ζουν έντονη ζωή, μπορεί να μην ζουν όντως περισσότερα χρόνια, όμως αισθάνονται σαν να ζουν, κάτι που έρχεται να επιβεβαιώσει τον υποκειμενικό χαρακτήρα της αντίληψης του χρόνου.
Ο εγκέφαλός μας μετρά τον χρόνο χρησιμοποιώντας ένα είδος εσωτερικού ρολογιού και όσα περισσότερα γεγονότα πρέπει να καταγράψει, ανάλογα με το πόσο δραστήριος είναι κανείς, τόσο περισσότερο ο άνθρωπος αυτός έχει το υποκειμενικό αίσθημα ότι ο χρόνος κυλάει πιο αργά, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Οι επιστήμονες Μίσα Άρενς και Μάνις Σαχάνι, του University College του Λονδίνου, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», και αναφέρει το New Scientist, έκαναν πειράματα με 20 εθελοντές, στους οποίους, για μια καθορισμένη χρονική περίοδο, έδειξαν δύο βίντεο: ένα με μια στατική εικόνα όπου δεν υπήρχε καμία δράση και ένα που περιλάμβανε μια τυχαία εναλλαγή διαφόρων ερεθισμάτων.

Όταν οι εθελοντές κλήθηκαν να αξιολογήσουν πόσο χρόνο διήρκεσε το βίντεο, όσοι είχαν δει αυτό με τη δράση, ήσαν πολύ πιο ακριβείς. Οι εθελοντές είδαν επίσης το βίντεο σε δύο διαφορετικές ταχύτητες και, όταν πάλι κλήθηκαν να πουν πόσο αυτό κράτησε, είπαν ότι η χρονική διάρκειά και των δύο βίντεο ήταν ίδια, ενώ στην πραγματικότητα το βίντεο που είχε παιχτεί με μεγαλύτερη ταχύτητα, κράτησε λιγότερο.

Η ψυχολογία των πωλήσεων...

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να καταλάβεις τις προσπάθειες χειραγωγησής σου. Ο βασικότερος είναι να καταλάβεις πως λειτουργεί ο εαυτός σου...

Ας αρχίζουμε λοιπόν με μια απλή βασική αντικατασκοπευτική εργασία…

Δε θα ξαναδείτε ποτέ πια τα σουπερμάρκετ ή τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα με το ίδιο μάτι μετά από αυτό.



Η είσοδος είναι στα δεξιά, εντούτοις εσείς περπατάτε αριστερά.

Σε όλα τα σύγχρονα σουπερμάρκετ ο σκλάβος ΠΡΕΠΕΙ να ακολουθήσει μια αριστερόστροφη φορά (αντίθετη από τους δείκτες του ρολογιού). Το 95% του κόσμου έχει μια ελαφριά ατελή ισορροπία: κλείνει προς τα αριστερά…Εάν αφήστε κάποιον μόνον του στην έρημο (μην το κάνετε), θα αρχίσει να στρέφεται τριγύρω κατά την αριστερόστροφη φορά. Αυτός είναι ο λόγος που ΟΛΑ τα σύγχρονα σουπερμάρκετ έχουν μια «αριστερόστροφη» διαρρύθμιση η οποία, παρεμπιπτόντως, έχει άλλες συνέπειες και κρυφές σημασίες όπως θα δείτε παρακάτω.



Γιατί ξεκινούν πάντα με φρέσκα φρούτα;

Ο πρώτος λόγος: είναι ότι οι άνθρωποι που μπαίνουν μέσα σε ένα σουπερμάρκετ έχουν τη τάση να διατηρήσουν την ταχύτητα που είχαν στο δρόμο και θα προσπερνούσαν έτσι χωρίς να παρατηρήσουν τα πρώτα εμπορεύματα, αν δεν τους σταματούσατε με μια έκρηξη χρωμάτων και μυρωδιών που μόνο τα φρέσκα φρούτα μπορούν να προσφέρουν. Ένας δεύτερος λόγος είναι να νιώσει αμέσως ο πελάτης τη σιγουριά ότι βρίσκεται σε ένα μαγαζί με «φρέσκα» και «καλά» πράγματα και όχι σε ένα οποιοδήποτε κατάστημα με αμφισβητήσιμης ποιότητας προϊόντα.

Σημειώστε ότι η διάταξη των φρούτων και των λαχανικών δεν είναι τυχαία. Ολόκληρο το ζήτημα στις τεχνικές υποδούλωσης που χρησιμοποιούν τα σουπερμάρκετ είναι ότι τα πολύ λίγα πράγματα που είναι πραγματικά χρήσιμα και πρέπει να αγοραστούν, κατακλύζονται από μια πληθώρα άλλων εντελώς άχρηστων προϊόντων σε πολύ πιο δαπανηρές ποικιλίες και ιδιότητες, εξαιτίας των τεράστιων κερδών που αφήνουν και των μικρότερων κερδών που αφήνουν τα βασικά προϊόντα.



Επιμελημένος Φωτισμός και Μουσική


Πορτοκάλια και μήλα με πολλούς καθρέφτες, μπανάνες και αχλάδια σε ένα πράσινο περιβάλλον, σαλάτες και πατάτες με καθαρό φως…κόκκινο για το κρέας (διότι το άσπρο φως θα το έκανε γκρίζο) κ.λ.π. Ρίξτε μια ματιά στα κόλπα του φωτισμού που χρησιμοποιούν την επόμενη φορά που θα πάτε στο σουπερμάρκετ. Σημειώστε επίσης ότι είναι απαραίτητη η απαλή μουσική , γιατί διαφορετικά το σουπερμάρκετ θα φαινόταν «νεκρό» χωρίς αυτήν. Αυτή δεν πρέπει να είναι εντούτοις πολύ δυνατή… και θα πρέπει να αλλάζει ανάλογα με την ώρα. Βλέπετε ξέρουν πότε πάνε οι μικρότεροι και πότε οι μεγαλύτεροι σκλάβοι για να καταναλώσουν και διαμορφώνουν ανάλογα τη μουσική τους…



Το ακριβό είναι το εύκολο και το φτηνό το δύσκολo.
Τα προϊόντα τοποθετούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε τα ακριβά να είναι πάντα προς την κατεύθυνση της πορείας του
σκλάβου και στο καλύτερο ύψος για να πιαστούν. Αντίθετα, οι φτηνότερες ποικιλίες των ίδιων προϊόντων είναι πάντα «από πίσω» και λίγο χαμηλότερα ή λίγο ψηλότερα.

Σταματήστε τώρα και κοιτάξτε τις ποικιλίες ενός δοσμένου είδους προϊόντος, ας πούμε ενός απορρυπαντικού για πλυντήρια. Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί έχουν τη συνήθεια να κοιτάνε από τα αριστερά προς τα δεξιά, όπως ακριβώς διαβάζουν, έτσι οι φτηνότερες ποικιλίες ενός προϊόντος τοποθετούνται στ’ αριστερά και οι ακριβότερες στα δεξιά, εκεί ακριβώς που τελειώνει το σκανάρισμα με τα μάτια σας, με την ελπίδα ότι τα χέρια σας θα είναι γρηγορότερα από το μυαλό σας και θα ακολουθήσουν όχι την αρχική και ξεχασμένη πια, αλλά την πιο πρόσφατη, τελική οπτική εντύπωσή σας….

Θα έχετε παρατηρήσει ότι όλα τα ψυγεία ανοίγουν με ένα παράξενο τρόπο. Οι πόρτες τους είναι έτσι φτιαγμένες ώστε να αναγκάσουν τον σκλάβο να δει άλλα προϊόντα αμέσως μόλις κλείσει μία. Παρατηρήστε επίσης τη διάταξη των προϊόντων στο δάπεδο… δεν είναι τυχαία, όπως μπορείτε να δείτε. Παρατηρείτε πόσο μακριά είναι εκείνα τα προϊόντα και πόσο εύκολο είναι να πιάσετε αυτά εδώ; Για δείτε τις τιμές τους για να καταλάβετε τη διαφορά….



Μπορώ να μην σας εξυπηρετήσω; – Οι απόμακροι υπάλληλοι

Ποτέ δε θα ακούσετε έναν υπάλληλο του σουπερμάρκετ να σας ρωτά, όπως σε άλλα καταστήματα, το γνωστό «μπορώ να σας εξυπηρετήσω, παρακαλώ;» εκτός και αν θέλετε πραγματικά τη βοήθειά του και τον κυνηγήσετε για να σας τη δώσει, αν βρείτε κανέναν καμιά φορά μπροστά σας, γιατί συνήθως είναι άφαντοι!. Ο λόγος που σας αποφεύγουν και δεν σας μιλούν είναι για να μην σπάσουν τη μαγεία της ύπνωσής σας και περιορίσουν έτσι την πιθανότητα να αγοράσετε ένα σωρό άχρηστα αντικείμενα που δεν τα χρειάζεστε ή, το χειρότερο για τα αφεντικά τους, ξαφνικά να «ξυπνήστε» και να αρχίστε να αδειάζετε ένα μεγάλο μέρος από το εξευτελιστικά γεμάτο καροτσάκι σας…
Οι υπάλληλοι είναι επίσης απασχολημένοι με το να τοποθετούν τα διάφορα προϊόντα στη «σωστή» θέση τους. Πρέπει αυτά να βρίσκονται σε μια προκαθορισμένη απόσταση….πάρα πολλοί άνθρωποι βλέπετε σε ένα στενό χώρο και μερικοί σκλάβοι θα βάλλουν ξανά στο ράφι το προϊόν που είχαν στα χέρια τους, αντί για το καροτσάκι τους…. .. Αλήθεια ξέρετε ότι το 35% των προϊόντων που αγοράζετε για το ψυγείο σας θα πάνε κατευθείαν από αυτό στο σκουπιδοτενεκέ σας; Αυτό ακριβώς είναι το ποσοστό του κάθε προιόντος που πετιέται!



Οι Πάγκοι των Προσφορών



Οι περισσότεροι σκλάβοι έρχονται στο σουπερμάρκετ τουλάχιστον δυο φορές την εβδομάδα και δε θέλουν να βλέπουν πάντα τα ίδια πράγματα στις ίδιες θέσεις, πράγμα που θα μπορούσε επίσης να τους οδηγήσει στο σωστό συμπέρασμα ότι εκπαιδεύονται να αγοράζουν(ακόμα και όταν θέλουν να βρίσκουν εύκολα ένα πράγμα που ζητούν και να ξέρουν τη συνηθισμένη θέση του). Πρέπει λοιπόν ένα μέρος των προϊόντων να μένει στη θέση του και ένα άλλο να μετακινείται… Αυτό το ρόλο παίζουν οι πάγκοι των προσφορών…. σαμπουάν σήμερα, απορρυπαντικό αύριο.



Κλάψε Μπέμπη Κλάψε..

Το τελευταίο ψάρεμα των βαλαντίων του σκλάβου γίνεται στους πάγκους, μπροστά από τα ταμεία, όπου είναι
αναγκασμένος να σταματήσει περιμένοντας στην ουρά. Ξέρουν ότι μια και πάει στο ταμείο να πληρώσει είναι
αποφασισμένος να μην αγοράσει τίποτε άλλο, αλλά αυτοί οι πάγκοι δεν απευθύνονται στη μαμά ή στο μπαμπά, αλλά στο μικρό παιδί τους. Δείτε τι ακριβώς περιέχουν: τσίχλες, καραμέλες, μέντες κ.λ.π., κάτι που δεν ενδιαφέρουν συνήθως τους μεγάλους παρά μόνο τα μικρά παιδιά. Δείτε και τις τιμές τους, αν υπάρχουν… Αυτές είναι σαφώς μεγαλύτερες από τις τιμές των ίδιων προϊόντων σε άλλα μέρη του μαγαζιού, όπου δεν τα παρατηρείτε συνήθως ποτέ, γιατί δεν προτίθεσθε να τα αγοράσετε. Τι γίνεται λοιπόν εδώ στους πάγκους, μπροστά από τα ταμεία, καθώς περιμένετε στην ουρά; Το μικρό παιδί σας λιμπίζεται τη σοκολάτα ή το κουτί με τις τσίχλες που υπάρχει εκεί και το παίρνει και το βάζει και αυτό στο καροτσάκι σας… Και εάν τυχόν το βάλετε ξανά πίσω στο πάγκο, λέγοντάς του ότι δεν το χρειαζόσαστε αυτό το πράγμα, αρχίζει τα κλάματα και τη φασαρία, ενοχλώντας το κόσμο γύρω του, μέχρι να αναγκαστείτε να του το πάρετε για να σωπάσει….

Πώς να αντιμετωπίσετε αυτή τη κατάσταση;


Εκπαιδεύστε απλά από πριν το παιδί σας να κάνει κάποια σκανδαλιά στο πάγκο, όπως το να ανακατέψει τα επιμελώς φτιαγμένα εκεί πράγματα. Η ελευθερία στη σκανδαλιά είναι πολύ πιο ελκυστική γι’ αυτό από τη γεύση της σοκολάτας… Ή χαλάστε οι ίδιοι την όμορφη διακόσμηση αυτού του πάγκου, εγκαταλείποντας για παράδειγμα εκεί άγαρμπα ένα από τα πράγματα που έχετε πάρει στο καροτσάκι σας και το οποίο δε χρειάζεστε ιδιαίτερα.Αν μάλιστα διαλέξτε να αφήσετε επίτηδες ένα αναποδογυρισμένο κουτί παγωτό, τότε θα έχετε πάρει καλύτερα την εκδίκησή σας για όσες σοκολάτες και τσίχλες αναγκαστήκατε να ακριβοπληρώσετε τη τελευταία στιγμή μπροστά στο ταμείο μέχρι τώρα….

Εσείς Έχετε Πάρει Κερδοκάρτα;

Όχι ευχαριστώ δε θέλω! Αυτό είναι ένα βρώμικο και φτηνό κόλπο για να μαζέψουν ένα μεγάλο πλήθος προσωπικών δεδομένων σας, χωρίς να κουραστούν στο ελάχιστο από μέρους τους. Στο εξής θα ξέρουν αναλύοντας τα προϊόντα που αγοράζετε κάθε φορά πότε τρώτε, πότε πίνετε, πότε χέζετε, πότε πλένεστε ή πότε πηδάτε, εντελώς τσάμπα και θα γεμίσουν τις βάσεις δεδομένων τους με πολύτιμες πληροφορίες για τις καταναλωτικές σας συνήθειες. Άλλωστε δεν κερδίζετε και τίποτα σπουδαίο με τις σχεδόν μηδαμινές «εκπτώσεις» τους μπροστά στις πολύτιμες πληροφορίες που παίρνουν κρυφά και τσάμπα από σας…

Μια περιοχή της Τουρκίας μας φέρνει πιο κοντά στα αρχαία ελληνικά!

Μια απομονωμένη κοινότητα κοντά στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας σε μια απομακρυσμένη περιοχή στη ΒΑ Τουρκία ανακαλύφθηκε ότι μιλά μια ελληνική διάλεκτο, η οποία είναι ασυνήθιστα όμοια με την νεκρή γλώσσα της αρχαίας Ελλάδας.

Περίπου 5000 άνθρωποι μιλούν την συγκεκριμένη διάλεκτο αλλά οι γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι είναι η κοντινότερη, ζωντανή γλώσσα στα αρχαία Ελληνικά, η οποία μπορεί να προσφέρει μια πρωτοφανή οπτική γωνία της γλώσσας του Σωκράτη και του Πλάτωνα και πως αυτή εξελίχθηκε.

Η κοινότητα ζει σε ένα σύμπλεγμα χωριών κοντά στην τουρκική πόλη Trabzon, όπου κάποτε ήταν η περιοχή του αρχαίου Πόντου, μιας ελληνικής αποικίας όπου ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες σύμφωνα με τον μύθο, επισκέφθηκαν κατά τη διάρκεια του επικού τους ταξιδιού από την Θεσσαλία για την ανεύρεση του Χρυσόμαλλου Δέρατος από την Κολχίδα (η σημερινή Γεωργία). Επίσης, στον Πόντο σύμφωνα με τον μύθο ήταν το βασίλειο των Αμαζόνων, μιας άγριας φυλής γυναικών-πολεμιστών.

Οι γλωσσολόγοι ανακάλυψαν ότι η διάλεκτος, Romeyka, μια παραλλαγή των ποντιακών ελληνικών, έχει δομικές ομοιότητες με τα αρχαία ελληνικά, οι οποίες όμως δεν παρατηρούνται στα νέα ελληνικά. Το λεξιλόγιο της Romeyka έχει επίσης πολλούς παραλληλισμούς με την αρχαία γλώσσα.

Η Δρ. Ιωάννα Σιταρίδου, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόδρης, σημειώνει: « Τα Romeyka διατηρούν έναν εντυπωσιακό αριθμό γραμματικών γνωρισμάτων, τα οποία προσθέτουν ένα αρχαίο ελληνικό άρωμα στη δομή της διαλέκτου. Τα χαρακτηριστικά αυτά έχουν εξαφανισθεί τελείως από άλλες μοντέρνες παραλλαγές της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας.»

«Η χρήση του απαρεμφάτου έχει χαθεί σε όλες τις άλλες γνωστές ελληνικές διαλέκτους σήμερα π.χ. οι ομιλητές των νέων ελληνικών θα έλεγαν «Δεν μπορούσα να πάω» αντί «Δεν μπορούσα πηγαίνειν». Αλλά στα Romeyka, όχι μόνο διατηρείται το απαρέμφατο, αλλά συναντάμε ιδιόρρυθμες απαρεμφατικές δομές οι οποίες δεν έχουν παρατηρηθεί ποτέ, παρά μόνο στις λατινικές γλώσσες.»

Οι χωρικοί που μιλούν Romeyka, η οποία δεν έχει γραπτή μορφή, παρουσιάζουν άλλα σημάδια γεωγραφικής και πολιτισμικής απομόνωσης. Σπανίως παντρεύονται εκτός της κοινότητάς τους και παίζουν την παραδοσιακή τους μουσική με ένα ειδικό όργανο, την λύρα. Η Δρ. Σιταρίδου αναφέρει: «Γνωρίζω μόνο έναν άντρα που παντρεύτηκε εκτός του χωριού του. Η μουσική είναι χαρακτηριστική και δεν μπορεί να μπερδευτεί με τίποτα άλλο. Είναι πραγματικά μοναδική για τους ομιλητές της Romeyka.»

Μια πιθανότητα είναι ότι οι σημερινοί ομιλητές της Romeyka είναι οι άμεσοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων που έζησαν στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας για χιλιάδες χρόνια, ίσως από τον 6ο ή 7ο αιώνα π.Χ. όταν η περιοχή κατοικήθηκε για πρώτη φορά. Αλλά είναι επίσης πιθανό, να είναι οι απόγονοι γηγενών πληθυσμών ή μιας φυλής μεταναστών, οι οποίοι ενθαρρύνθηκαν ή αναγκάστηκαν να μιλήσουν την γλώσσα των αρχαίων Ελλήνων εποίκων.

Οι ομιλητές της Romeyka σήμερα είναι ευσεβείς μουσουλμάνοι, που τους επιτράπηκε να παραμείνουν στην Τουρκία το 1923, με την συνθήκη της Λωζάννης, με την ανταλλαγή χριστιανικών και μουσουλμανικών πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Τα επαναλαμβανόμενα κύματα μετανάστευσης, η κυρίαρχη επιρροή της τουρκικής πλειοψηφίας και η απόλυτη απουσία της Romeyka από την κοινή γνώμη της χώρας, την έχουν τοποθετήσει στην παγκόσμια λίστα των υπό εξαφάνιση γλωσσών.

«Με μόλις 5000 άτομα να παραμένουν στην περιοχή, τα Romeyka θεωρούνται περισσότερο μια γλώσσα κληρονομιάς παρά μια ομιλούμενη γλώσσα. Με την εξαφάνιση της θα χαθεί μια μοναδική ευκαιρία να ξεκλειδώσουμε την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας» επισημαίνει η Δρ. Σιταρίδου.

Μελέτες της γραμματικής των Romeyka έδειξαν ότι μοιράζεται έναν εντυπωσιακό αριθμό ομοιοτήτων με την δημώδη κοινή των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων, η οποία ομιλούνταν κατά την ελληνική επιρροή σε όλη την Μικρά Ασία μεταξύ 4ου αι.π.Χ. και 4ουαι. μ. Χ.

Πηγή: Εφημερίδα The Independent, http://www.independent.co.uk/life-style/history/jason-and-the-argot-land-where-greeks-ancient-language-survives-2174669.html