Αλέξανδρος Σολζενίτσιν: το θερμό χέρι του Θεού θα μας βοηθήσει ....

«Η αξιοθρήνητα απελπιστική κατάσταση στην οποία βούλιαξε η σύγχρονη Δύση, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σ' αυτό το μοιραίο λάθος: Πίστεψε ότι η αμυντι­κή δύναμη του κόσμου βρίσκεται μόνο στα ατομικά ό­πλα, ενώ στην πραγματικότητα η υπεράσπιση της ειρή­νης βρίσκεται κυρίως σε μεγάλες καρδιές και σταθερούς ανθρώπους. Κάθε απόπειρα να βρεθή μια διέξοδος από την κατάσταση πού δημιουργήθηκε στο σημερινό κό­σμο, θα είναι στείρα, αν δεν υπάρξει επιστροφή μετα­νοίας της συνείδησης προς τον Δημιουργό των πάντων. Το νόημα της ζωής μας δεν έγκειται στην αναζήτηση της υλικής επιτυχίας αλλά στην τάση της ψυχής για μια άξια πνευματική ανάπτυξη. Αντί για βιοτικές και επιπό­λαιες ελπίδες των δύο τελευταίων αιώνων, πού μας οδή­γησαν στο μηδέν και στα πρόθυρα ενός θανάτου, πυρηνικού και μη, εμείς με αποφασιστικότητα, ας ζητήσουμε το θερμό χέρι του Θεού, που το απωθήσαμε με τόση επιπολαιότητα και οίηση... Τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας συγκρατήσει στον κατήφορο πού γλιστράμε».

Ζωγράφοι στον πόλεμο....

Ο Αθηναίος ζωγράφος Αλέκος Αλεξανδράκης (1913-1968) ταυτίστηκε με την απεικόνιση του αλβανικού μετώπου, αφού οι πίνακές του αναπαράγουν την «εθνική» εικόνα που έχουμε για τους μαχητές. «Τυφλοί» μπροστά στον εχθρό, επιτίθενται με τον άνεμο να παρασέρνει τη χλαίνη τους. Καμία αμφιβολία για το ρόλο του πολεμιστή, του δοσμένου στη μετωπική σύγκρουση με ανυποχώρητο θάρρος.

("Πίνδος" του ζωγράφου Ιωάννη Σαββόπουλου)

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Σπύρος Μελάς επαινούσε το εικαστικό αποτέλεσμα: «Είναι ο πρώτος Ελλην ζωγράφος που μας δίδει με την υπέροχον έμπνευσίν του και την εξαιρετική του τέχνην την αλβανικήν εποποιίαν». Ο Αλέκος Αλεξανδράκης υπηρέτησε με το βαθμό δεκανέα και στις ανάπαυλες θυμόταν το ζωγράφο. Με μολύβι, κιμωλία, πένα και μελάνι αποτύπωνε τον πυρετό της έντασης, γι' αυτό η ζωγραφική του ζουμάρει στη χειρονομία τού «ή ταν ή επί τας».

Ο Σμυρνιός ζωγράφος, φωτογράφος και κινηματογραφιστής Γεώργιος Προκοπίου (1876-1940), αν και έπασχε από βρογχικά, έβαλε «μέσον» για να βρεθεί στο μέτωπο! Κατ' εξοχήν «πολεμικός» καλλιτέχνης, ήδη, από το 1912, είχε φιλοτεχνήσει τα πρώτα πολεμοκεντρικά θέματά του αφού είχε βρεθεί στο βαλκανικό μέτωπο. Και θα έχει συνεχή παρουσία στην απεικόνιση, φωτογράφηση και κινηματογράφηση των πεδίων των μαχών κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το άγρυπνο μάτι του, πάλι με την τριπλή του ιδιότητα, θα δηλώνει το «παρών» στο μικρασιατικό μέτωπο και στην κατάρρευσή του, πάντα στην πρώτη γραμμή. Στην κάμερα του Γεωργίου Προκοπίου χρωστάμε το μοναδικό ντοκουμέντο της φλεγόμενης Σμύρνης. Συνολικά, υπολογίζεται ότι γύρισε γύρω στα 14.000 μέτρα ταινίας.

Ετσι, όταν κηρύσσεται ο πόλεμος, ο μπαρουτοκαπνισμένος και πεισματάρης 64χρονος «γέροντας» για τα ηλικιακά συμφραζόμενα της εποχής, φεύγει εθελοντικά για το μέτωπο, με άδεια του αρχιστράτηγου Αλέξανδρου Παπάγου. Σκιτσάρει και φωτογραφίζει τον ήχο και τον απόηχο των μαχών... Μια ελαιογραφία του Αργυρόκαστρου δεν πρόλαβε να την τελειώσει... Ο στρατιώτης-καλλιτέχνης πεθαίνει από συγκοπή καρδιάς στις 20 Δεκεμβρίου 1940. Η Αθήνα τον κηδεύει με τιμές συνταγματάρχη εν ενεργεία.

(του Σταύρου Δουζίνα-αντίγραφο παλαιότερου πίνακα)

Ο Πατρινός ζωγράφος Ανδρέας Βουρλούμης (1910-1991) δεν είδε ποτέ την έκδοση «Μπλοκ εκστρατείας. Ζωγραφική περιήγηση στο αλβανικό μέτωπο» γιατί εκδόθηκε στο γύρισμα του νέου αιώνα («Ικαρος»). Αν και σπούδασε χημεία, σ' όλη του τη ζωή αφιερώθηκε στη ζωγραφική. Ως φαντάρος στην ηπειρο-αλβανική ζώνη των πρόσω, όπως ο ίδιος αφηγείτο, δεν έριξε μία τουφεκιά και δεν κοιμήθηκε ούτε μία νύχτα στο χιόνι. Παρέμεινε στο Αργυρόκαστρο, χωρίς η μονάδα του να εμπλακεί σε πολεμική επιχείρηση.

Στα συνολικά οκτώ τετράδια και μπλοκ δεν θα ανακαλύψουμε αναφορές σε όπλα, συγκρούσεις και πολεμικές επιχειρήσεις. Επικροτείται η αδρότητα της εικαστικής γραμμής, τις ώρες της ανάπαυλας και της αναμονής. Γραμμικά σχέδια στρατιωτών και τοπίων, σχέδια με τονικές διαβαθμίσεις, ολοκληρωμένα ή προετοιμασίας, άλλα με κραγιόνια, έτερα με νερομπογιές. *

("κατοχή 1941" του Αντώνη Κανά)

 

Ορέστη Κανέλλη.. 

Ν. Λιβάνης

πίνακες της Νελαβιτσκι (Valia Nelavitsky) ...

από ιδιωτική συλλογή...

28η Οκτωβρίου 1940....28η Οκτωβρίου 2011.

πίνακας με θέμα το έπος του 1940 ...

Οι ωραίοι φέρνουν την καταστροφή στους λαούς;

  

Μπορεί οι θεωρίες να λένε ότι τα γοητευτικά πρόσωπα είναι πιο δημοφιλή, αλλά μια νέα έρευνα υποστηρίζει ότι οι μεγάλοι ηγέτες είναι άσχημοι! Οι έρευνες φυσικά είναι για να ... καταρρίπτονται, αλλά αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στη συγκεκριμένη.

  Ναι μεν λοιπόν οι ψηφοφόροι τείνουν να ψηφίζουν τους εμφανίσιμους πολιτικούς επειδή αισθάνονται ότι είναι πιο "καθαροί", άξιοι εμπιστοσύνης και επιβλητικοί, η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι άσχημοι -όπως ο Ουίνστον Τσώρτσιλ- αποδεικνύονται τελικά πολύ πιο αγαπητοί και επιτυχημένοι ηγέτες.

   Οι ψυχολόγοι πιθανολογούν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι από παιδιά αναγκάστηκαν να καταβάλουν προσπάθεια για να ξεπεράσουν τα εμφανισιακά τους μειονεκτήματα.

Μία μελέτη κόντρα σε όλες τις υπόλοιπες

   Αυτό που ξέραμε μέχρι σήμερα είναι ότι τα πρόσωπα με συμμετρικά χαρακτηριστικά υπερέχουν σε όλους τους τομείς.

  Στατιστικά, έχουν έχουν καλύτερο επίπεδο ζωής και τους αποδίδονται θετικά κοινωνικά χαρακτηριστικά, ενώ αντιμετωπίζονται από τους άλλους θετικά από πολύ μικρή ηλικία, από την παιδική χαρά ως το σχολείο και στη συνέχεια σε όλη τη ζωή τους.

  Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει με εκείνους που γεννιούνται με ασύμμετρα χαρακτηριστικά, οι οποίοι αναγκάζονται να αναπτύξουν περισσότερες θετικές κοινωνικές δεξιότητες επειδή ακριβώς πρέπει να αντισταθμίσουν τις ελλείψεις που παρουσιάζουν έναντι των άλλων.
   Σύμφωνα όμως με τον δρα Καρλ Σίνιορ του Πανεπιστημίου Αστον της Βρετανίας, επικεφαλής της μελέτης, τα συμπεράσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι "ασύμμετροι"  ηγέτες είναι ήταν σαφώς πιο επιτυχημένοι από τους όμορφους! Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους πολιτικούς, αλλά για τους αρχηγούς κάθε ομάδας, μικρής ή μεγάλης, επαγγελματικής ή φιλικής.

  " Είναι εντυπωσιακό ότι όσο πιο ασύμμετρα είναι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ενός αρχηγού, τόσο περισσότερη κοινωνική ικανοποίηση και έμπνευση προσφέρει στα μέλη της ομάδας του", δήλωσε ο δρ Σίνιορ.

(από http://www.pyles.tv/News/Research-psychology/ugly.aspx)

Thomas Kinkade...

Πίνακας ζωγραφικής,όπως λέμε έρωτας...

Η παρατήρηση ενός ωραίου έργου τέχνης από κάποιο διάσημο ζωγράφο μπορεί να δώσει στον θεατή την ίδια ευχαρίστηση με το να είναι ερωτευμένος, αποκαλύπτει μια νέα έρευνα βρετανών νευροεπιστημόνων.

Οι ερευνητές έκαναν πρωτοποριακές μελέτες με την τεχνική της μαγνητικής εγκεφαλικής απεικόνισης σε μια ομάδα εθελοντών, χωρίς πολλές γνώσεις περί ζωγραφικής, ώστε να μην έχουν προκαταλήψεις. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, στη θέα ενός καλλιτεχνικού αριστουργήματος, ενεργοποιείται η ίδια περιοχή του εγκεφάλου που ενεργοποιείται και στις περιπτώσεις των συναισθημάτων του έρωτα με το άλλο φύλο, αλλά και κατά τη λήψη ναρκωτικών. Ο κοινός παρονομαστής είναι μια χημική ουσία, ο νευροδιαβιβαστής ντοπαμίνη που προκαλεί αισθήματα έντονης ευχαρίστησης στον εγκέφαλο.

Είναι αξιοσημείωτο ότι, από όλους τους πίνακες, τη μεγαλύτερη επίδραση είχαν στους εθελοντές οι πίνακες του Βρετανού Τζον Κόνσταμπλ και του Ιταλού Γκουίντο Ρένι, την μικρότερη οι πίνακες του Ιερώνυμου Μπος, ενώ κάπου ανάμεσα βρισκόταν η επίδραση από τους πίνακες του Μονέ, του Σεζάν, του Ρέμπραντ και του Λεονάρντο ντα Βίντσι.


Σύμφωνα με τους ερευνητές η πρόκληση ευχαρίστησης στον εγκέφαλο μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε είδος ζωγραφικής (τοπία, νεκρή φύση, αφηρημένη τέχνη, πορτρέτα κ.α.), αφού αυξάνεται η ροή του αίματος στον εγκέφαλο. 

(από http://www.greekmoney.gr/index.php/permalink/61292.html)