πίνακας του B. Zani ....

ένας πίνακας του ΖΑΝΙ που με συναρπάζει ......

Φάουστ...του Αλέξανδρου Σοκούροφ.

Faust. Ρωσία, 2011 - γερμανικοί διάλογοι. Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Σοκούροφ. Σενάριο: Σοκούροφ, Μαρίνα Κορένεβα, Γιούρι Αράμποφ. Ηθοποιοί: Γιοχάνες Τσάιλερ, Αντόν Αντασίνσκι, Ιζόλντα Ντιτσάουκ, Χάνα Σιγκούλα. 134'

*****

Μια νέα ματιά πάνω στην ιστορία του Φάουστ, μέσα από ένα συναρπαστικό, εικαστικά λαμπρό, φιλοσοφικό ρόουντ-μούβι. Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Τελευταίο μέρος μιας τετραλογίας («Μολώχ», «Ταύρος» και «Ο ήλιος») είναι ο «Φάουστ» του Ρώσου Αλεξάντερ Σοκούροφ, που χάρισε στο σκηνοθέτη της το Χρυσό Λιοντάρι του φετινού Φεστιβάλ Βενετίας.

Με έμπνευση τη ζωγραφική του 19ου αιώνα να κυριαρχεί στα εικαστικά λαμπρά, βουτηγμένα σ' ένα ξεθωριασμένο, καφετί χρώμα, πλάνα, ο Σοκούροφ αντλεί από το θεατρικό έργο του Γκέτε για να μας παρουσιάσει μιαν άλλη, εντελώς δική του εκδοχή πάνω στο μύθο του Φάουστ.

Ο Φάουστ του, άνθρωπος αφελής, μελαγχολικός με οικονομικά προβλήματα, που έχει στραφεί μακριά από τα πνευματικά ζητήματα και έχει πάψει να αναζητεί την ψυχή του ανθρώπου, ξεκινά από μια «καλιγκαρική» πόλη, παρέα μ' έναν τοκογλύφο Μεφιστοφελή, διασχίζει μυστικούς υπόγειους διαδρόμους, περνάει από ξερά, γεμάτα βράχια, τοπία, όπου συναντά τη Μαργαρίτα, για να απορρίψει τελικά τις φοβίες και τα άγχη του για την ύπαρξη ή μη της ψυχής και να μετατραπεί σταδιακά σ' έναν σύγχρονο άνθρωπο, μέχρι σ' ένα βαθμό παρόμοιο με τους χαρακτήρες των τριών προηγούμενων ταινιών: Χίτλερ, Λένιν, Χιροχίτο, αν και πιο ανθρώπινο και πονετικό από εκείνους.

Ο Σοκούροφ έφτιαξε ένα φιλοσοφικό ρόουντ-μούβι, γεμάτο σκηνές πλούσιες όχι μόνο από εικαστικής πλευράς αλλά και θεματικά, με ιδέες και ερωτήματα, μαζί κι ένα εύστοχο, διαβρωτικό χιούμορ, που μόνο ένας σκηνοθέτης που προβληματίζεται για τον κόσμο και την τέχνη του ξέρει να βάζει με τέτοιο άμεσο, κινηματογραφικά συναρπαστικό τρόπο. Σίγουρα η πιο ώριμη ταινία του σκηνοθέτη της «Ρώσικης κιβωτού».

(από http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=329484)