O John Constable και τα χρώματα του...

Ένας από τους στόχους του Κονστάμπλ ήταν να αιχμαλωτίσει στους πίνακές του την αίσθηση της δρόσου την οποία μπορεί κανείς να αισθανθεί, να δει και να μυρίσει στην φύση.

Επέλεγε τα θέματά του με προσοχή, έτσι ώστε να εκφράσει την αγάπη του για την ομορφιά της φύσης και την καλλιέργεια της γης.

Ξεκινούσε τα έργα του με μικρά σκίτσα που έκανε στο ύπαιθρο και βάση αυτών ανέπτυσσε το κυρίως έργο του.

Ο Κονστάμπλ χρησιμοποιούσε τα χρώματα για να αποδώσει την επιθυμητή δροσερή ατμόσφαιρα με διάφορους τρόπους.

Στην αρχή της σταδιοδρομίας του πρόσεχε ώστε να αποδώσει με ακρίβεια τους πράσινους τόνους που παρατηρούσε στην φύση και τους απέδιδε έτσι ακριβώς σε ολόκληρο τον πίνακά του. Τους έδινε ζωντάνια χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ποικιλία από διαφορετικές πράσινες αποχρώσεις που τις έπλεκε μεταξύ τους έτσι ώστε το μάτι να διεγείρεται απαλά στη θέασή τους.

Τοποθετούσε ανάμεσά τους και κάποιους τόνους από κόκκινο χρώμα, το συμπληρωματικό του πράσινου, όπως κόκκινα λουλούδια ανάμεσα στη χλόη ή το γιλέκο του αγοριού στον πιο κάτω πίνακα.

Εάν αφαιρεθούν οι κοκκινωποί αυτοί τόνοι η εντύπωση του σπινθηροβόλου πράσινου μειώνεται αισθητά.

Ο Κονστάμπλ δεν γνώριζε (γιατί δεν ήταν γνωστή στην εποχή του) την θεωρία των συμπληρωματικών χρωμάτων, έτσι χρησιμοποιούσε την αντίθεση μεταξύ του πράσινου και του κόκκινου μάλλον ενστικτωδώς παρά θεωρητικά.

Ο Κονστάμπλ δεν χρησιμοποιούσε την τεχνική της απόδοσης της εναέριας εντύπωσης με την χρήση θερμών κόκκινων στο μπροστινό τμήμα του πίνακα και ψυχρών μπλε στο πίσω μέρος, (όπως αναφέραμε στο έργο του Lorraine). Απέρριπτε την τεχνική αυτή σαν αφύσικη, θεωρώντας την ότι δεν αποδίδει την αληθινή φύση.

Σ,Σ.: Ο John Constable, Άγγλος ρομαντικός ζωγράφος, είναι γνωστός για τα τοπία του DedhamVale που ζωγράφιζε, της περιοχής γύρω από το σπίτι του. Ο Μύλος του Φλάτφορντ, που ήταν το κύριο θέμα σε αρκετούς από τους πίνακες του Κονστάμπλ, ήταν ένας νερόμυλος που ανήκε στον πατέρα του ζωγράφου.

 

από:http://xromata.com/?p=6036) 

ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ το άρθρο θα επισημάνω επίσης μερικά ακόμα μυστικά του Constable..... 

στα έργα του,ειδικά σε ελαιογραφίες σε ξύλα,συνήθιζε να χρησιμοποιεί την πίσω όψη ως περιοχή μελέτης των χρωμάτων του.Ένα άλλο χαρακτηριστικό ήταν ότι σε αρκετά έργα του που ο ουρανός φαίνεται αρκετά γαλανός,τα δένδρα τα παρουσίαζε σχεδόν τελείως στο σκοτάδι αφού προφανώς το φώς του καθαρού ουρανού τον τύφλωνε και τα έβλεπε μαύρα....και το τελευταίο που θέλω να συμπληρώσω είναι ότι συνήθιζε μέσα στα έργα του να βάζει μικρές πινελιές από κόκκινο και  μπλέ χρώμα.

Όταν μια γυναίκα ερωτεύεται...

7)Φτιάχνει τα μαλλιά της

Αυτό σίγουρα λέει κάτι, αφού μια κοπέλα το πράττει έχοντας αυτοπεποίθηση για τον εαυτό της. Θα το κάνει επίσης για να φαίνεται ωραία μπροστά σου και εσύ να την δείς με άλλο μάτι.

6)Κοιτάει τα χείλη σου

Άμα καμιά φορά δειτε κάποια κοπέλα να σας κοιτάζει και αντιληφθείτε πως εκεί που έχει καρφωμένα τα μάτια της είναι τα χείλια σας, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Όχι μόνο της αρέσετε, αλλά σίγουρα θέλει να δοκιμάσει το πως φιλάτε!

5)Να μην σταυρώνει τα πόδια

Οι γυναίκες με ανοιγμένα πόδια(μην πάει το μυαλό σας στο σεξ), είναι ανοικτές για σχέσεις και σίγουρα είναι ένα καλό σημάδι όταν το κάνουν. Από την άλλη τα σταυρωμένα πόδια, δείχνουν έναν τοίχο μπροστά σας.

4) Είναι γυρισμένη προς τα εσένα

Εκεί καταλαβαίνεις ότι θέλει να σε απολαύσει και για αυτό αλλάζει την θέση του σώματος της, ώστε να έχει καλύτερη θέα. Ουσιαστικά θέλει να σε απορροφήσει με αυτόν τον τρόπο, όσο καλύτερα γίνεται.

3)Βρίσκει λόγους να είναι κοντά σου

Άμα προσέξετε κάποια κοπέλα σε πάρτι να σας πλησιάζει όλο και πιο πολύ, σημαίνει ότι πιάσατε τζάκποτ. Σίγουρα σας γουστάρει και θέλει να κάνει κάτι μαζί σας. Είναι ακριβώς όπως οι μαγνήτες, που τραβιούνται μεταξύ τους.

2) Σου πιάνει το χέρι

Εκεί που κάθεσαι και μιλάς με το κορίτσι, σου αγγίζει το χέρι. Εκεί θέλει να δείξει ότι είναι οικεία μαζί σου και σίγουρα σε έχει πολύ ψηλά στην υπόληψη της. Είναι ένας τρόπος να σου δείξει τα συναισθήματα της.

1) Χαμογελάει ή γελάει πολύ

Άμα γελάει με το παραμικρό σου αστείο ακόμα και αν αυτό δεν είναι τόσο καλό, σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει ένας λόγος που το κάνει. Είναι πολύ φανερό και θα το καταλάβετε με την μια, ότι η κοπέλα σας γουστάρει σίγουρα.

Ο Μαρκ Ρόθκο και τα χρώματα...

Έχομε ξεκινήσει, εδώ και καιρό,  μια σειρά αναρτήσεων όπου παρακολουθούμε την χρήση των χρωμάτων από τους ζωγράφους, όπως μας την παρουσιάζει το BBC στο άρθρο του Colour inpaintings (το χρώμα στους πίνακες ζωγραφικής), του βιβλίου του The Colour Eye.

Πρόκειται για την ανάλυση της χρήσης των χρωμάτων (και την τεχνοτροπία) 20 γνωστών ζωγράφων από τον Μεσαίωνα έως σήμερα άρρηκτα δεμένους με το ζωγραφικό πνεύμα (και ρεύμα) της εποχής τους, ξεκινώντας από τους παλαιότερους χρονολογικά, φθάνοντας στους κάπως νεότερους.

Για κάθε ζωγράφο και την τεχνική του –η οποία αντικατοπτρίζει το πνεύμα και τη τεχνοτροπία της εποχής του- θα αναφερόμαστε σε ένα γνωστό έργο του.

Για τους ζωγράφους και τα έργα τους στα οποία αναφερθήκαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις μπορείτε να ενημερωθείτε πηγαίνοντας στα categories στην ομάδα ΤΕΧΝΗ και ΧΡΩΜΑΤΑ.

Αυτή τη φoρά θα ασχοληθούμε με τον ζωγράφο MarkRothko και τον πίνακά του «118 1961» που βρίσκεται στο Μουσείο Καλών Τεχνών στο Χιούστον του Τέξας.

Ο Ρόθκο ζωγράφιζε πίνακες αφηρημένης τέχνης σε μεγάλη κλίμακα, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από απλά σχήματα και μαλακά περιγράμματα.

Για να τους «δει» κανείς, πρέπει να σταθεί σε κοντινή απόσταση για αρκετό χρονικό διάστημα ώστε να αγνοήσει τις άκρες του πίνακα και να «βρεθεί» βουτηγμένος μέσα στην αίσθηση του χρώματος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο το χρώμα θα αρχίσει να ασκεί μια συναισθηματική επίδραση.

Για πολλούς ανθρώπους ένας πίνακας του Ρόθκο «κινείται» όπως η μουσική του Μπετόβεν, με παρόμοιο συναισθηματικό τρόπο.

Κάποιοι από τους πίνακές του έχουν έντονα και χαρούμενα χρώματα. Άλλοι, ειδικά οι τελευταίες δουλειές του, έχουν σκοτεινά χρώματα, αντανακλώντας την κατάθλιψή του που τον οδήγησε στην αυτοκτονία.

Τα έργα του Ρόθκο έχουν την ικανότητα να αντανακλούν τα συναισθήματά του, τα οποία λίγο – πολύ, όλοι μοιραζόμαστε κάποια στιγμή. Κάποτε είπε ότι χρησιμοποιούσε τα χρώματα για να εκφράσει τα βασικά ανθρώπινα συναισθήματα, τραγωδία, έκσταση, χαμό…

Οι άνθρωποι που κλαίνε μπροστά σε πίνακές μου έχουν την ίδια ιερή εμπειρία που είχα όταν τους ζωγράφιζα. Εάν μετακινηθείτε έξω από τον χρωματικό συσχετισμό, τότε χάνετε το νόημα.

 

(από:http://xromata.com/?p=7287)