Ρωσική πρωτοπορία,ανακαλύφθηκαν άγνωστα έργα;

Orphan Paintings is an exhibition that explores fundamental assumptions about art by presenting a collection of over 150 paintings of unknown origins. The works in the collection are in the style of Russian avant-garde masters of the early twentieth century, including Kasimir Malevich, Liubov Popova, and Alexander Rodchenko. These paintings came to the United States beginning in 2004 when Denver architectural photographer Ron Pollard began purchasing them from a mid-level insurance administrator in Aachen, Germany, who told him the works were discovered in an unclaimed shipping container in German customs. Pollard partnered with his brother and a friend to purchase the works and began a research effort to have them authenticated. An art appraiser valued a portion of the collection at over $50 million. A certified handwriting forensic expert indicated a high probability that the handwriting on one of the paintings was that of Kasimir Malevich. Despite this evidence, authentication eludes the collection and the paintings cannot be formally attributed to any specific artist. 

 

Orphan Paintings explores questions about the status of art. What is an authentic art experience? What precisely are we appreciating when we look at a work of art? Are we appreciating what is visible to us, or is it a range of invisible factors, such as the belief that it was made by a master artist or the opinion of experts about its authenticity? This collection of unauthenticated Russian avant-garde paintings asks: can an art experience be authentic even if the status of the work of art remains questionable? Are there other forms of authenticity aside from its attribution to an artist? 

Orphan Paintings features over 150 works, considered by the collectors to be in the style of such artists as Kasimir Malevich, Ivan Kliun, Liubov Popova, Pavel Mansurov, Vladimir Tatlin, Albert Gleizes, Olga Rozanova, Ivan Puni, El Lissitzky, Nathan Altman, Vladimir Lebedev, Kliment Redko, Alexander Rodchenko, Bela Uitz, Alexandra Exter, Vera Pestel, Alexander Vesnin, Alexander Bogomazov, Lev Lapin, Vasili Ermilov, V. Stepanova, Nikoli Suetin, Ivan Chervinko and more. 

The exhibition is curated by Adam Lerner. Adam Lerner is the Director and Chief Animator of the Museum of Contemporary Art Denver. He received his Ph.D. from the Johns Hopkins University and his Masters from Cambridge University. He was a Pre-doctoral fellow at the Smithsonian American Art Museum (1997-8) and is currently (2008-10) a Livingston Fellow of the Bonfils-Stanton Foundation, awarded to emerging leaders in the non-profit sector. Mark Sofield is the exhibition designer and consulting curator for the exhibition. Sofield is an architect and principal of Prospect Land Company, Longmont, Colorado.  

(πηγή:http://artdaily.com/news/43710/Unauthenticated-Art-of-the-Russian-Avant-Garde-on-View-at-MCA-in-Denver-nbsp--nbsp--nbsp--nbsp--nbsp-#.WDsAUPmLTcs)

Ο υπολογιστής μπορεί να ανακαλυψει τις εγκληματικές φυσιογνωμίες;

Ένα πείραμα πάνω στο αν ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορούν να εντοπίζουν εγκληματίες απλά και μόνο από τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους πραγματοποιήθηκε στην Κίνα.

Οι ερευνητές, σύμφωνα με το BBC, «εκπαίδευσαν» έναν αλγόριθμο χρησιμοποιώντας πάνω από 1.500 φωτογραφίες Κινέζων πολιτών, εκατοντάδες από τους οποίους ήταν κατάδικοι.

Όπως είπαν, το πρόγραμμα ήταν σε θέση να εντοπίσει επιτυχώς τους εγκληματίες στο 89% των περιπτώσεων. Ωστόσο, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, η έρευνα έχει δεχτεί επικρίσεις από εγκληματολόγους που εκτιμούν ότι η χρήση τεχνητής νοημοσύνης με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, δημιουργώντας προκαταλήψεις. Σύμφωνα με τη Σούζαν Μακβί, καθηγήτρια ποσοτικής εγκληματολογίας στο University of Edinburgh, «δεν εξετάζεται η συμπεριφορά των ανθρώπων, αλλά οι καταδίκες για έγκλημα. Το σύστημα δικαιοσύνης αποτελείται από μια σειρά αποφάσεων, απο΄την αστυνομία, τους κατηγόρους και τα δικαστήρια. Σε κάθε ένα από αυτά τα στάδια, οι αποφάσεις επηρεάζονται από παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με την παραβατική δραστηριότητα- όπως στερεότυπα για το ποιος είναι το πιο πιθανό να βρεθεί ένοχος. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι ένορκοι είναι πιθανότερο να καταδικάσουν ανθρώπους που μοιάζουν ή ντύνονται με συγκεκριμένο τρόπο. Αυτή η έρευνα ίσως βασίζεται στα στερεότυπα που οδηγούν σε καταδίκες ανθρώπων στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, παρά στην πιθανότητα κάποιος να εγκληματήσει».

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν 1.856 φωτογραφίες ταυτοτήτων Κινέζων πολιτών με τα εξής κριτήρια: Ηλικία 18-55, χωρίς γένια, μουστάκια ή σημάδια. Η συλλογή αυτή περιείχε 730 φωτογραφίες ταυτότητας καταδικασμένων για εγκλήματα ή καταζητούμενων. Μετά τη χρήση του 90% των φωτογραφιών για εκπαίδευση, οι υπόλοιπες χρησιμοποιήθηκαν για να διαπιστωθεί αν όντως μπορεί να βρει τους καταδίκους. Εννιά φορές στις δέκα τα κατάφερε. Όπως είπαν οι Κινέζοι ερευνητές (Shanghai Jiao Tong University) το σύστημα αναγνώριζε κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσώπου, όπως η κλίση του άνω χείλους, η απόσταση μεταξύ ματιών κ.α που ήταν κοινά μεταξύ των καταδίκων.

Ωστόσο, η καθηγητής Μακβί λέει ότι ο αλγόριθμος ίσως απλά να βρήκε μοτίβα στον τύπο ανθρώπων που καταδικάζονται από ενόρκους, υπενθυμίζοντας επίσης πως τον 19ο αιώνα υπήρχε μια θεωρία, βασισμένη στη φρενολογία, ότι υπάρχουν εξογκώματα και ανωμαλίες στο κάθε κεφάλι που συνδέονται με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας- ωστόσο, αυτή η θεωρία έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. 

 (πηγή:http://www.naftemporiki.gr/story/1175822/amfilegomenos-algorithmos-pou-manteuei-tous-egklimaties-apo-ta-xaraktiristika-prosopou-tous?ref=yfp)

Εξελιξεις στο ναυαγιο των Αντικυθηρων..

Οπως ενημερωθηκαμε απο τον επικεφαλης αρχαιολογο-δυτη των ερευνων, βρεθηκαν πολλα, πολυ σημαντικα πραγματα μεχρι τωρα στις ερευνες που ξεκινησαν το 2012,μεταξυ αυτων βρεθηκε ενα πολυ μεγαλο βαριδι αγνωστης ουσιαστικα χρησης βαρους περιπου 200 κιλων....αρκετα αγαλματα,δυο χαλκινα δορατα,σκελετοι των νεκρων του ναυαγιου (πραγμα εξαιρετικα σπανιο) και εχουν ενδειξεις για πολυ σημαντικα αγαλματα τα οποια αναζητουνται....επισης βρεθηκε ενα μικρο αγαλμα με μηχανισμο κουρδισματος που το μετακινει γυρω-γυρω οπως ακριβως τα παιχνιδια που ξερουμε σημερα! Και οπως επι λεξη μας ανεφερε ''ειναι ενα ναυαγιο γεματο με εργα τεχνης και πιθανον κι αλλους αγνωστους μηχανισμους'' .....οι ερευνες θα συνεχιστουν μεχρι το 2019 και μετα προβλεπεται να παυσουν και να ξαναρχισουν απο τις επομενες γενιες οταν η τεχνολογια θα επιτρεπει ακομη πιο λεπτομερη προσεγγιση του ναυαγιου που λογω του μεγαλου βαθους δημιουργει δυσκολιες στους αρχαιολογους....μας ειπε χαρακτηριστικα οτι ο συνολικος χωρος του ναυαγιου ειναι περιπου 2,000 τετραγωνικα μετρα και μεχρι στιγμης εχει γινει λεπτομερης ανασκαφη σε μολις 2,5 τετραγωνικα!!! Ευτυχως που υπαρχει και η τεχνολογια που τους επιτρεπει μια τρισδιαστατη απεικονιση του βυθου και ετσι ο πραγματικος χωρος των ερευνων εχει περιοριστει σε ενα πολυ μικροτερο ευρος,κατι που εγινε εφικτο λογω της χρησιμοποιησης της πιο προηγμενης τεχνολογιας που υπαρχει σημερα παγκοσμιως και μαλιστα καποιες απο αυτες τις νεες τεχνολογιες εφαρμοστηκαν για πρωτη φορα σε αυτο το ναυαγιο......Αλλη μια σημαντικη ειδηση ειναι η ανακαλυψη και δευτερου ναυαγιου στην περιοχη...για οποιες αλλες ερωτησεις εχετε μπορειτε να με ρωτησετε.......

'Εφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο καταξιωμένος ζωγράφος Βασίλης Ζενετζής..

Το περασμένο μήνα (Αύγουστος 2016) πέρασε στην αιωνιότητα ο γνωστός και καταξιωμένος ζωγράφος Βασίλης Ζενετζής.Έπασχε απο μια σπάνια ασθένεια που τον εμπόδισε να δημιουργήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του. Έργα του Βασίλη Ζενετζή βρίσκονται σε συλλογές σε όλο τον κόσμο.Εργα του επίσης έχουν δημοπρατηθεί από τους οίκους Sothbey's και Christie's. 

Η κιβωτός των ανθρώπων του Αλεξαντερ Σοκούροφ....

 13 χρόνια μετά την «Ρώσικη κιβωτό», επανέρχεται πάλι με κιβωτό, εξ ίσου μεγάλη και σημαντική. Ο AlexanderSokurov, τελικά όπως δείχνει η καριέρα και το έργο του, είναι λάτρης των εικαστικών τεχνών και των Μουσείων.

Είναι ταινία Γαλλικής παραγωγής 2015 με original τίτλο Francofonia. Στην Ελλάδα μετέφρασαν τον τίτλο Η κιβωτός των ανθρώπων. Αυτή η ταινία που λέτε, προσπαθεί με ειλικρίνεια να πει κάτι φιλοσοφικό μέσα από αληθινά γεγονότα, και σαφέστατα θέλει να δείξει ότι ενδιαφέρεται για τα έργα τέχνης. Μιλάει για την ιστορία του Λούβρου και των σπάνιων εκθεμάτων του και αφιερώνει μεγάλο μέρος στην ιστορική παράδοση του Μουσείου στους Γερμανούς του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, και ειδικότερα στον περίφημο φιλότεχνο Γερμανό αξιωματικό Metternich, ο οποίος ανέλαβε την διοίκησή του μουσείου μετά την εισβολή του Χίτλερ στο Παρίσι. Ο Γάλλος διευθυντής του μουσείου Jacques Jaujard και ο φιλότεχνος Γερμανός αξιωματικόςWolff Metternich, αν και τυπικά σε αντίθετα στρατόπεδα θα συνεργαστούν για να διασώσουν από τα χέρια των Nazi, τα σπάνια έργα του Λούβρου που αποτελούν μνημεία πολιτισμού.Ο Alexander Sokurov, όπως δείχνει η καριέρα και το έργο του, είναι λάτρης των εικαστικών τεχνών και των Μουσείων, και αφηγείται την ιστορία του απ΄ αυτό το αταίριαστο δίδυμο, εμπνέεται ελεύθερα και αναπαριστά με ηθοποιούς τη σχέση των δυο ανδρών. Χρησιμοποιεί επίσης αρχειακό υλικό για να το μπλέξει με τα πλάνα του παίρνοντας αφορμές για να θέσει υπαρξιακά ερωτήματα για την σχέση της τέχνης, την αδυσώπητη εξουσία του φασισμού και τον πολιτισμό. 



(πηγή:http://www.nikosonline.gr/?p=35131)

Βρέθηκε πίνακας του Καραβάτζιο σε σοφίτα!

Αυθεντικό έργο του Ιταλού ζωγράφου Καραβάτζιο (1571-1610) θεωρείται ότι είναι ο πίνακας που βρέθηκε στη νοτιοδυτική Γαλλία, στη σοφίτα ενός σπιτιού. Την αποκάλυψη έκανε σήμερα ο εμπειρογνώμονας Ερικ Τουρκέν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Παρίσι.

«Αυτό το ιδιαίτερο φως, αυτή η χαρακτηριστική ενέργεια του Καραβάτζιο, χωρίς διορθώσεις, με ένα σίγουρο χέρι, αποδεικνύουν ότι ο πίνακας είναι αυθεντικός», δήλωσε ο ίδιος στους δημοσιογράφους. Ωστόσο, ορισμένοι συνάδελφοι του Τουρκέν εμφανίζονται καχύποπτοι, έτσι, όπως και ο ίδιος δηλώνει «θα υπάρξουν περισσότερες διχογνωμίες από ό,τι μελέτες» για το συγκεκριμένο πίνακα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το έργο ανακαλύφθηκε από τους ιδιοκτήτες σπιτιού της περιοχής της Τουλούζης, τον Απρίλιο 2014, όταν άνοιξαν έναν χώρο κάτω από τη στέγη για να επιδιορθώσουν μία διαρροή.

Στη συνέχεια ο πίνακας πέρασε από έναν εκτιμητή, ο οποίος απευθύνθηκε στο γραφείο του εμπειρογνώμονα.

Το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού αρνήθηκε με απόφασή του της 31ης Μαρτίου να χορηγήσει «πιστοποιητικό εξαγωγής που ζητήθηκε για τον πίνακα ο οποίος αποδίδεται ενδεχομένως στον Μικελάντζελο Μερίζι, τον επονομαζόμενο «Καραβάτζιο», εν αναμονή του πορίσματος των εμπειρογνωμόνων». Σύμφωνα με το υπουργείο, ο πίνακας πρέπει «να παραμείνει στη Γαλλία ως ένα πολύ σημαντικό δείγμα της σχολής του Καραβάτζιο, η διαδρομή και η ταυτότητα του οποίου μένει να εξακριβωθούν». 

(πηγή:http://www.ert.gr/gallia-tichea-se-sofita-vrethike-pinakas-tou-karavatzio/)

Πώς η τέχνη εξασκεί το μυαλό μας;

H τέχνη διευρύνει τους ορίζοντες του νου και εξασκεί το μυαλό. Αυτό υποστηρίζουν οι επιστήμονες, προτρέποντας τους πολίτες να επισκέπτονται εκθέσεις και να συνομιλούν με ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Αναμφισβήτητα ο πολιτισμός συντελεί στην εξέλιξη της κοινωνίας μας. Όλοι γνωρίζουμε λίγα πράγματα για την ιστορία της Μόνα Λίζα, ενώ πάνω κάτω ξέρουμε τα βασικά γνωρίσματα του Πάμπλο Πικάσο. Μπορεί ωστόσο η επιστήμη να μετρήσει την επίδραση της τέχνης στη ζωή μας;

Η απάντηση είναι «ναι». Νέα μελέτη του πανεπιστημίου του Westminster αποδεικνύει πως το επίπεδο του άγχους των συμμετεχόντων σε μια έκθεση μειώθηκε μετά την επίσκεψη τους στη γκαλερί. Πιο συγκεκριμένα, έπειτα από 35 περίπου λεπτά περιήγησης στο μουσειακό χώρο, η κορτιζόλη στον οργανισμό τους -μια ουσία η οποία ευθύνεται για το στρες- μειώθηκε αισθητά. Πολλές από τις σύγχρονες ασθένειες προέρχονται από το άγχος, το οποίο προκαλεί απώλεια μνήμης, αδυναμία για συγκέντρωση και πολλά άλλα προβλήματα.

Τι επισημαίνουν οι επιστήμονες για την επίδραση της τέχνης στη ζωή μας;

Ο νευροεπιστήμονας Oshin Vartanian από την άλλη, αφού εξέτασε τα συμπεράσματα δεκαπέντε ερευνών, εξήγησε πως συγκεκριμένα τμήματα του εγκεφάλου μας τα οποία σχετίζονται με την ευχαρίστηση και τα θετικά συναισθήματα, ενεργοποιούνται όταν ο άνθρωπος ασχολείται με την τέχνη ακόμα και αν δεν την κατανοεί σε βάθος. Άλλωστε για να απολαύσει κανείς μια έκθεση ζωγραφικής για παράδειγμα δεν χρειάζεται να έχει πτυχίο πολιτισμικών σπουδών.

Η ενασχόληση με την τέχνη δεν σχετίζεται ωστόσο μόνο με τα επίπεδα του άγχους. Με βάση τα πορίσματα έρευνας που πραγματοποιήθηκε το 2014, τα άτομα είναι πιο ανθεκτικά στον πόνο όταν ασχολούνται με τον πολιτισμό. Τα μέλη της μίας ομάδας που συμμετείχαν σε ένα πείραμα παρακολούθησαν μαθήματα από καλλιτέχνες, ενώ στη συνέχεια δημιούργησαν μόνοι τους μικρά σχέδια προκειμένου να εκφράσουν τις σκέψεις τους. Οι συμμετέχοντες στην άλλη ομάδα επικεντρώθηκαν στη συζήτηση εντός της τάξης σχετικά με την τέχνη. Έπειτα από δέκα περίπου εβδομάδες αποδείχθηκε πως τα άτομα που πόνταραν στην αναπαραγωγή της τέχνης επωφελήθηκαν περισσότερο, καθώς πλέον σκέφτονταν διαφορετικά, ενώ βελτίωση σημειώθηκε τόσο στη μνήμη όσο και στην ψυχολογία τους.

Ανάλογα είναι τα πορίσματα και για τη συμβολή της μουσικής στον άνθρωπο. Μελέτες που έγιναν σε μουσικούς με μαγνητική τομογραφία έδειξαν ότι στον κροταφικό λοβό -το μέρος που είναι υπεύθυνο για την προφορική μνήμη- είναι μεγαλύτερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Οι ερευνητές τόνισαν ότι δεν έχει σημασία ποιο όργανο μαθαίνουν τα παιδιά όσον αφορά τη βελτίωση της μνήμης. Είναι η διαδικασία της μουσικής εκπαίδευσης που είναι ευεργετική για τη μνήμη. Το φαινόμενο αυτό δηλαδή της ανάπτυξης και άλλων τμημάτων του εγκεφάλου όταν υπάρχει μια μορφή εκπαίδευσης, μπορεί να βοηθήσει και ανθρώπους που έχουν υποστεί βλάβες του εγκέφαλου μετά από κάποιο νόσημα ή τραυματισμό.

Πηγή: mic.com