αφρικανικη λιτανεία....

Μια λιτανεία για την ειρήνη απο το Κικουγιου της Κένυας,απευθύνεται στον Ngai (ΕΝ'γκάι)




Σε επαινούμε Νγκαϊ,η ειρήνη είναι μαζί μας
λένε ότι οι γέροντες μπορούν να έχουν τη σοφία και να μιλάνε με μιά φωνή.
σε επαινούμε Νγκαϊ,η ειρήνη είναι μαζί μας,
λένε ότι η χώρα μπορεί να έχει ηρεμία,
η ειρήνη να είναι μαζί μας.
Και οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν να αυξάνουν,
η ειρήνη είναι μαζί μας.
Λένε ότι οι άνθρωποι και τα κοπάδια και το ζωικό βασίλειο το Μάιο ευημερούν
και είναι απαλλαγμένα απο ασθένεια.
Η ειρήνη είναι μαζί μας.
Λένε ότι μεσολαβούν και μπορούν να φέρουν πολλά φρούτα
και η Γή μπορεί να συνεχίσει να είναι γόνιμη.
Σε επαινούμε Νγκαϊ,η ειρήνη είναι μαζί μας,
το Μάιο ειρήνη βασιλεύει στη Γή,
το Μαίου το κολοκύθι και γίνετε ίσαμε μια βάρκα.
Η ειρήνη να είναι μαζί μας.
Το Μάιο οι απόψεις συμφωνούν και κάθε άρρωστη λέξη εκδιώχνεται στη ζούγκλα.
Σε επαινούμε Νγκαϊ,η ειρήνη είναι μαζί μας

αφρικάνικη ιστορία....

Ζούσε καποτε ενας άνδρας που ήταν πολύ πλούσιος.Ήταν σίγουρα ο πιο πλούσιος του χωριού του,ήταν όμως και ο πιο τσιγγούνης,γι αυτό όλοι οι άνθρωποι τον φώναζαν Μπιμπίζο που στη γλώσσα της Αφρικής σημαίνει τσιγγούνης...
Εξαιτίας της τσιγγουνίας του ο Μπιμπίζο ζούσε ολομόναχος,δεν είχε ούτε γυναίκα,ούτε παιδιά αλλά ούτε και υπηρέτη. Εκανε μόνος του όλες τις δουλειές και ένιωθε περήφανος που κατάφερνε να μην ξοδεύει.
Μια μέρα κάνοντας δουλειές του σπιτιού έπεσε σε ένα πηγάδι αρκετά βαθύ για να μην μπορεί να βγεί.Στην απελπισία του φώναξε βοήθεια με όση δύναμη είχε,μέσα στην ατυχία του τον άκουσε ο γείτονας που έτρεξε να δει τί είχε συμβεί. Ο γείτονας άπλωσε το χέρι του λέγοντας "έλα Μπιμπίζο,δώσε μου το χέρι σου να σε τραβήξω".
Ο Μπιμπίζο όμως απεχθανόταν τη λέξη δίνω και στο άκουσμα της δίστασε να δώσει το χέρι του στο γείτονα.Μέχρι να ξανασκέφτει την καταστασή του και να δώσει το χέρι του στο γείτονα χάθηκε μέσα στο νερό...
Οι σοφοί του χωριού είπαν πως η τσιγγουνιά του τον έπνιξε.

δοκιμάσαμε τα πάντα,εκτός από την αγάπη....

Theodore Monod

η εικονα μεσα στην ιστορια

Οι παραδόσεις των νομαδικών φυλών στη βόρεια Αφρική , μιλούν από πολύ νωρίς για τις
'μαγικές' αντεστραμμένες εικόνες της ερήμου που εισβάλουν στις σκοτεινές σκηνές τους
από μικροσκοπικές τρύπες στα δερμάτινα τοιχώματα. Αρχίζει να φωτίζεται στην ανθρώπινη
σκέψη , ο δρόμος για την ανακάλυψη της φωτογραφίας. Η πραγματική έκρηξη στην γνώση, έρχεται με την ανάπτυξη της Ελληνικής και κινέζικης
φιλοσοφίας .Παρότι πρώιμη και αρνούμενη συνήθως τον πειραματισμό, η Ελληνική
φιλοσοφία από τον 6ο π.χ. αιώνα και μετά θέτει τις βάσεις για την επιστήμη και αποτελεί
το σημείο αναφοράς για κάθε ανήσυχο πνεύμα , στους αιώνες που ακολουθούν.
Η κινέζικη φιλοσοφία από την από την άλλη μεριά ,ανάλογη της Ελληνικής, παρόλη την
ανάπτυξη της , δεν επηρεάζει στον ίδιο βαθμό την παγκόσμια σκέψη[1] .Ο κινέζος φιλόσοφος Mo Ti (470 - 391 Π.Χ.) είναι ο πρώτος που παρατηρεί πειραματικά
τον σχηματισμό του ειδώλου όταν το φως περάσει μέσα από μια μικρή τρύπα (pinhole) ,
και το αιτιολογεί σωστά [2] ,όμως διάφορες αντιλήψεις για την οπτική ,εκφράζουν οι αρχαίοι
Έλληνες πολύ νωρίτερα.
Ο Θαλής (640 - 546 Π.Χ.) ασχολείται πρώτος με την αναζήτηση της αιτίας κάθε
φαινομένου στη φύση και με τα φαινόμενα της οπτικής , και είναι, μπορούμε να πούμε, ο
πατέρας της φιλοσοφίας και της επιστημονικής έρευνας. Ο Πυθαγόρας ( 580 - 500 Π.Χ.)
και οι μαθητές του πιστεύουν ότι η όραση οφείλεται στις φωτεινές ακτίνες που ανακλούν τα
αντικείμενα ,αλλά θεωρούν λανθασμένα ότι πηγή αυτής της ακτινοβολίας είναι το μάτι. Μια
πιο σταθερή θεωρία της ακτινοβολίας , όπως θα την λέγαμε σήμερα , εισάγει ο Εμπεδοκλής
( 495 - 435 Π.Χ.),και με αυτό τον τρόπο ερμηνεύει τα διάφορα οπτικά φαινόμενα.Οι δημιουργοί της ατομικής θεωρίας , Λεύκιππος και ο μαθητής του Δημόκριτος
(460 - 370 Π.Χ.) είναι φυσικό να έχουν μιλήσει πρώτοι για την σωματιδιακή φύση του φωτός
και είναι οι πρώτοι που αναφέρουν ότι η λαμπρότητα των αντικειμένων είναι ανάλογη της
απόστασης. O Πλάτωνας (428 - 347 Π.Χ.) Ασχολείται με την οπτική σε πολλούς από τους διάλογους του
και προσπαθεί να γεφυρώσει τις διάφορες αντιλήψεις. Στην περιγραφή της 'σπηλιάς' του ,
στην 'πολιτεία' δίνει υλικό για τις πιο ευφάνταστες υποθέσεις [3]. Ο Αριστοτέλης
(384 - 322 Π.Χ.) περιγράφει την ευθύγραμμη μετάδοση του φωτός και σκιαγραφεί τις βασικές
αρχές του 'σκοτεινού θαλάμου'(camera obscura) και το πώς σχηματίζετε το είδωλο , στο
βιβλίο του 'προβλήματα' [4]. Ο Επίκουρος (341 - 270 Π.Χ.) διαπιστώνει ότι το χρώμα των
αντικειμένων εξαρτάται από το χρώμα που έχει το φως που τα φωτίζει. Ο Ευκλείδης
(365 - 300 Π.Χ.) γράφει τα δυο πρώτα αυτόνομα συγγράμματα για την οπτική ,τα 'οπτικά'
και τα 'κατοπτρικά' και θέτει πια στέρεες βάσεις για την ευθύγραμμη μετάδοση του φωτός ,
με την γεωμετρική οπτική του. Ο Αρχιμήδης (287 - 212 Π.Χ.) ασχολείται με όλα τα ζητήματα
της οπτικής ,αλλά δυστυχώς δεν σώζετε κανένα έργο του. Η πληροφορία ότι έκαψε τα
Ρωμαικά πλοία με μια κατασκευή από κάτοπτρα που συγκέντρωσε επάνω τους τις ηλιακές
ακτίνες, μπορεί να μην είναι αληθινή ,αλλά επιβεβαιώνει τις γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων για
την οπτική, τα κάτοπτρα και τις ιδιότητες τους. Ένα έργο που του αποδίδεται , το 'περί
πυρπολικού κατόπτρου' και σώζετε σε αραβική μετάφραση, είναι πιθανότατα ενός άλλου
Έλληνα σοφού , του μαθηματικού Απολλώνιου (260 - 200 Π.Χ.)που έζησε την ίδια εποχή.
Ο Γέμινος ο Ρόδιος (110 - 40 Π.Χ.), κωδικοποιεί τις διάφορες σχολές της Ελληνικής
αρχαιότητας και τα ζητήματα με τα οποία ασχολείται η επιστήμη της οπτικής[5].Ο Ήρωνας
ο Αλεξανδρινός (62 - 125) εκτός από τις διάφορες αυτόματες συσκευές του μας άφησε και
ένα έργο κατοπτρικών και ένα άλλο για την μέτρηση γωνιών με οπτικά μέσα. Πρέπει επίσης
να αναφέρω τον Ρωμαίο φιλόσοφο Lusius Annaeus Seneca (4 - 65) που έκανε παρατηρήσεις
σχετικές με οπτική, και πρώτος κατέγραψε ότι τα αντικείμενα μεγεθύνονται όταν τα κοιτάει
κανείς μέσα στο νερό και τον Κλαύδιο Πτολεμαίο(85 - 165) και τους πειραματισμούς του
στα θέματα της οπτικής καθώς και τα δυο βιβλία του 'περί οπτικής', που συζητήθηκαν πολύ
στους αιώνες που ακολούθησαν.

στο επόμενο ... ΠΕΡΙ ΦΑΚΩΝ

1.Η εσωστρέφεια και ο
απομονωτισμός του κινέζικου
πολιτισμού .Η μεγάλη
απόσταση από την μεσόγειο
που αποτελεί το κέντρο της
ανθρώπινης ιστορίας για
πολλούς αιώνες ,και η
δύσκολη γραφή ,φαίνεται να
είναι κάποιες από τις αιτίες
για αυτό.

2.Αναφέρει ότι τα αντικείμενα
ανακλούν το φως προς όλες
τις κατευθύνσεις και ότι το
είδωλο οφείλεται στην
ευθύγραμμη μετάδοση του
φωτός.

3.Για την περίφημη 'σπηλιά ' έχει
γραφτεί ότι περιγράφει το θέατρο
σκιών,ότι ήταν ένας μεγάλος
'σκοτεινός θάλαμος' ,ότι ήταν μια
πρώιμη μορφή του κινηματογράφου
που γνώριζαν οι αρχαίοι Έλληνες ,
και άλλα πολλά!


4.Ανεξάρτητα από το αν τα
'προβλήματα' είναι γνήσιο
έργο του Αριστοτέλη, τοόνομα του μεγάλου φιλόσοφου
και το έργο του , αναφέρεται σε
κάθε κείμενο οπτικής για τα
επόμενα 1700 χρόνια ,και
αποτελεί πηγή έμπνευσης για
κάθε σχετική έρευνα


5.Χωρίζει την οπτική σε α. Κυρίως οπτική β. Την κατοπτρική γ. Τα καυστικά κάτοπτρα δ. Την σκηνογραφική οπτική .



πηγη: http://www.fotoart.gr/istoria/proistoria/optics.htm

Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που 'μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό
Νομίζω έτσι και η ζωή μας σαν όπως λεν τα πάντα ρει
Στη θαλασσά η εκβολή μας και όμως γυρνάμε στην πηγή

ψυχολογία των χρωμάτων

ΓΑΛΑΖΙΟ: Είναι το χρώμα του πνεύματος. Το σύμβολό του στοχασμού, της προσευχής και του ουρανού. Σχεδόν κάθε είδος γαλάζιου είναι καλό αλλά οι βαθύτερες αποχρώσεις του είναι καλύτερες. Το ανοιχτό γαλάζιο δείχνει μικρό βάθος και έναν αγώνα προς την ωριμότητα. Εκείνοι με την βαθιά απόχρωση γαλάζιου έχουν βρει το έργο τους κι έχουν συμμετοχή σ' αυτό. Είναι κυρίως πνευματικά προσανατολισμένοι. "Το γαλάζιο είναι το χρώμα της συμπαντικής έλξης" σύμφωνα με τον Μπίρρεν. Είναι, ακόμα, το χρώμα της απελευθέρωσης, του συντηρητισμού και της αποδοχής των υποχρεώσεων.

ΠΡΑΣΙΝΟ: Είναι ο κραδασμός της ζωής στην ανάπτυξη. Το καθαρό σμαραγδένιο πράσινο, ιδιαίτερα αν έχει μια χροιά γαλάζιου, είναι το χρώμα της θεραπείας. Είναι χρήσιμο, δυνατό και φιλικό. Έχει την συμπαντική έλξη της φύσης με την αίσθηση της ισορροπίας και της ικανότητας. Όσοι αγαπούν το πράσινο πιθανόν κατοικούν στο μεγάλο δάσος της ανθρωπότητας. " Είστε ένας αξιοσέβαστος γείτονας, κατασκευαστής σπιτιών, γονέας, ψηφοφόρος, κηδεμόνας, συνεργάτης". Η "πράσινη" προσωπικότητα προσπαθεί να υπερνικήσει την αντίθεση με σκοπό να επιτύχει αναγνώριση.

ΚΙΤΡΙΝΟ: Είναι το χρώμα της ενέργειας ή του σεξ. Μπορούμε ν' αποδώσουμε στο κίτρινο τα θετικά στοιχεία της δημιουργικότητας, εφευρετικότητας, επινοητικότητας, ανεξάντλητης ενέργειας, δύναμης ισχύος, θάρρους, αυτοπεποίθησης και δύναμης του χαρακτήρα. Επίσης, σ' αυτό αποδίδονται τα αρνητικά χαρακτηριστικά της διαμάχης, εριστικότητας, δογματικότητας και του θυμού. Το άτομο που προτιμά το κίτρινο έχει την τάση να είναι απόμακρο από τους άλλους. Έχει τις καλύτερες προθέσεις αλλά σπάνια κάνει οτιδήποτε γι' αυτές. Το να απορρίπτει κανείς το κίτρινο, είναι σαν να απορρίπτει το καινούριο και την καινοτομία.

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ: Είναι το χρώμα του ήλιου. Είναι ένα ζωτικό και γενικά ένα ωραίο χρώμα που δείχνει περίσκεψη και ενδιαφέρον για τους άλλους. Το χρυσαφένιο πορτοκαλί είναι ζωτικό και δείχνει αυτοέλεγχο. Ενώ το καφετί πορτοκαλί δείχνει μία έλλειψη φιλοδοξίας και μία στάση αδιαφορίας. Το άτομο που προτιμά το πορτοκαλί θέλει να επιτύχει σε οτιδήποτε ασχολείται. Αναζητά την διέγερση και αναζητά να βιώσει πλήρως την ζωή. Είναι ένα πνεύμα που αγαπά την ελευθερία, που χαίρεται να έρχεται σ' επαφή με τους άλλους, είναι εκ φύσεως ενθουσιώδες και ανταποκρίνεται σε οτιδήποτε νέο και συναρπαστικό. Αυτό το άτομο είναι αισιόδοξο για το μέλλον του, αναζητώντας να επεκτείνει συνεχώς τις δραστηριότητες του και έχει πολλά ενδιαφέροντα.

ΚΟΚΚΙΝΟ: Είναι ένας κραδασμός ώθησης που συνδέεται με την επιθετικότητα και την κατάκτηση. Είναι ένα ερεθιστικό χρώμα. Ο κόκκινος κραδασμός είναι το πνεύμα της δραστηριότητας, μια κινητήρια επιρροή. Μια προτίμηση γι' αυτό το χρώμα τονίζει μια δυνατή σεξουαλική ορμή, μια δημιουργικότητα, μία επιθυμία για νέα πράγματα και νέους φίλους, για ταξίδια και αλλαγές ακόμα και στο περιβάλλον. Στην αρνητική του όψη υπάρχει μία επιθετική, πολεμοχαρής στάση, εγωκεντρικότητα και αστάθεια. Μπορεί να υποδηλώνει ενδιαφέρον για τα μυστικιστικά και τα απόκρυφα. Οι "κόκκινες" προσωπικότητες θέλουν να είναι οι εμπειρίες τους τέλειες και πλήρεις.

Πηγή : Edgar Cayce, Color and the Edgar Cayce Readings.

Η γλώσσα του σώματος αποκαλύπτει τον πλούτο....

Μια τσάντα που αποτελεί τελευταία λέξη της μόδας ή ένα κοστούμι Αρμάνι μπορεί να δείξει ότι κάποια ή κάποιος έχουν αρκετά χρήματα στο λογαριασμό τους. Όμως, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα, το ίδιο μήνυμα τελικά μπορεί να «περάσει» και η γλώσσα του σώματος. Απλούστατα, οι πιο πλούσιοι είναι πιο αγενείς, όταν μιλάνε με τους άλλους.
Οι ψυχολόγοι Μάικλ Κράους και Ντάχερ Κέλτνερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Μπέκλεϊ, σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science, βιντεοσκόπησαν διάφορες τετ-α-τετ συνομιλίες ανθρώπων αναλύοντας κυρίως ορισμένες χειρονομίες που δείχνουν το επίπεδο ενδιαφέροντος για τον άλλο. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο ψυχολογικό περιοδικό Psychological Science.

Η βασική διαπίστωση είναι ότι όσοι έχουν υψηλότερο κοινωνικοοικονομικό στάτους, έχουν και πιο «αγενή» συμπεριφορά την ώρα που μιλάνε, μεταξύ άλλων περιποιούμενοι τον εαυτό τους, μουτζουρώνοντας αδιάφορα χαρτιά όταν συνομιλούν με τον άλλον ή κάνοντας συνεχώς νευρικές κινήσεις ανυπομονησίας. Από την πλευρά, τα άτομα χαμηλότερου κοινωνικοοικονομικού επιπέδου δείχνουν περισσότερα σημάδια του τύπου «ενδιαφέρομαι», όπως γέλια ή σήκωμα των φρυδιών.

Οι πλουσιότεροι κατά μέσο όρο έπαιζαν νευρικά με ένα κοντινό αντικείμενο κατά μέσο όρο επί δύο δευτερόλεπτα στη διάρκεια μια δίλεπτης συνομιλίας τους, ενώ οι φτωχότεροι δεν έπαιζαν σχεδόν καθόλου. Οι πλουσιότεροι, για σύντομα διαστήματα, έκαναν κινήσεις περιποίησης στο δικό τους σώμα, ενώ οι φτωχότεροι ποτέ. Οι φτωχότεροι κουνούσαν τα κεφάλια τους, γέλαγαν και σήκωναν τα φρύδια τους για τουλάχιστον δύο δευτερόλεπτα περισσότερο από τους πλουσιότερους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η διαφορά στη συμπεριφορά έχει τις ρίζες της στο ζωικό μας παρελθόν και αντιστοιχεί στα σήματα που στέλνουν και σήμερα ζώα όπως τα παγώνια, φουντώνοντας τις ουρές τους για να περάσουν μηνύματα του τύπου «δες πόσο ωραίος είμαι»! Οι πλουσιότεροι άνθρωποι δεν νοιάζονται αν θα γνέφουν με το κεφάλι τους ότι συμφωνούν ή αν θα γίνουν πιο αρεστοί με το να γελάσουν, κάτι που έχουν ανάγκη όμως οι φτωχότεροι που είναι και πιο εξαρτημένοι από τη γνώμη των άλλων. Οι πλουσιότεροι μάλλον προτιμούν να χαϊδεύουν τους εαυτούς τους!



ΑΠΕ - ΜΠΕ

«Μεταδίδω, δεν δημιουργώ».
(Κομφούκιος,Ανάλεκτα, 7.1)

Monet, “Tulips in Holland ”