12 Οκτωβρίου 2013

Σαν πέτρα ...



Ο εγωισμος ειναι σαν την πετρα σκληρος.
Με αυτη χτιζεις ευκολα τοιχους, μα τους γκρεμιζεις δυσκολα.
Κι οταν πια φτασεις να χτισεις το δικο σου δωματιο,χωρις πορτες,χωρις παραθυρα,το σκοταδι θησαυριζει την ψυχη σου...
τοτε ειναι ο καιρος που δεν βλεπεις, ουτε ακους διολου.Δεν μπορεις να ακουσεις μηδε το κελαηδημα του δασους που ολογυρα σε συντροφευει.
Η μονη αγκαλια σου,η μοναξια σου...
σε αυτην αν στηριχτεις,δεν θα μαθεις ποτέ να μιλας.Δεν μπορεις.
Μα η ελπιδα υπαρχει σε αυτους που ζουν φυλακισμενοι πως μια μερα θα λυγισει το φως και θα στρεψει κατα πανω τους.Και ξαφνικα! ενα τρανταγμα καταφερνει να λυγισει την πετρα.Να την! σκαει!....και ετσι οπως χαρασσεται ο τοιχος...μια ρωγμη τη σπρωχνει...
νιωθεις το φως να σε τρυπαει , και τοτε καταλαβαινεις πως πρεπει να λυγισεις πιοτερο απο ολες τις πλευρες......γιατι ετσι κυλαει το βιος....με ρωγμες...... απο τις ρωγμες περναει το φως....

Δεν υπάρχουν σχόλια: