ένας αρχαίος κινέζος συγγραφέας μιλά για μια άλλη τέχνη, αυτή του πολέμου
Κάθε πόλεμος βασίζεται στο κατά πόσον ο ένας αντίπαλος καταφέρνει να εξαπατήσει τον άλλον με μεγαλύτερη επιτυχία. Η επίδειξη αδυναμίας είναι συχνά ένα μεγάλο όπλο που τις περισσότερες φορές καταφέρνει να παραπλανήσει τους αντιπάλους και να τους κάνει να αισθανθούν υπεροχή. Όσο περισσότερο προσποιούμαστε αδυναμία και υποχωρητική διάθεση τόσο ο αντίπαλος υπερεκτιμά τις ικανότητες και τις επιτυχίες του. Στην πραγματικότητα όμως σιγά - σιγά αποδυναμώνεται και εξαντλείται με αποτέλεσμα., όταν εμείς αντεπιτεθούμε δεν είναι προετοιμασμένος γι' αυτό ούτε και το αναμένει. Η τακτική της εξαπάτησης του αντιπάλου είναι χρέος του πολεμιστή καθώς στον πόλεμο δεν ισχύει καμιά από τις συμβάσεις της ειρήνης.
Είπαν κάποιες φωνές πως η ειρήνη είναι ένα τέχνασμα της πολεμικής στρατηγικής κι ουσιαστικά δεν υπάρχει. Είπαν άλλες φωνές πάλι ότι αν θέλουμε ειρήνη πρέπει να προετοιμαζόμαστε για τον πόλεμο. Ο καλύτερος τρόπος εδραίωσης της ειρήνης είναι η καλή γνώση των πολεμικών τακτικών, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο. Όσο περισσότερο σεβόμαστε εκείνον που έχουμε απέναντί μας, τόσο πιο προσεκτικά τον αντιμετωπίζουμε. Ο σεβασμός στον αντίπαλο είναι το μυστικό κλειδί που καθορίζει τη στάση μας. Η αλαζονεία, που από τους αρχαίους Έλληνες αποκαλέστηκε «ύβρις», επισύρει αργά ή γρήγορα την καταστροφή του αλαζόνα.
Το έργο του κινέζου Σουν Τζου «Η τέχνη του πολέμου», θεωρητικού της στρατηγικής, έχει διαβαστεί από πάρα πολλές γενιές επίδοξων στρατηγών, σύγχρονων μάνατζερς και προπονητών αθλητικών ομάδων. Πρόκειται για ένα δοκίμιο περί της «τέχνης του πολέμου», που δημιουργήθηκε πριν από 2.500 χρόνια κι όμως παραμένει εξαιρετικά σύγχρονο. Σύμφωνα με τους κινέζους ερευνητές που αποκατέστησαν το έργο του Σουν Τζου, τα κείμενα αυτά βρέθηκαν το 1972 σε τάφους που χρονολογούνται γύρω στο 140 - 118 π. Χ. και ήταν γραμμένα πάνω σε λωρίδες από μπαμπού. Σύμφωνα άλλωστε και με τις πρώτες ανακοινώσεις που πραγματοποιήθηκαν, τα αποσπάσματα που βρέθηκαν δεν ανήκαν σε έναν μόνο συγγραφέα. Αναφορά στο αρχαίο αυτό δοκίμιο έγινε από την ελληνική έκδοση του έργου του B. H. Liddell Hart “Stragedy” (ΓΕΣ 1963). Το έργο της αποκατάστασης και ανασύνθεσης του έργου αυτού φαίνεται πως ολοκληρώθηκε το 1991 σε αγγλική έκδοση, σχολιασμένο από το συγγραφέα James Clavell.
Μας ξαφνιάζει ενίοτε η αναφορά στον πόλεμο, μας προβληματίζει πολύ περισσότερο η αναφορά στην τέχνη που μπορεί να τον διέπει. Έχουμε συχνά συνδεδεμένο στο νου μας τον πόλεμο με τον θάνατο, με την καταστροφή που τον διαδέχεται και με τον ανθρώπινο πόνο, που κάθε πόλεμος προκαλεί. Ο πόλεμος είναι εν γένει μια έννοια συνδεδεμένη με την κατάκτηση, με την καταπάτηση δικαιωμάτων των ανθρώπων. Διαβάζουμε στο κείμενο του Σουν Τζου: «Σε όλη την ιστορία δεν υπάρχει περίπτωση μιας χώρας που να ωφελήθηκε από έναν παρατεταμένο πόλεμο». Και πιο κάτω: «Μόνο κάποιος που γνωρίζει τα καταστροφικά αποτελέσματα ενός μακροχρόνιου πολέμου, μπορεί να κατανοήσει τη μεγάλη σπουδαιότητα της γρήγορης λήξης του.»
Έχοντας υπόψη τα σύγχρονα βιώματα της εποχής μας και τις συνέπειες της διεξαγωγής πολέμων στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, βρίσκουμε το αρχαίο αυτό κείμενο εξαιρετικά ενδιαφέρον. Το έργο έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά από διαφορετικούς εκδοτικούς οίκους. Η πιο πρόσφατη έκδοση είναι από τον «Περίπλου», το 2003 . Το έργο διαιρείται σε 13 κεφάλαια και κάθε ένα αναφέρεται σε ένα διαφορετικό ζήτημα. Υπάρχουν δυο τρόποι να δει κάποιος, αυτό το κείμενο. Ο κυριολεκτικός και ο μεταφορικός, ο πρώτος αφορά τον τόπο της μάχης και ο δεύτερος τον τόπο του καθημερινού ανταγωνιστικού κόσμου.
(από http://www.lexima.gr/lxm/read-98.html)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου