Υπάρχουν λέξεις που πληγώνουν τον εγκέφαλο!

"Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει", λέει η λαϊκή ρήση και κατά μία έννοια δεν έχει άδικο. Πρόσφατη επιστημονική έρευνα απέδειξε πως το μοτίβο του πόνου στον εγκέφαλο, ενεργοποιείται όταν ακούγονται λέξεις που σχετίζονται με πόνο.

Ποιές είναι οι λέξεις που "πληγώνουν" τον εγκέφαλο!

Όταν το άτομο διαβάζει ή ακούει λέξεις όπως "λοιμός", "χολέρα", "αρρώστια", "κηδεία", "θάνατος", "νοσοκομείο", "χειρουργείο", "καρκίνος", "επάρατος", το τμήμα του εγκεφάλου που καταγράφει τραυματικές και επώδυνες μνήμες ερεθίζεται.

Ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Γιένα στην Γερμανία Friedrich Schiller υπέβαλαν 16 άτομα σε μια δοκιμασία κατά την οποία διάβαζαν λέξεις συνδεόμενες με πόνο, ενώ συγχρόνως οραματίζονταν καταστάσεις που ανταποκρίνονταν σε κάθε λέξη.
Έπειτα επαναλάμβαναν την ίδια διαδικασία, αλλά τους αποσπούσε την προσοχή ένας ερεθιστής εγκεφάλου καθώς διάβαζαν τις λέξεις. Κατά την διάρκεια των πειραμάτων, συσκευές μαγνητικής φασματογραφίας σάρωναν την εγκεφαλική τους δραστηριότητα.

Πού είναι το "τμήμα πόνου" στον εγκέφαλό μας

"Παρατηρήθηκε ενεργοποίηση του τμήματος πόνου που σχετίζεται με τις λέξεις φορτισμένες με πόνο", δήλωσε ο Δρας Τόμας Βαις. Το τμήμα πόνου είναι το σημείο του εγκεφάλου όπου αποθηκεύονται μνήμες του παρελθόντος από επώδυνες εμπειρίες, σαν αναμνηστικό αποφυγής παρόμοιων καταστάσεων στο μέλλον. Παρατηρήθηκε ότι υπήρξε ενεργοποίηση του μοτίβου πόνου στον εγκέφαλο από λέξεις που σχετίζονταν με τον πόνο.

Οι άλλες λέξεις δεν αφήνουν ίχνος στο"τμήμα πόνου"!

Οι ψυχολόγοι παρατήρησαν πως αρνητικές έννοιες λέξεων όπως "αηδία", "τρομακτικό", "απαίσιο" κλπ, δεν ενεργοποιούσαν τις ίδιες εγκεφαλικές περιοχές του πόνου. Το ίδιο παρατηρήθηκε και για ουδέτερες ή θετικές λέξεις χωρίς να αφήνουν ίχνος καταγραφής πόνου στο αντίστοιχο τμήμα του εγκεφάλου.
 (από pyles.tv)

Αρχαίος Ελληνικός ναός με οδηγίες κατασκευής!

Αρχαιολόγοι στην Ιταλία εντόπισαν τα ερείπια ενός ναού του 6ου π.Χ αιώνα, τα οποία παρέχουν στο πίσω μέρος των πλακών τους, λεπτομερείς οδηγίες της κατασκευής τους! Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους,

σχεδόν κάθε μέρος της κατασκευής, που βρέθηκε κοντά στην πόλη Ποτένζα, έχει οδηγίες για το πώς και πού θα πρέπει να τοποθετηθεί! Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων κάνουν λόγο για αντιγραφή της αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής, καθώς το σημείο ήταν πόλος έλξης των εμπόρων από την Αρχαία Ελλάδα που εγκαταστάθηκαν στη Σικελία τον 8ο αιώνα π.Χ.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους λοιπόν, οι προ-Ρωμαϊκοί λαοί θέλησαν να κοπιάρουν την ελληνική αρχιτεκτονική, και έχτιζαν τα κτήρια τους με βάση τις οδηγίες των ελλήνων εμπόρων που είχαν εγκατασταθεί εκεί. 'Ετσι λοιπόν κάθε κομμάτι της κατασκευής περιείχε σύμβολα για το που θα τοποθετηθεί, έτσι ώστε το αρσενικό μέρος του κομματιού να ταιριάζει επακριβώς με το “θηλυκό” μέρος και να έχει την ελληνική τεχνοτροπία.

Πόσο έφαγαν στον μυστικό δείπνο;

Η ακριβής ποσότητα των τροφών και των ποτών που κατανάλωσαν ο Χριστός και οι μαθητές του κατά τον Μυστικό Δείπνο ήταν και παραμένει παντελώς άγνωστη (διαφορετικά, τι «μυστικός» δείπνος θα ήταν;). Ωστόσο, στις μετέπειτα ζωγραφικές απεικονίσεις αυτού του σημαντικού θρησκευτικού γεγονότος, η ποσότητα των αναπαριστώμενων τροφών παρουσιάζει προοδευτική αύξηση τα τελευταία χίλια χρόνια!

Η αύξηση, με το πέρασμα των χρόνων, των διαστάσεων και της ποικιλίας των πιάτων, που οι διάφοροι ζωγράφοι φαντάστηκαν ότι καταναλώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του αποχαιρετιστήριου δείπνου, αποτελεί την αδιάψευστη μαρτυρία όχι βέβαια για το ίδιο το μυστηριώδες συμβάν, αλλά για τη σταδιακή αύξηση της κατανάλωσης τροφών. Μια προοδευτική αύξηση της ποσότητας τροφής που (ασυνείδητα;) οι καλλιτέχνες εκ των υστέρων αποτύπωσαν και προέβαλαν ετεροχρονισμένα στους πίνακές τους. Από αυτό το γεγονός προκύπτει το συμπέρασμα ότι η ποσότητα τροφής που καταναλώνεται στα ανθρώπινα δείπνα τείνει να αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου.

Πότε όμως άρχισε να εκδηλώνεται αυτή η τάση για αύξηση των ποσοτήτων τροφής στο τραπέζι των ανθρώπων; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι ούτε εύκολη ούτε προφανής. Κι αυτό γιατί μόλις απομακρυνθεί ο ερευνητής από το παρόν, πηγαίνοντας ας πούμε κατά έναν ή δύο αιώνες πίσω, συναντά αμέσως ανυπέρβλητα κενά ιστορικής τεκμηρίωσης. Ισως αυτός να ήταν ο λόγος που ώθησε δύο ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ των ΗΠΑ να στραφούν στις ζωγραφικές παραστάσεις, και ειδικότερα στις διαφορετικές ανά εποχή ζωγραφικές απεικονίσεις του «Μυστικού Δείπνου». Ο Μυστικός Δείπνος αποτελεί ένα ιδιαίτερο ζωγραφικό αντικείμενο, καθώς επιτρέπει στον μελετητή να παρατηρήσει κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με τα διατροφικά ήθη ακόμη και σε εποχές που δεν συνηθιζόταν η αναπαράσταση τέτοιων καθημερινών συμπεριφορών, όπως τι συνήθιζαν να προσφέρουν σε ένα δείπνο.
Την έρευνά τους αυτή οι αδελφοί Brian και Craig Wansink, ο πρώτος καθηγητής Εφαρμοσμένης Οικονομίας και ο δεύτερος καθηγητής Θεολογίας, δημοσίευσαν στο τρέχον τεύχος του επιστημονικού περιοδικού «International Journal of Obesity». Σύμφωνα με τις εικονογραφικές τους έρευνες, οι οποίες ξεκινούν από το έτος 1000 μ.Χ. και έλαβαν υπόψη τους 52 διαφορετικούς πίνακες, στα πιάτα των δεκατριών συνδαιτυμόνων που συμμετείχαν στον Μυστικό Δείπνο η ποσότητα των τροφών, του ψωμιού και του κρασιού που εμφανίζονται πάνω στο τραπέζι αυξάνεται σταθερά με το πέρασμα των χρόνων.

Πρόκειται, άραγε, για μια τυχαία και αυθαίρετη ζωγραφική αναπαράσταση ή μήπως, αντίθετα, για την αδιάψευστη ιστορική μαρτυρία της μεταβολής των γαστρονομικών και διατροφικών ηθών; «Δεδομένου ότι η τέχνη μιμείται και αναπαριστά την πραγματική ζωή, θεωρούμε ότι αυτές οι αλλαγές αντανακλώνται στις αναπαραστάσεις του πιο διάσημου δείπνου στην Ιστορία», υποστηρίζει ο Brian Wansink.
Χάρη σε ένα κατάλληλο υπολογιστικό πρόγραμμα, το οποίο τους επέτρεψε να σαρώσουν και να καταμετρήσουν κάθε λεπτομέρεια των 52 έργων που εξέτασαν, οι δύο ερευνητές κατάφεραν να υπολογίσουν επακριβώς τις ποσότητες και τις διαστάσεις των αναπαριστώμενων τροφών. Ετσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στη διάρκεια μιας χιλιετίας οι διαστάσεις των εδεσμάτων αυξάνονται προοδευτικά κατά 69,2%, το μέγεθος των πιάτων κατά 65,6%, ενώ η ποσότητα του ψωμιού κατά 23,1%. Γεγονός που αντανακλά την προοδευτική, αλλά και αξιοσημείωτη αύξηση της ποσότητας και της ποικιλίας της τροφής σε αυτό το χρονικό διάστημα. Αν, κατ' αναλογία, ο Μυστικός Δείπνος έπρεπε να αναπαρασταθεί στις μέρες μας, τότε ο Χριστός και οι Απόστολοι θα έπρεπε να απολαύσουν το πιο πλούσιο δείπνο που έγινε ποτέ στην Ιστορία!

(από enet)

Η Θεωρία της Σχετικότητας ισχύει και σε κοσμική κλίμακα

Δύο νέες και ανεξάρτητες μεταξύ τους αμερικανικές επιστημονικές μελέτες, που βασίζονται σε αστρονομικές παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου ακτινών-Χ «Τσάντρα» της NASA, έθεσαν υπό έλεγχο τις θεωρίες του Αϊνστάιν, με τρόπο που ποτέ πριν δεν είχε συμβεί – και κατέληξαν να τις επιβεβαιώσουν, δείχνοντας ότι αυτές ισχύουν σε μια τεράστια γκάμα αποστάσεων χώρου και χρόνου στο αχανές σύμπαν.

Οι δύο νέες έρευνες δείχνουν ότι η Θεωρία της Σχετικότητας παραμένει –προς το παρόν τουλάχιστον- το καλύτερο εργαλείο ερμηνείας στην Κοσμολογία. Κάθε μια από τις δύο επιστημονικές ομάδες αξιοποίησε τα δεδομένα του αμερικανικού τροχιακού παρατηρητηρίου «Τσάντρα» (που έχει εκτοξευτεί από το 1999 και συνεχίζει το πολύτιμο έργο του) σχετικά με πολλά σμήνη γαλαξιών, που αποτελούν τα μεγαλύτερα αντικείμενα που έχουν παρατηρηθεί στο σύμπαν και τα οποία συγκρατούνται από τη δύναμη της βαρύτητας.



Η πρώτη μελέτη έγινε υπό τον Φάμπιαν Σμιτ του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) και η δεύτερη υπό τον Ντέηβιντ Ραπέτι του πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας. Τα τελευταία χρόνια, πολλοί φυσικοί έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους σε θεωρίες ανταγωνιστικές προς τις εκείνες του Αϊνστάιν, αναζητώντας μια εναλλακτική λύση στη Γενική Σχετικότητα ως πιθανή εξήγηση για την επιταχυνόμενη επέκταση του σύμπαντος. Η πιο δημοφιλής εξήγηση γι’ αυτή την επιτάχυνση, προς το παρόν, είναι η λεγόμενη «κοσμολογική σταθερά», η οποία μπορεί να κατανοηθεί ως ενέργεια που υπάρχει στον κενό χώρο και η οποία επίσης αποκαλείται «σκοτεινή» ενέργεια, επειδή δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή άμεσα.



Η πρώτη μελέτη δεν βρήκε στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τη λεγόμενη θεωρία «f(R) βαρύτητα», η οποία προβάλλει ως αντίπαλο δέος στη Γενική Σχετικότητα, επικυρώνοντας έτσι έμμεσα την θεωρία του Αϊνστάιν. Η δεύτερη μελέτη εξέτασε άμεσα την ισχύ της ίδιας της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας, σε μεγαλύτερη από ποτέ πριν κοσμολογική κλίμακα. Μέχρι σήμερα, η θεωρία του Αϊνστάιν είχε ελεγχθεί και επαληθευθεί μόνο σε πειράματα είτε εργαστηρίου είτε μέχρι μικρότερης κλίμακας (του ηλιακού μας συστήματος), αφήνοντας ανοιχτή την πιθανότητα ότι σε μεγαλύτερη κλίμακα στο σύμπαν η θεωρία μπορεί τελικά να καταρρέει.



Οι ερευνητές του Στάνφορντ σύγκριναν τις παρατηρήσεις του «Τσάντρα» σχετικά με το πόσο γρήγορα έχουν διαχρονικά μεγαλώσει τα σμήνη γαλαξιών, με τις θεωρητικές προβλέψεις της θεωρίας του Αϊνστάιν. Το αποτέλεσμα ήταν μια σχεδόν πλήρης συμφωνία ανάμεσα στις προβλέψεις της Γενικής Σχετικότητας και τις αστρονομικές παρατηρήσεις. Η θεωρία πέτυχε να προβλέψει με μεγάλη ακρίβεια πόσες μεγάλες ομάδες γαλαξιών θα έπρεπε να έχουν σχηματιστεί κατά τα τελευταία πέντε δισεκατομμύρια χρόνια υπό την ώθηση της βαρύτητας.



Οι παρατηρήσεις αφορούσαν εκατοντάδες σμήνη γαλαξιών σε όλο τον ουρανό, σε συνδυασμό με παρατηρήσεις σούπερ-νόβα, της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου στο σύμπαν, της κατανομής και των αποστάσεων μεταξύ των γαλαξιών κ.α. Τα σμήνη γαλαξιών αποτελούν κρίσιμο παράγοντα παροχής πληροφοριών για να κατανοήσουν οι επιστήμονες το σύμπαν ως σύνολο, κυρίως επειδή οι παρατηρήσεις των μαζών των ομάδων γαλαξιών επηρεάζονται άμεσα από τη δύναμη της βαρύτητας.



Άλλες τεχνικές, όπως η παρατήρηση των σούπερ-νόβα και οι μετρήσεις σχετικά με την κατανομή των γαλαξιών, μετρούν κοσμικές αποστάσεις που εξαρτώνται μόνο από τον ρυθμό επέκτασης του σύμπαντος. Αντίθετα, η παρατήρηση των ομάδων γαλαξιών, που χρησιμοποιήθηκε χάρη στα νέα στοιχεία του «Τσάντρα», μετρά επιπροσθέτως τον ρυθμό επέκτασης του Κόσμου υπό την επίδραση της βαρύτητας.



«Η κοσμική επιτάχυνση (σ.σ. διαστολή-επέκταση) αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για τη σύγχρονη φυσική. Οι μετρήσεις της επιτάχυνσης έχουν φέρει στο προσκήνιο το πόσα λίγα γνωρίζουμε για τη βαρύτητα σε κοσμικές κλίμακες, όμως αρχίζουμε τώρα πια να μειώνουμε την άγνοιά μας», δήλωσε ο Άνταμ Μαντς του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, ο οποίος συμμετείχε στη δεύτερη επιστημονική έρευνα.

(από enet.gr)

Ψιμυθίωση......

Μακιγιάζ ή αλλιώς ψιμυθίωση. Μια διαδικασία που κατά καιρούς έχει θεωρηθεί υπερτιμημένη και άλλοτε πάλι παρεξηγημένη. Αν και πολλές φορές φτάνει στα όρια της υπερβολής, το γυναικείο κοινό συνεχίζει να στηρίζει με νύχια και με δόντια τις προτάσεις της βιομηχανίας της ομορφιάς. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι σε αρκετές περιπτώσεις μια απαστράπτουσα εμφάνιση μπορεί να συνδέεται με τη χρήση επιβλαβών προϊόντων.
Και αν η σημερινή κατάσταση, κατά την οποία πολλές φορές η υγεία θυσιάζεται στον βωμό της ομορφιάς και του χρήματος, σας κάνει να αναπολείτε τα παλιά καλά χρόνια, όταν για την παρασκευή καλλυντικών χρησιμοποιούνταν μόνο αγνά υλικά, τότε τα όσα ακολουθούν ίσως σας κάνουν να αναθεωρήσετε. Γιατί όπως όλα δείχνουν το παιχνίδι της ομορφιάς ούτε και τότε ήταν τόσο «αθώο»!

Αρχαία... τρέλα

Αρχαιολογικά ευρήματα που ήρθαν στο φως πριν από λίγα χρόνια αποκάλυψαν την ασχήμια της αρχαίας ομορφιάς, ταξιδεύοντας τους επιστήμονες σε εποχές όπου τα περίφημα καλλωπιστικά σκευάσματα είχαν υψηλή περιεκτικότητα σε μόλυβδο, υδράργυρο, αρσενικό ή ακόμη και ραδιενεργούς ουσίες λόγω της έλλειψης γνώσεων, της αδιαφορίας, αλλά και του υπέρμετρου ναρκισσισμού!

Το σύγχρονο αϊλάινερ οφείλει την ύπαρξή του στους αρχαίους Αιγυπτίους. Οπως γνωρίζουμε τα έντονα μαύρα σχιστά μάτια κυριαρχούσαν στα χρόνια των Φαραώ. Από τι αποτελούνταν όμως το υλικό που χάριζε το επιβλητικό αυτό βλέμμα; Η μαύρη πάστα με την οποία σκίαζαν τα μάτια τους περιείχε μεγάλες ποσότητες μαλαχίτη, ενός είδους χαλκού, γαληνίτη και αιθάλης, γνωστής και ως kohl.
Το συγκεκριμένο υλικό όμως, σύμφωνα με τους ιστορικούς, πέραν της εντυπωσιακής εικόνας που χάριζε στους χρήστες του, τους φόρτωνε με μια σειρά παρενέργειες. Από ερεθισμένα μάτια ως αϋπνία και νοητικά προβλήματα, ενώ πολλές φορές λόγω της υπερβολικής τοξικότητας το δέρμα στο σημείο όπου εφαρμοζόταν το προϊστορικό αϊλάινερ γινόταν σχεδόν διάφανο.

Στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό η ψιμυθίωση κατείχε πολύ σημαντική θέση. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν μια λευκή κρέμα προσώπου από μόλυβδο που ονομαζόταν ψιμύθιον - εξ ου και η γενικότερη έννοια του μακιγιάζ -, την οποία, όπως δημοσίευσε το επιστημονικό έντυπο «Clinics in Dermatology» το 2001, εφάρμοζαν γύρω από τα μάτια ή σε ολόκληρο το πρόσωπο για να αποκτήσουν ακόμη πιο καθαρή επιδερμίδα.

Η μόδα του «νεκρικού λευκού» επικρατούσε και στην αρχαία Ρώμη. Εκεί η χρήση ενός μείγματος από λευκό μόλυβδο και ξίδι ήταν ένδειξη ευγενούς καταγωγής. Προσθέτοντας λίγο ερυθρό μίνιο μολύβδου στα ζυγωματικά - το υλικό σήμερα χρησιμοποιείται για την κατασκευή μπαταριών ή αντισκωριακής μπογιάς - η μονότονη μάσκα εκτυφλωτικής «λάμψης» αποκτούσε μια πιο ροδαλή εικόνα. Οσο για τη δράση του μολύβδου; Καταστροφική, καθώς το συγκεκριμένο χημικό στοιχείο προκαλούσε στους χρήστες από πληγές στα σημεία εφαρμογής του ως δηλητηρίαση ή στειρότητα.

Από την κορυφή...

Και οι βαφές μαλλιών της αρχαίας εποχής περιείχαν μόλυβδο. Αν και τα συστατικά τους ήταν ακατάλληλα, παρ' όλα αυτά, όπως έδειξαν πρόσφατες έρευνες γάλλων επιστημόνων, η «συνταγή» της βαφής των ενοχλητικών γκρίζων μαλλιών που χρησιμοποιούσαν τόσο οι αρχαίοι Ελληνες όσο και οι αρχαίοι Ρωμαίοι ήταν υπερβολικά προηγμένη για την εποχή καθώς ακολουθούσε τους κανόνες της σύγχρονης νανοτεχνολογίας. Σύμφωνα με δημοσίευση της διαδικτυακής επιθεώρησης «Nano Letters» τον Οκτώβριο του 2006, πρόκειται για μια τεχνική 2.000 ετών κατά την οποία, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το οξείδιο του μολύβδου προκαλούσε χημική αντίδραση όταν ερχόταν σε επαφή με το θείο των αμινοξέων που εντοπίζεται στην κερατίνη της τρίχας, βάφοντάς την έτσι μαύρη.
Και οι σύγχρονες βαφές όμως θεωρούνται εξίσου ένοχες με αυτές του παρελθόντος. Σύμφωνα μάλιστα με μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε έξι ευρωπαϊκές χώρες και δημοσιεύθηκε το 2006 στην επιθεώρηση «American Journal of Epidemiology», όσες γυναίκες χρησιμοποιούν συχνά βαφές ή χρωμοσαμπουάν αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του λεμφικού συστήματος, όπως για παράδειγμα η νόσος του Χότζκινς ή κάποια είδη λευχαιμίας.

Οι ειδικοί μάλιστα είχαν επισημάνει τότε ότι μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν οι γυναίκες που είχαν αρχίσει να βάφουν τα μαλλιά τους πριν από τη δεκαετία του '80, όταν ακόμη οι βαφές περιείχαν περισσότερα καρκινογόνα στοιχεία. Εκείνες μάλιστα που έκαναν χρήση για περισσότερο από μία δεκαετία είχαν 34% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο. Υστερα από πειράματα που απέδειξαν τη βλαβερή δράση τους, πολλές εταιρείες από το 1978 ως το 1982 προχώρησαν στην αλλαγή της σύστασης των προϊόντων τους.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artid=187200&dt=02/03/2008#ixzz0k28EnFm7

Η περιγραφή και η ενσάρκωση του χαρακτήρα του Ιησού......

«Μεγαλειότατε,

"Ηκουσα, ώ Καίσαρ, ότι επιθυμείς νά μάθης ό,τι σοί γράφω νύν» περί ανθρώπου δηλ. λίαν εναρέτου, καλουμένου Ίησού Χριστού, όν ό λαός θεωρεί Προφήτην, Θεόν δέ οί μαθηταί αυτού λέγοντες, οτι είναι υιός του Θεού τού δημιουργού των ουρανών και της Γης και παντός, ό,τι έν αυτοίς ευρίσκεται καΐ υπάρχει.
Τη αληθεία, Καίσαρ, ακούονται καθ' εκάστην θαυμάσια πράγματα περί τού άνθρώπου αυτού. Ανεγείρει νεκρούς και θεραπεύει ασθενείς δια μιάς λέξεως. Ανήρ αναστήματος μετρίου, καλός τήν όψιν και μεγαλοπρέπειαν περιβεβλημένος, ιδίως κατά το πρόσωπον, ούτως ώστε όσοι ατενίζουν αυτόν αναγκάζονται ν' αγαπώσι καΐ νά φοβούνται αυτόν. '
 "Εχει τήν κόμην μέχρι μέν των ώτων χρώματος καρύου, εκείθεν δέ μέχρι των ωμοπλατών γενομένην γαιόχρουν, αλλά μάλλον στιλπνήν' διχάζεται δέ αύτη έν τω μέσω άνωθεν κατά τό σύστημα των Ναζωραίων. Το μέτωπόν του είναι λείον καί γαλήνιον, τό πρόσωπον του δέ άνευ ρυτίδας,η κηλίδος. Ή ρίς καί τά χείλη αύτού κανονικώτατα. Τό γένειον είναι πυκνόν καί χρώματος τού αυτού τη κόμη, δέν είναι δέ μακρόν καί διχάζεται είς τό μέσον. Τό βλέμμα αυτού είναι σοβαρόν και εμποιούν φόβον, έχει δέ δύναμιν ηλιακής άκτίνος. Ουδείς δύναται νά ιδή αυτόν ατενώς. "Οταν επιτιμά εμποιεί φόβον, όταν δέ τούτο ποιεί, κλαίει. Είναι άξιαγάπητος και χαρίεις
μετά σοβαρότητος. Λέγουσιν, ότι ουδέποτε ώφθη γελών, άλλα πλειστάκις κλαίων.
"Εχει ωραίας τάς χείρας και τους βραχίονας. Έν τη συνομιλία ευαρεστεί πάσι καί δυσκόλως μέν εμφανίζεται, άλλ' όταν εμφανισθή που, φέρεται μετριοφρόνως καί έχει ωραιότατον παράστημα τού κόσμου.
Είναι ωραίος ώς ή μητέρα του, ήτις εστίν ή ωραιότερα γυνή, όσαι ποτέ εθεάθησαν είς τα μέρη ταύτα.
 Έάν όμως ή Μεγαλειότης Σας, ώ Καίσαρ, ποθεί νά ιδή αυτόν ώς μοι έγραφες άλλοτε, γνώρισόν μοι τούτο, ίνα αποστείλω σοι αυτόν πάραυτα. Καίτοι δέ ουδέποτε εσπούδασέ τι, είναι όμως κάτοχος πάσης έπιστήμης. Περιπατεί ανυπόδητος καί ασκεπής τήν κεφαλήν. Πολλοί βλέποντες αυτόν γελώσιν, άλλ' όταν ευρίσκωνται ενώπιον αυτού τρέμουσι καί θαυμάζουσιν αυτόν. Λέγουσιν, ότι ουδέποτε άνθρωπος, ώς αυτός, ένεφανίσθη είς τά μέρη ταύτα. Τή αληθεία, ώς μοί λέγουσιν οί Εβραίοι, ουδέποτε εδόθησαν συμβουλαί, ουδέποτε εκηρύχθη διδασκαλία, ώς ή διδασκαλία αυτού, πολλοί δέ των Ιουδαίων θεωρούσιν αυτόν Θεόν. Άλλοι πάλιν μοί λέγουσιν, ότι είναι εχθρός της μεγαλειότητός σας, ώ Καίσαρ, πολλαχώς μέ παρενοχλούσιν οί μοχθηροί αυτοί Εβραίοι. Λέγουσιν, ότι αυτός ουδέποτε δυσηρέστησέ τίνα, άλλ' ότι μάλλον εποίησε τό αγαθόν. "Ολοι όσοι γνωρίζουσιν αυτόν λέγουσιν, ότι ευηργετήθησαν παρ' αυτού. Έν τούτοις, ώ Καίσαρ, είμαι πρόθυμος νά υπακούσω είς τήν Μεγαλειότητά Σας και ό,τι διάταξης, θέλει εκτελεσθή».

Έν Ίερουσαλήμ Ίνδικτιώνος 7

Σελήνης 11

ΠΟΥΒΛΙΟΣ ΛΕΟΝΤΟΥΛΟΣ

Διοικητής τής Ιουδαίας
 

 
Στην ταινία του Τζεφιρέλι "Ο Ιησούς από τη Ναζαρετ" ο Ρόμπερτ Πάουελ κατάφερε να υποδυθεί νομαδικά την προσωπικότητα του Ιησού στηριζόμενος σε μερικά μικρά μυστικά....
ένα βασικό μυστικό ήταν τα γαλανά μάτια του που αποδίδουν συνειρμικά τη σχέση του υιού του θεού με τον πατέρα στον ουρανό και μερικά μυστικά ερμηνείας όπως  η βαθιά και σταθερή φωνή του,τα μάτια που δεν ανοιγοκλείνουν εύκολα,η σωστή ψιμμυθίωση που τόνιζε περισσότερο τα γαλανά μάτια και η όσο το δυνατόν πιστότερη απεικόνιση του δράματος του Ιησού με αυστηρή νηστεία δώδεκα ημερών ώστε να γυριστόύν οι σκηνές των τελευταίων ωρών του....
Φυσικά είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να μπορέσει κάποιος άνθρωπος να προσεγγίσει την ψυχική κατάσταση ενός ενσαρκωμένου θεού αλλά η παραπάνω περιγραφή του Λεόντουλου μας βοηθάει να καταλάβουμε κάποιες βασικές αρχές της ψυχολογίας του,όπως στο σημείο που αναφέρει οτι ουδέποτε γελούσε,αντιθέτως έκλαιγε συχνά όταν μιλούσε αυστηρά.....μπορούμε να φανταστούμε ένα πρόσωπο ανθρώπου που δεν θα γελάσει έστω για ένα μήνα;...ποιά θα είναι η όψη του;....πώς θα έχει αποτυπωθεί η σοβαρότητα στο πρόσωπο του;.....σαν σκέψη περνάει από το μυαλό μου η εικόνα ενός ανθρώπου που γεμάτος αγάπη δακρύζει για τις αδυναμίες και τα λάθη των συνανθώπων ενώ έχει αποτυπωθεί στο πρόσωπο του η αδυναμία να εκφράσει μέσα από το γέλιο τη χαρά του.....θα μου πεί κάποιος οτι το γέλιο δεν εκφράζει χαρά αλλά αμηχανία και ενίοτε ειρωνεία...ίσως,κάποιες σκόρπιες σκέψεις κάνω άλλωστε.......

Μεγάλη εβδομάδα....ύμνος στην Αγάπη.....

Αδέλφια μου,
Εσείς όλοι μαζί αποτελείτε το σώμα του Χριστού, και είστε μέλη του, ο καθένας σας χωριστά. Γι' αυτό στην εκκλησία ο Θεός τοποθέτησε τον καθένα στην ορισμένη του θέση: πρώτα έρχονται οι απόστολοι, σε δεύτερη θέση οι προφήτες, σε Τρίτη οι διδάσκαλοι και ακολουθούν οι θαυματουργοί, οι θεραπευτές, αυτοί που παραστέκονται στις ανάγκες, οι διαχειριστές, όσοι λαλούν διάφορα είδη γλωσσών. Δεν είναι όλοι απόστολοι, ούτε όλοι προφήτες, ούτε όλοι διδάσκαλοι.

Δεν είναι όλοι θαυματουργοί, ούτε όλοι θεραπευτές, ούτε όλοι λαλούν γλώσσες κι ούτε όλοι ξέρουν πώς να τις εξηγούν. Ο ζήλος σας, μάλιστα, πρέπει να στρέφεται προς τα σημαντικότερα χαρίσματα.
Σας δείχνω κι έναν πολύ ανώτερο δρόμο:

Η αγάπη.
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.