Ψιμυθίωση......

Μακιγιάζ ή αλλιώς ψιμυθίωση. Μια διαδικασία που κατά καιρούς έχει θεωρηθεί υπερτιμημένη και άλλοτε πάλι παρεξηγημένη. Αν και πολλές φορές φτάνει στα όρια της υπερβολής, το γυναικείο κοινό συνεχίζει να στηρίζει με νύχια και με δόντια τις προτάσεις της βιομηχανίας της ομορφιάς. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι σε αρκετές περιπτώσεις μια απαστράπτουσα εμφάνιση μπορεί να συνδέεται με τη χρήση επιβλαβών προϊόντων.
Και αν η σημερινή κατάσταση, κατά την οποία πολλές φορές η υγεία θυσιάζεται στον βωμό της ομορφιάς και του χρήματος, σας κάνει να αναπολείτε τα παλιά καλά χρόνια, όταν για την παρασκευή καλλυντικών χρησιμοποιούνταν μόνο αγνά υλικά, τότε τα όσα ακολουθούν ίσως σας κάνουν να αναθεωρήσετε. Γιατί όπως όλα δείχνουν το παιχνίδι της ομορφιάς ούτε και τότε ήταν τόσο «αθώο»!

Αρχαία... τρέλα

Αρχαιολογικά ευρήματα που ήρθαν στο φως πριν από λίγα χρόνια αποκάλυψαν την ασχήμια της αρχαίας ομορφιάς, ταξιδεύοντας τους επιστήμονες σε εποχές όπου τα περίφημα καλλωπιστικά σκευάσματα είχαν υψηλή περιεκτικότητα σε μόλυβδο, υδράργυρο, αρσενικό ή ακόμη και ραδιενεργούς ουσίες λόγω της έλλειψης γνώσεων, της αδιαφορίας, αλλά και του υπέρμετρου ναρκισσισμού!

Το σύγχρονο αϊλάινερ οφείλει την ύπαρξή του στους αρχαίους Αιγυπτίους. Οπως γνωρίζουμε τα έντονα μαύρα σχιστά μάτια κυριαρχούσαν στα χρόνια των Φαραώ. Από τι αποτελούνταν όμως το υλικό που χάριζε το επιβλητικό αυτό βλέμμα; Η μαύρη πάστα με την οποία σκίαζαν τα μάτια τους περιείχε μεγάλες ποσότητες μαλαχίτη, ενός είδους χαλκού, γαληνίτη και αιθάλης, γνωστής και ως kohl.
Το συγκεκριμένο υλικό όμως, σύμφωνα με τους ιστορικούς, πέραν της εντυπωσιακής εικόνας που χάριζε στους χρήστες του, τους φόρτωνε με μια σειρά παρενέργειες. Από ερεθισμένα μάτια ως αϋπνία και νοητικά προβλήματα, ενώ πολλές φορές λόγω της υπερβολικής τοξικότητας το δέρμα στο σημείο όπου εφαρμοζόταν το προϊστορικό αϊλάινερ γινόταν σχεδόν διάφανο.

Στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό η ψιμυθίωση κατείχε πολύ σημαντική θέση. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν μια λευκή κρέμα προσώπου από μόλυβδο που ονομαζόταν ψιμύθιον - εξ ου και η γενικότερη έννοια του μακιγιάζ -, την οποία, όπως δημοσίευσε το επιστημονικό έντυπο «Clinics in Dermatology» το 2001, εφάρμοζαν γύρω από τα μάτια ή σε ολόκληρο το πρόσωπο για να αποκτήσουν ακόμη πιο καθαρή επιδερμίδα.

Η μόδα του «νεκρικού λευκού» επικρατούσε και στην αρχαία Ρώμη. Εκεί η χρήση ενός μείγματος από λευκό μόλυβδο και ξίδι ήταν ένδειξη ευγενούς καταγωγής. Προσθέτοντας λίγο ερυθρό μίνιο μολύβδου στα ζυγωματικά - το υλικό σήμερα χρησιμοποιείται για την κατασκευή μπαταριών ή αντισκωριακής μπογιάς - η μονότονη μάσκα εκτυφλωτικής «λάμψης» αποκτούσε μια πιο ροδαλή εικόνα. Οσο για τη δράση του μολύβδου; Καταστροφική, καθώς το συγκεκριμένο χημικό στοιχείο προκαλούσε στους χρήστες από πληγές στα σημεία εφαρμογής του ως δηλητηρίαση ή στειρότητα.

Από την κορυφή...

Και οι βαφές μαλλιών της αρχαίας εποχής περιείχαν μόλυβδο. Αν και τα συστατικά τους ήταν ακατάλληλα, παρ' όλα αυτά, όπως έδειξαν πρόσφατες έρευνες γάλλων επιστημόνων, η «συνταγή» της βαφής των ενοχλητικών γκρίζων μαλλιών που χρησιμοποιούσαν τόσο οι αρχαίοι Ελληνες όσο και οι αρχαίοι Ρωμαίοι ήταν υπερβολικά προηγμένη για την εποχή καθώς ακολουθούσε τους κανόνες της σύγχρονης νανοτεχνολογίας. Σύμφωνα με δημοσίευση της διαδικτυακής επιθεώρησης «Nano Letters» τον Οκτώβριο του 2006, πρόκειται για μια τεχνική 2.000 ετών κατά την οποία, σύμφωνα με τους επιστήμονες, το οξείδιο του μολύβδου προκαλούσε χημική αντίδραση όταν ερχόταν σε επαφή με το θείο των αμινοξέων που εντοπίζεται στην κερατίνη της τρίχας, βάφοντάς την έτσι μαύρη.
Και οι σύγχρονες βαφές όμως θεωρούνται εξίσου ένοχες με αυτές του παρελθόντος. Σύμφωνα μάλιστα με μεγάλη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε έξι ευρωπαϊκές χώρες και δημοσιεύθηκε το 2006 στην επιθεώρηση «American Journal of Epidemiology», όσες γυναίκες χρησιμοποιούν συχνά βαφές ή χρωμοσαμπουάν αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του λεμφικού συστήματος, όπως για παράδειγμα η νόσος του Χότζκινς ή κάποια είδη λευχαιμίας.

Οι ειδικοί μάλιστα είχαν επισημάνει τότε ότι μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουν οι γυναίκες που είχαν αρχίσει να βάφουν τα μαλλιά τους πριν από τη δεκαετία του '80, όταν ακόμη οι βαφές περιείχαν περισσότερα καρκινογόνα στοιχεία. Εκείνες μάλιστα που έκαναν χρήση για περισσότερο από μία δεκαετία είχαν 34% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο. Υστερα από πειράματα που απέδειξαν τη βλαβερή δράση τους, πολλές εταιρείες από το 1978 ως το 1982 προχώρησαν στην αλλαγή της σύστασης των προϊόντων τους.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artid=187200&dt=02/03/2008#ixzz0k28EnFm7