Η περιγραφή και η ενσάρκωση του χαρακτήρα του Ιησού......

«Μεγαλειότατε,

"Ηκουσα, ώ Καίσαρ, ότι επιθυμείς νά μάθης ό,τι σοί γράφω νύν» περί ανθρώπου δηλ. λίαν εναρέτου, καλουμένου Ίησού Χριστού, όν ό λαός θεωρεί Προφήτην, Θεόν δέ οί μαθηταί αυτού λέγοντες, οτι είναι υιός του Θεού τού δημιουργού των ουρανών και της Γης και παντός, ό,τι έν αυτοίς ευρίσκεται καΐ υπάρχει.
Τη αληθεία, Καίσαρ, ακούονται καθ' εκάστην θαυμάσια πράγματα περί τού άνθρώπου αυτού. Ανεγείρει νεκρούς και θεραπεύει ασθενείς δια μιάς λέξεως. Ανήρ αναστήματος μετρίου, καλός τήν όψιν και μεγαλοπρέπειαν περιβεβλημένος, ιδίως κατά το πρόσωπον, ούτως ώστε όσοι ατενίζουν αυτόν αναγκάζονται ν' αγαπώσι καΐ νά φοβούνται αυτόν. '
 "Εχει τήν κόμην μέχρι μέν των ώτων χρώματος καρύου, εκείθεν δέ μέχρι των ωμοπλατών γενομένην γαιόχρουν, αλλά μάλλον στιλπνήν' διχάζεται δέ αύτη έν τω μέσω άνωθεν κατά τό σύστημα των Ναζωραίων. Το μέτωπόν του είναι λείον καί γαλήνιον, τό πρόσωπον του δέ άνευ ρυτίδας,η κηλίδος. Ή ρίς καί τά χείλη αύτού κανονικώτατα. Τό γένειον είναι πυκνόν καί χρώματος τού αυτού τη κόμη, δέν είναι δέ μακρόν καί διχάζεται είς τό μέσον. Τό βλέμμα αυτού είναι σοβαρόν και εμποιούν φόβον, έχει δέ δύναμιν ηλιακής άκτίνος. Ουδείς δύναται νά ιδή αυτόν ατενώς. "Οταν επιτιμά εμποιεί φόβον, όταν δέ τούτο ποιεί, κλαίει. Είναι άξιαγάπητος και χαρίεις
μετά σοβαρότητος. Λέγουσιν, ότι ουδέποτε ώφθη γελών, άλλα πλειστάκις κλαίων.
"Εχει ωραίας τάς χείρας και τους βραχίονας. Έν τη συνομιλία ευαρεστεί πάσι καί δυσκόλως μέν εμφανίζεται, άλλ' όταν εμφανισθή που, φέρεται μετριοφρόνως καί έχει ωραιότατον παράστημα τού κόσμου.
Είναι ωραίος ώς ή μητέρα του, ήτις εστίν ή ωραιότερα γυνή, όσαι ποτέ εθεάθησαν είς τα μέρη ταύτα.
 Έάν όμως ή Μεγαλειότης Σας, ώ Καίσαρ, ποθεί νά ιδή αυτόν ώς μοι έγραφες άλλοτε, γνώρισόν μοι τούτο, ίνα αποστείλω σοι αυτόν πάραυτα. Καίτοι δέ ουδέποτε εσπούδασέ τι, είναι όμως κάτοχος πάσης έπιστήμης. Περιπατεί ανυπόδητος καί ασκεπής τήν κεφαλήν. Πολλοί βλέποντες αυτόν γελώσιν, άλλ' όταν ευρίσκωνται ενώπιον αυτού τρέμουσι καί θαυμάζουσιν αυτόν. Λέγουσιν, ότι ουδέποτε άνθρωπος, ώς αυτός, ένεφανίσθη είς τά μέρη ταύτα. Τή αληθεία, ώς μοί λέγουσιν οί Εβραίοι, ουδέποτε εδόθησαν συμβουλαί, ουδέποτε εκηρύχθη διδασκαλία, ώς ή διδασκαλία αυτού, πολλοί δέ των Ιουδαίων θεωρούσιν αυτόν Θεόν. Άλλοι πάλιν μοί λέγουσιν, ότι είναι εχθρός της μεγαλειότητός σας, ώ Καίσαρ, πολλαχώς μέ παρενοχλούσιν οί μοχθηροί αυτοί Εβραίοι. Λέγουσιν, ότι αυτός ουδέποτε δυσηρέστησέ τίνα, άλλ' ότι μάλλον εποίησε τό αγαθόν. "Ολοι όσοι γνωρίζουσιν αυτόν λέγουσιν, ότι ευηργετήθησαν παρ' αυτού. Έν τούτοις, ώ Καίσαρ, είμαι πρόθυμος νά υπακούσω είς τήν Μεγαλειότητά Σας και ό,τι διάταξης, θέλει εκτελεσθή».

Έν Ίερουσαλήμ Ίνδικτιώνος 7

Σελήνης 11

ΠΟΥΒΛΙΟΣ ΛΕΟΝΤΟΥΛΟΣ

Διοικητής τής Ιουδαίας
 

 
Στην ταινία του Τζεφιρέλι "Ο Ιησούς από τη Ναζαρετ" ο Ρόμπερτ Πάουελ κατάφερε να υποδυθεί νομαδικά την προσωπικότητα του Ιησού στηριζόμενος σε μερικά μικρά μυστικά....
ένα βασικό μυστικό ήταν τα γαλανά μάτια του που αποδίδουν συνειρμικά τη σχέση του υιού του θεού με τον πατέρα στον ουρανό και μερικά μυστικά ερμηνείας όπως  η βαθιά και σταθερή φωνή του,τα μάτια που δεν ανοιγοκλείνουν εύκολα,η σωστή ψιμμυθίωση που τόνιζε περισσότερο τα γαλανά μάτια και η όσο το δυνατόν πιστότερη απεικόνιση του δράματος του Ιησού με αυστηρή νηστεία δώδεκα ημερών ώστε να γυριστόύν οι σκηνές των τελευταίων ωρών του....
Φυσικά είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να μπορέσει κάποιος άνθρωπος να προσεγγίσει την ψυχική κατάσταση ενός ενσαρκωμένου θεού αλλά η παραπάνω περιγραφή του Λεόντουλου μας βοηθάει να καταλάβουμε κάποιες βασικές αρχές της ψυχολογίας του,όπως στο σημείο που αναφέρει οτι ουδέποτε γελούσε,αντιθέτως έκλαιγε συχνά όταν μιλούσε αυστηρά.....μπορούμε να φανταστούμε ένα πρόσωπο ανθρώπου που δεν θα γελάσει έστω για ένα μήνα;...ποιά θα είναι η όψη του;....πώς θα έχει αποτυπωθεί η σοβαρότητα στο πρόσωπο του;.....σαν σκέψη περνάει από το μυαλό μου η εικόνα ενός ανθρώπου που γεμάτος αγάπη δακρύζει για τις αδυναμίες και τα λάθη των συνανθώπων ενώ έχει αποτυπωθεί στο πρόσωπο του η αδυναμία να εκφράσει μέσα από το γέλιο τη χαρά του.....θα μου πεί κάποιος οτι το γέλιο δεν εκφράζει χαρά αλλά αμηχανία και ενίοτε ειρωνεία...ίσως,κάποιες σκόρπιες σκέψεις κάνω άλλωστε.......