Οι 10 σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 2010

Ανακάλυψη για την κρητική ναυσιπλοΐα ανάμεσα στις μεγαλύτερες του έτους

Παλαιολιθικά εργαλεία που ανακαλύφθηκαν στην Κρήτη και τοποθετούν την ανακάλυψη της ναυσιπλοΐας 100.000 χρόνια πίσω, συμπεριλαμβάνονται στη λίστα του αμερικανικού περιοδικού “Archaeology” με τα δέκα σημαντικότερα αρχαιολογικά και ιστορικά ευρήματα του έτους.



Ο τάφος του Εκατόμνου

Το έτος που διανύουμε βρέθηκαν κοντά στον Πλακιά του Ρεθύμνου παλαιολιθικά εργαλεία ηλικίας 130.000 έως και 700.000 ετών. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Κρήτη δεν έχει πρόσβαση από στεριά εδώ και 5 εκατομμύρια χρόνια, οι επιστήμονες συμπέραναν ότι τα εργαλεία αυτά έφτασαν εκεί μέσω θαλάσσης.
Η ανακάλυψη αυτή δείχνει ότι η ιστορία της ναυσιπλοΐας ξεκινάει πριν 100.000 χρόνια καθώς πρόκειται για την αρχαιότερη θαλάσσια μετακίνηση που έχει καταγραφεί ποτέ.

“Αυτό σημαίνει ότι κάθε υπόθεση, που έχουμε κάνει σχετικά με τους πρώτους ανθρώπους, τις μεταναστεύσεις, τη νοημοσύνη και τις ικανότητές τους είναι υπό αμφισβήτηση”, εκτιμά ο καθηγητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, Κέρτις Ράνελς, στο περιοδικό.

Ο ίδιος πιστεύει ότι οι αρχαίοι ναυτικοί θα πρέπει να διέσχισαν τουλάχιστον 40 μίλια ανοιχτής θάλασσας, ενώ ο τεράστιος αριθμός των εργαλείων (μικρά τσεκούρια, ξέστρες και λεπίδες) δείχνει ότι δεν πρόκειται για μία μεμονωμένη και τυχαία μετάβαση, αλλά για πολλές, που δημιούργησαν ολόκληρο πληθυσμό.

Τα αντικείμενα, που βρέθηκαν, μοιάζουν πολύ με αυτά που χρησιμοποιούσαν ο Homo erectus και ο Homo heidelbergensis (Χαϊδελβέργειος Άνθρωπος), εξαφανισμένο είδος, πρόγονος του Νεάτερνταλ και του Homo Sapiens.



Τυχαίες ανακαλύψεις

Ορισμένες από τις κορυφαίες ανακαλύψεις έγιναν τυχαία.


-Η ανακάλυψη του τάφου του Εκατόμνου (4ος αι. π.Χ.), σατράπη της Καρίας και πατέρα του Μαυσώλου, για τον οποίο χτίστηκε ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού έγινε ύστερα από τη σύλληψη δέκα ύποπτων αρχαιοκαπήλων από τις τουρκικές αρχές τον περασμένο Αύγουστο. Ο τάφος είναι διακοσμημένος με έγχρωμες τοιχογραφίες αλλά και μίας σαρκοφάγου με το ανάγλυφο ενός γενειοφόρου άνδρα, που πιστεύεται ότι είναι ο Εκατόμνος.

-Στη Γουατεμάλα, ένα χαντάκι λαφυραγωγών οδήγησε τους αρχαιολόγους στην ανεύρεση μιας ασύλητης κρύπτης με μακάβρια αντικείμενα, όπως δάχτυλα, δόντια και αποτεφρωμένα νήπια, πιθανότατα υπολείμματα ανθρωποθυσιών.



Πυραμίδες στη ζούγκλα και παιδικοί τάφοι


-Δύο αρχαίες πυραμίδες, που βρέθηκαν στο Περού, κοντά στην πόλη Χαέν στα δυτικά πεδινά του Αμαζονίου και χρονολογούνται χιλιάδες χρόνια πριν την άφιξη των Ισπανών, προστέθηκαν στις ανακαλύψεις που έκαναν αίσθηση μέσα στο 2010.

Το αξιοσημείωτο της ανακάλυψης είναι ότι έγινε μέσα στη ζούγκλα, όπου έως σήμερα οι αρχαιολόγοι πίστευαν ότι δεν υπήρχαν μνημεία παρά μόνον καλύβες.
-Ακόμη, έρευνες σε νεκροταφείο της Τυνησίας και ειδικότερα στην αρχαία Καρχηδόνα με τα αποτεφρωμένα λείψανα 540 παιδιών οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατός τους προήλθε από φυσικά αίτια και όχι από εκτεταμένες παιδικές θυσίες, που συντελέστηκαν από τον 8ο έως τον 2ο αι. π.Χ. όπως πιστευόταν.



Παρέα με τους πρωτόγονους

-Ιδιαίτερα ενδιαφέρον παρουσίασε η ανακάλυψη ομάδας του Ινστιτούτου Εξελεγκτικής Ανθρωπολογίας, στη Λειψία που υποδεικνύει ότι είμαστε ίδιοι με τον Νεάντερταλ (Homo neanderthalensis), με τη διαφορά ενός μόνο γονιδίου.
Ύστερα από σύγκριση του νεατερνταλικού DNA και του δικού μας, αποκαλύφθηκε ότι πρόγονοί μας Homo sapiens sapiens διασταυρώθηκαν με Νεάντερταλ πριν από 100 με 80 χιλιάδες χρόνια.

-Η επόμενη σημαντική ανακάλυψη της χρονιάς αφορά έναν πιο μακρινό συγγενή μας, τον «Kadanuumuu» («Μεγάλο Άνδρα», στην αφρικανική γλώσσα Αφάρ), που βρέθηκε στην Αιθιοπία το 2005. Πρόκειται για έναν σκελετό ανθρωποειδούς, ηλικίας 3,6 εκατομμυρίων χρόνων, που ανήκει στο είδος Australopithecus afarensis, όπως και η γνωστή «Λούσι».

Ο Μεγάλος Άνδρας, πολύ ψηλότερος και κατά 400.000 χρόνια γηραιότερος από τη Λούσι, αποκάλυψε φέτος στους επιστήμονες μία πολύ σημαντική πληροφορία: την ικανότητα που είχαν τα συγκεκριμένα ανθρωποειδή να περπατούν και στα δύο τους πόδια, χρονικά πολύ νωρίτερα από ό,τι είχε αρχικά εκτιμηθεί.


Μη καταστροφική ραδιοχρονολόγηση

-Μια νέα μέθοδος χρονολόγησης, παραλλαγή της παλιότερης με άνθρακα-14, έφερε επανάσταση στις επιστημονικές κοινότητες μέσα στο 2010, σε σημείο να γίνεται λόγος για την ανακάλυψη της δεκαετίας. Η νέα μεθοδος είναι πολύ πιο ακριβής από την προηγούμενη, δίνει τη δυνατότητα να χρονολογηθούν αρχαιότερα αντικείμενα και, το κυριότερο, δεν τα καταστρέφει.



Η Ποκαχόντας και το χαμένο πλοίο

-Η εύρεση της παλαιότερης προτεσταντικής εκκλησίας στη Βόρεια Αμερική και συγκεκριμένα στο Τζέιμσταουν της Βιρτζίνια, όπου πιθανότατα τελέστηκε και ο γάμος της Ποκαχόντας, συγκίνησε ιδιαίτερα τους Αμερικανούς, που τη συμπεριέλαβαν στη λίστα των σημαντικότερων ανακαλύψεων της χρονιάς.

Η ιστορία της ινδιάνας πριγκίπισσας, που παντρεύτηκε τον καπνοπαραγωγό Τζον Ρόλφι το 1614, φέρνοντας οκτώ χρόνια ειρήνης μεταξύ αποίκων και Ινδιάνων, επανήλθε στην επικαιρότητα μετά την ανακάλυψη των ερειπίων της εκκλησίας.

-Τέλος, η ανεύρεση ενός πλοίου χαμένου περισσότερο από 150 χρόνια, προστέθηκε στον κατάλογο του περιοδικού "Archaeology". Το «HMS Investigator» ξεκίνησε το 1848 από τη Βρετανία για την Αρκτική προς αναζήτηση του εξερευνητή Τζον Φράνκλιν και της αποστολής του, που είχαν μεταβεί στην περιοχή για να συνεχίσουν τη χαρτογράφηση του Βορειοδυτικού Περάσματος.

Το πλοίο, όμως, κόλλησε στον πάγο και το 1953 εγκαταλείφθηκε. Ο καπετάνιος και το πλήρωμα κατάφεραν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους αλλά το πλοίο χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 2010 για να εντοπιστεί, σε πολύ καλή κατάσταση, στον βυθό του Κόλπου Μέρσι στον Καναδά.

Έτσι, οι διάφορες θεωρίες που το ήθελαν να έχει παρασυρθεί ή κομματιαστεί από τα κύματα ή να έχει διασωθεί από αμερικανικό φαλαινοθηρικό, έπαψαν πλέον να ισχύουν.

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=236393

O Oliver Hardy και ο John Wayne μαζί σε γουέστερν...

στη μία και μοναδική ταινία που εμφανίζονται μαζί ο John Wayne και ο Oliver Hardy (ο χονδρός από τους Χονδρός-Λιγνός):

http://www.youtube.com/watch?v=jgUDpRTpT-c

* για την ιστορία,ο Μπέκετ εμπνεύστηκε απο τον χονδρό και τον λιγνό για να γράψει το "περιμένοντας τον Γκοντό"....

Μίλα και άκου για να γίνεις καλά!

Mπορείς να ψιθυρίζεις «εεεεε» και να ανακουφίζεις το συκώτι σου; Mπορείς να φωνάζεις «ουουουου» και σε συνδυασμό με κινήσεις των χεριών, να διώχνεις το άγχος και να χαλαρώνεις το αυχενικό σου;



Κι όμως μπορείς...


Πως οι ήχοι του δάσους, της φύσης και ο ήχος της αλφαβήτου μπαίνουν στην υπηρεσία του ανθρώπου και ανακουφίζουν, γιατρεύουν, θεραπεύουν; Αυτά και άλλα πολλά, εξήγησε αποκλειστικά στο newsbomb.gr o Μaster Song Park, ιδρυτής της μεθόδου KIADO. Ο Song Park βρέθηκε για λίγες μέρες στη χώρα μας, προκειμένου να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό την μέθοδο αυτή, μια τέχνη όχι πολεμική (αν και μοιάζει πολύ), αλλά θεραπευτική.

«Όταν παράγουμε ήχους της αλφαβήτου χρησιμοποιούμε την αναπνοή μας που σημαίνει ότι κάθε ήχος του αλφαβήτου που λέμε, σχετίζεται με την ζωτική μας ενέργεια. Κάθε σύμφωνο και φωνήεν έχει σχέση με τα στοιχεία και την ενέργεια και μέσω αυτής της αλληλεξάρτησης μπορούμε να επηρεάσουμε κάθε ζωτικό όργανο του συστήματός μας και οποιαδήποτε νοητική διεργασία καθώς και να εκδηλώσουμε συναισθήματα» εξηγεί ο Μάστερ Song Park.

Σε ερώτηση του newsbomb.gr για το αν οι ήχοι αυτοί είναι μυστικοί ή αν μπορεί η κάθε συλλαβή, η κάθε λέξη, ο κάθε ήχος της καθημερινότητας να είναι θεραπεία όχι μόνο για το σώμα μας αλλά και για την ψυχή μας με κάποιον τρόπο ο Song Park, απάντησε: «όταν χρησιμοποιούμε συγκεκριμένους ήχους πρέπει να στοχεύουμε το λειτουργικό σύστημα του ζωτικού οργάνου που μας ενδιαφέρει όπως το τόξο του τον στόχο. Απλώς πρέπει να γίνεις συνειδητός με τον κάθε ήχο, με το τι σημαίνει, με τι συνδέεται και μετά να χρησιμοποιήσεις τις κινήσεις για να τον ενδυναμώσεις.»
Πώς μπορεί να συνδυαστεί η σιωπή που διδάσκουν σχεδόν όλες οι θρησκείες του κόσμου προκειμένου να προσευχηθείς για την ίαση του (στην συγκεκριμένη περίπτωση) με τον ήχο;



Πώς συνεργάζονται ήχος και σιωπή;


«Οι σοφοί λένε ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σκοτάδι, ότι υπάρχει πάντα φως. Μερικές φορές το φως είναι τόσο λεπτοφυές, που δεν μπορούμε να το δούμε. Βλέπουμε μόνο χονδροειδή επίπεδα του φωτός. Με τον ίδιο τρόπο, σε ότι αφορά τον ήχο, υπάρχει πάντα ήχος. Μπορεί απλά να υπάρχει ένα μυστικό επίπεδο, πνευματικό επίπεδο του ήχου που διαρκώς απορρέει, που διαρκώς «χτυπάει».

Λόγω αυτού του ήχου, συνήθως μας φαίνεται ότι βρισκόμαστε σε σιωπή αλλά στην πραγματικότητα, αφού παράγουμε εξωτερικούς ήχους που μπορούμε να ακούσουμε, τότε είναι δυνατόν να αφήσουμε την αντίληψή μας να περάσει σε πιο λεπτοφυείς καταστάσεις και τότε ίσως ακούσουμε τον ήχο του πνευματικού επιπέδου. Και εκεί συμβαίνει όλη η θεραπεία».

Για την μέθοδο θεραπείας με το αλφάβητο, το KIADO, o Song Park λέει χαρακτηριστικά στο newsbomb.gr:

«Μερικοί ήχοι στο αλφάβητο ας πούμε όπως τα φωνήεντα, συνδέονται απευθείας με τις πνευματικές μας δυνάμεις. Μερικοί άλλοι ήχοι μπορούν να επηρεάσουν την κατάσταση της ψυχής μας. Υπάρχουν ήχοι που μπορούν να απελευθερώσουν συναισθήματα και ήχοι που μπορούν με μεγάλη ακρίβεια να ρυθμίσουν τις φυσικές λειτουργίες του σώματός μας.

Για παράδειγμα εάν κάποιος έχει κακή σχέση με την μητέρα αυτό είναι το αίτιο που επηρεάζει την ενέργεια της φωτιάς και αυτό μεταφράζεται στο να γίνει ο άνθρωπος αγχώδης. Και ως αποτέλεσμα να αναπτύξει ασθένειες ή προβλήματα στο λεπτό έντερο.

Βλέπετε πώς συνδέονται όλα. Στο επίπεδο του αιτίου όπως προανέφερα, πάντα μπορούμε να εξετάσουμε εσωτερικά πώς σχετιζόμαστε με τους γονείς μας. Νοιώθουμε αγάπη και στοργή; Ή νοιώθουμε αδιαφορία ή ψυχρότητα ή ακόμα και μίσος; Η σχέση με τη μητέρα όπως ανέφερα σχετίζεται με την καρδιά, με τον πατέρα μπορεί να επηρεάσει την σπλήνα, με τον Δάσκαλο μπορεί να επηρεάσει το συκώτι, η σχέση με τον ίδιο μας τον εαυτό, με το εσωτερικό μας παιδί όπως λέμε σχετίζεται με τα νεφρά και η σχέση με τον ερωτικό σύντροφο είναι η βασική αιτία για όλα τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με τους πνεύμονες.

Και μετά στο επίπεδο της ενέργειας υπάρχουν 5 βασικά συναισθήματα που μπορεί να διαιρεθούν σε πολλά ακόμα. Σε αυτή την περίπτωση ο φόβος επηρεάζει τα νεφρά, ο θυμός καταστρέφει το συκώτι, η ανησυχία σχετίζεται με την καρδιά , η έγνοια σχετίζεται με την σπλήνα και η λύπη με τους πνεύμονες».

Πηγή: newsbomb.gr

Η κλίση του κεφαλιού επηρεάζει τους άλλους....

Η κατάλληλη κλίση του κεφαλιού, διαφορετική στους άνδρες από ό,τι στις γυναίκες, έχει τη δύναμη να προσελκύει ενστικτωδώς και να γοητεύει το άλλο φύλο, σύμφωνα με μια νέα αυστραλιανή επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη, υπό τον ψυχολόγο Ντάρεν Μπερκ του πανεπιστημίου του Νιούκασλ της Αυστραλίας και τη σύζυγό του Ντανιέλ Σουλικόφσκι του πανεπιστημίου Macquarie του Σίδνεϊ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό εξελικτικής ψυχολογίας "Evolutionary Psychology", διαπίστωσε ότι άνδρες και γυναίκες φροντίζουν, χωρίς πάντα να έχουν επίγνωση, να κάνουν τον εαυτό τους πιο ελκυστικό στο άλλο φύλο, γέρνοντας έτσι το κεφάλι τους, ώστε να αλλάζουν τη γωνία υπό την οποία φαίνεται το πρόσωπό τους.

Οι γυναίκες γίνονται πιο γοητευτικές, όταν σκύβουν ελαφρά το κεφάλι τους προς τα εμπρός και κάτω, ώστε να κοιτούν ελαφρά προς τα πάνω τον άνδρα, ενώ αντίθετα οι άνδρες γίνονται πιο ελκυστικοί, όταν γέρνουν λίγο το κεφάλι τους προς τα πίσω και πάνω, ώστε να κοιτούν την γυναίκα κάπως… αφ' υψηλού, πράγμα που τους κάνει πιο αρρενωπούς

Οι στρατηγικές του ποδοσφαίρου στην επιχείρηση ...

Μία επιτυχημένη επιχείρηση λειτουργεί σαν μία επιτυχημένη ποδοσφαιρική ομάδα. Ποια όμως είναι τα κοινά χαρακτηριστικά επιτυχημένων ποδοσφαιρικών και επιχειρηματικών ομάδων;

1. Πρωταρχικός στόχος είναι η δημιουργία μίας «πραγματικής» ομάδας. Μιας ομάδας δηλαδή όπου όλα τα μέλη μοιράζονται την πλήρη αφοσίωση προς τον κοινό σκοπό, δηλαδή την άριστη επίδοση σε ό,τι κι αν κάνουν. Η οριζόντια δημιουργία τέτοιων ομάδων είναι απαραίτητη σε όλη την κλίμακα της ιεραρχίας για κάθε οργανισμό, από τους επιστάτες και τις καθαρίστριες μέχρι το τελευταίο σκαλοπάτι που είναι το διοικητικό συμβούλιο και η γενική συνέλευση.

2. Σε κάθε θέση του οργανογράμματος της επιχείρησης πρέπει να τοποθετείται ο κατάλληλος άνθρωπος. Η ομάδα είναι τόσο ισχυρή, όσο ο πιο αδύναμος κρίκος. Το κάθε μέλος πρέπει να έχει μεγάλη εμπειρία και να είναι αυθεντία σε αυτό που κάνει.

3. Το μάρκετινγκ θα πρέπει να θεωρείται πάντα απαραίτητο. Είναι συνήθως το πρώτο τμήμα που υφίσταται περικοπές. Θα έπρεπε να είναι το τελευταίο. Είναι απαραίτητος ένας πεπειραμένος και δημιουργικός διευθυντής μάρκετινγκ που να λειτουργεί με γνώμονα την εξοικονόμησης κόστους.

4. Η χάραξη της πορείας προς την επιτυχία στο ποδόσφαιρο περιλαμβάνει οργανογράμματα, εγχειρίδια, συμβόλαια και πολλά άλλα γραπτά, οπτικά και κανονιστικά έγγραφα. Τα μέλη της ομάδας πρέπει να γνωρίζουν και να κατανοούν τι περιμένουν οι άλλοι από αυτά και να είναι πρόθυμα να παίξουν σύμφωνα με τους κανόνες ως αντάλλαγμα για την αμοιβή που λαμβάνουν. Αντίστοιχα, οι συμπαίκτες πρέπει να γνωρίζουν τι να περιμένουν ο ένας από τον άλλο.

5. Εργαζόμενοι και τμήματα πρέπει να μαζευτούν γύρω από τον συντονιστή, όπως ακριβώς κάνει η ομάδα με τον προπονητή της πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Φανταστείτε ο επιθετικός να μην είχε ιδέα που θα ρίξει την μπάλα ο πασαδόρος. Χάος στο γήπεδο. Το ίδιο ισχύει και στον επιχειρηματικό τομέα. Όταν η ομάδα κάνει «πηγαδάκι», παραμένει δεμένη.
6. Η ανταλλαγή πληροφοριών μπορεί επίσης να επιτευχθεί μέσα από συναντήσεις, e-mails, συζητήσεις στον ψύκτη του νερού αλλά και εβδομαδιαία reports που στέλνονται με e-mail από τις υπηρεσίες και μοιράζονται απαρέκκλητα σε όλους τους εργαζόμενους.

Τέλος, για να κλείσει ο κύκλος: όταν μία ομάδα κερδίζει, κάθε μέλος της πρέπει να έχει και προσωπικό όφελος από τη νίκη. Στο ποδόσφαιρο, αυτό μπορεί να είναι προσωπικές τιμητικές πλακέτες για όλους. Στις επιχειρήσεις, το προσωπικό όφελος μεταφράζεται σε μπόνους, ποσοστά στα κέρδη, ή κάποια άλλη οικονομική επιβράβευση.

Julia Hutton
Ιδρύτρια
Orca Communications
Phoenix

Οι αριθμοί ως αρχέτυπα...

 

 

 

Οταν μαθαίνουμε στα παιδιά μας το «ένα» και το «δύο» ενεργοποιούμε απλώς τον «σκληρό τους δίσκο» όπου ο αριθμός κατέχει ήδη εξέχουσα θέση. Νέα μελέτη επιχειρεί να φωτίσει τη φύση των αριθμών με τη βοήθεια θεωριών από τον Πυθαγόρα ως τα αρχέτυπα του Γιουνγκ

 

Το πρωί πηγαίνει στο σχολείο όπου διδάσκει Μαθηματικά, σε ένα δημόσιο πρότυπο γυμνάσιο. Εκεί θα πρέπει να λύσει και μαθηματικά προβλήματα αλλά και προβλήματα που αντιμετωπίζουν κάθε ημέρα όλοι σχεδόν οι εκπαιδευτικοί σε αυτή τη χώρα. Το μεσημέρι επιστρέφει στο σπίτι και στην οικογένεια για να ασχοληθεί όλη την υπόλοιπη ημέρα του με την ψυχολογία του Γιουνγκ, τα αρχέτυπα και φυσικά με Μαθηματικά.

Τελικά, ύστερα από μελέτη και προσπάθειες χρόνων, σε μια συλλογική έκδοση των Νova Science Ρublishers με τίτλο «Μathematics & Μathematical Logic: Νew Research» δημοσιεύθηκε παίρνοντας την έγκριση αυστηρών και απαιτητικών κριτών η εργασία του Δημήτρη Γαβαλά « Για τη φύση του αριθμού ». Οπως λέει στο «Βήμα» ο ίδιος, «Η συμβολή της εργασίας αυτής συνίσταται και στην προσπάθεια αλλαγής των κατεστημένων αντιλήψεων σε σχέση με τη βαθύτερη φύση του αριθμού. Οι Πυθαγόρειοι, ο Πλάτων, ο μαθητής του Ξενοκράτης (ο οποίος από το 350 π.Χ. περίπου είχε πει: “Η ψυχή είναι αριθμός αυτοκίνητος”), ο Γιουνγκ φαίνεται να έχουν δίκιο. Ο αριθμός είναι προϋπάρχον στοιχείο του Κόσμου, αρχέτυπο, διαδικασία δόμησης και μορφοποίησης του Κόσμου».

Στο σκληρό μας δίσκο

Για να θεμελιωθεί αυτή η υπόθεση, το κλειδί είναι ακριβώς η έννοια των «αρχετύπων». Που ξεκινούν από το ασυνείδητο. Εκεί δηλαδή όπου από την πρώτη ύπαρξη των ανθρώπων αποθηκεύονται σκέψεις και εμπειρίες ζωτικής, όπως αποδεικνύεται, σημασίας για την πορεία της ανθρωπότητας. Εμείς οι άνθρωποι, κατά τον Γιουνγκ, αντίθετα από ό,τι θα τείναμε να πιστέψουμε, δεν διαθέτουμε μόνο προσωπικό ασυνείδητο, με ξεχωριστό δηλαδή για τον καθένα περιεχόμενο, αλλά μοιραζόμαστε ένα «παγκόσμιο συλλογικό ασυνείδητο». Κάτι δηλαδή σαν μια οργανωμένη μνήμη υπολογιστή. Με τους διάφορους (ατομικούς) υποκαταλόγους να αναφέρονται και το περιεχόμενό τους να εξαρτάται από τον πρωταρχικό και μοναδικό αλλά σχεδόν απρόσιτο στους χρήστες κατάλογο-ρίζα, όπου βρίσκονται τα λεγόμενα αρχέτυπα. Σύμφωνα με τον Γιουνγκ, πρέπει να κάνουμε διάκριση μεταξύ του «αρχετύπου καθαυτού», που είναι χωρίς τον έλεγχό μας παρόν, και του «εκδηλωμένου αρχετύπου», που γίνεται αντιληπτό με τις αναπαραστάσεις του και αναδύεται ως το πεδίο της συνείδησης. Το «εκδηλωμένο αρχέτυπο» εμφανίζεται ως εικόνα, που η μορφή της μπορεί να αλλάζει και να προσαρμόζεται στο περιβάλλον, ως τρόπος δράσης, ως διαδικασία, ως στάση, ως ιδέα, ως εμπειρία. Ολα αυτά, αν ενεργοποιηθούν κάτω από ορισμένες συνθήκες, αναδύονται από τη μη συνειδητή ως τώρα κατάστασή τους και γίνονται κατά κάποιον τρόπο ορατά.

Οι νοητικές και φυσικές μας διεργασίες, γίνεται σήμερα όλο και πιο πιστευτό, έχουν τη ρίζα τους στο αρχέτυπο που ονομάζουμε αριθμητικό αρχέτυπο και βρίσκεται στο ασυνείδητο. Αλλά από εκεί δεν παύουν να μας στέλνονται μηνύματα που συνειδητοποιούνται από τη νόησή μας και προλαβαίνουν να διαμορφωθούν από την προσωπικότητα του καθενός από εμάς. Η νόηση δηλαδή είναι σαν ένα δέντρο που έχει τις ρίζες του στο ασυνείδητο και στα αρχέτυπά του. Και για να μην ξεφύγουμε από τους αριθμούς, να θυμηθούμε τη φράση του Γιουνγκ: «Ο αριθμός είναι ένα αρχέτυπο διάταξης (= τακτοποίησης), δηλαδή “διόρθωσης” αυτού που θα λέγαμε χάος». Αλλά ένα μέρος αυτού του αρχετύπου με την αδιάκοπη προσπάθεια μέσω της νόησης οι άνθρωποι έχουν φθάσει να το συνειδητοποιήσουν. Δεν κρύβεται δηλαδή τόσο πολύ πια στα νέφη του ασυνειδήτου.

Το μαγικό «κρεμμύδι»

Ο αριθμός παρουσιάζεται σαν μια οντότητα με δομή σαν του κρεμμυδιού. Για παράδειγμα, όσοι θεωρούν τα Μαθηματικά ως εφαρμογή στον εξωτερικό κόσμο ή ως φυσική επιστήμη, συλλαμβάνουν και ασχολούνται με τον πιο έξω φλοιό, δηλαδή την προβολή (που βλέπει) στον εξωτερικό κόσμο. Αυτό δείχνει ότι ίσως δεν έχουν ενδιαφερθεί να βρουν από πού προέρχονται και τι ακριβώς σημαίνουν οι αριθμοί. Αντίθετα, ο Πυθαγόρας πάει κατευθείαν στο κέντρο, δηλαδή ασχολήθηκε με την ουσία του αρχετύπου. Οι φορμαλιστές και οι λογικιστές υφίστανται την επίδραση του αρχετύπου, αλλά δεν το ψάχνουν το θέμα και, επομένως, δεν χρειάζονται ερμηνείες, αρκούνται στο συντακτικό μέρος και δεν αναζητούν το νόημα, τη σημασία, που μένει έτσι κρυμμένη και από αυτούς. Εκεί λοιπόν αρχίζει ουσιαστικά η συμβολή του έλληνα μαθηματικού, αφού προσπαθεί να δείξει ότι: «Ο αριθμός δεν είναι μόνο για χρήση, αλλά και κάτι τη φύση του οποίου πρέπει να ανακαλύψουμε. Είναι παγκόσμια αρχή με “θεία” (δηλαδή μυθική) υπόσταση. Επειδή όμως ο αριθμός είναι παγκόσμιος, είναι και “θείος”, και αντίστροφα. Η επιστημονική νοοτροπία και το πνεύμα της εποχής, με την έρευνα των αισθητών πραγμάτων, μας αιχμαλωτίζουν και μας περιορίζουν στις αισθήσεις. Δηλαδή “στον υπνόσακο των ορατών”. Δεν μας επιτρέπουν έτσι να ασχοληθούμε με την έρευνα των αρχών και των αρχετύπων. Ομως η διαφορετική άποψη για τον αριθμό θα έκανε τα Μαθηματικά αυτό που ήταν και στο παρελθόν: έναν κλάδο άξιο να ερευνάται πέρα από χρησιμοθηρικούς σκοπούς». Στην ουσία κάνει μια μαθηματικοποίηση αυτής της άποψης και προτείνει επίσης μια συνθετική, κυριολεκτικά ολιστική θεώρηση των Μαθηματικών, όπου ενοποιούνται οι επί μέρους φιλοσοφικές θεωρήσεις για τα Μαθηματικά.

Η πλήρης μελέτη στη διεύθυνση:

https://www.novapublishers.com/catalog/product-info.php?cΡath=23-29&products-id=9103novapublishers.com/catalog/product-info.php?cΡath=23-29&products-id=9103 Οn Νumber΄s Νature (Dimitris Gavalas,Varvakeios Εxperimental School,Αthens, Greece) pp.1-56

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artid=368684&dt=21/11/2010#ixzz160qAkTdY

Χρόνος και χώρος,οι κύκλοι...

Ο χώρος και ο χρόνος δεν δημιουργήθηκαν μαζί με την αρχική «μεγάλη έκρηξη» του σύμπαντος, το γνωστό «Μπιγκ Μπανγκ», αλλά στην πραγματικότητα το σύμπαν μας κάνει συνεχείς κύκλους «γέννησης» και «θανάτου», μέσα από μια αιώνια διαδοχή
φάσεων («αιώνων»).

Αυτό υποστηρίζει ο διάσημος και πολυβραβευμένος βρετανός φυσικός και μαθηματικός Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης (πολλά βιβλία του οποίου έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά), ο οποίος ισχυρίζεται, σε νέα μελέτη του, ότι εντόπισε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων, που αποτελεί τον «απόηχο» μέχρι σήμερα του Μπιγκ Μπανγκ, κυκλικά μοτίβα τα οποία παραπέμπουν ακριβώς σε μια "κυκλική" κοσμολογία.

Ο Roger Penrose, σύμφωνα με το «Physics World», παρουσίασε νέες επιστημονικές εκτιμήσεις που βασίζονται στις παρατηρήσεις του δορυφόρου WMAP της NASA, ο οποίος μελετά τη διάχυτη μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου στο σύμπαν.

Η θεωρία του Πενρόουζ έρχεται σε ευθείας αντίθεση με το σημερινό κυρίαρχο μοντέλο του «κοσμικού πληθωρισμού», το οποίο δέχεται ότι το σύμπαν «φούσκωσε» απότομα αμέσως μετά τη δημιουργία του. Σύμφωνα με την κυρίαρχη «πληθωριστική θεωρία», το σύμπαν ξεκίνησε από ένα σημείο άπειρης πυκνότητας πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια, επεκτάθηκε υπερβολικά γρήγορα μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου και σήμερα συνεχίζει ακόμα την αδιάκοπη επέκτασή του, αν και με πολύ βραδύτερο ρυθμό σε σχέση με το αρχικό "φούσκωμα", ώσπου να καταλήξει κάποτε σε ένα ομοιόμορφο και παγωμένο διάστημα.

Όμως ο Πενρόουζ δεν συμφωνεί, υποστηρίζοντας ότι η ανωτέρω εικόνα δεν εξηγεί το πολύ χαμηλό βαθμό εντροπίας από τον οποίο πιστεύεται ότι γεννήθηκε το σύμπαν, κάτι που επέτρεψε να υπάρξει πολύ γρήγορα ένας υπερβολικά υψηλός βαθμός «τάξης», από όπου σταδιακά ξεπήδησαν τα άστρα, οι γαλαξίες και η ζωή (του ανθρώπου συμπεριλαμβανομένου). Έτσι, ο βρετανός κοσμολόγος δεν πιστεύει ότι ο χώρος και ο χρόνος πρωτοεμφανίστηκαν τη στιγμή του Μπιγκ Μπανγκ, αλλά θεωρεί ότι ουσιαστικά προϋπήρχαν, επειδή το Μπιγκ Μπανγκ δεν ήταν ένα και μοναδικό, αλλά υπήρξαν πολλά στη σειρά στην ιστορία του σύμπαντος και κάθε φορά ένας νέος «αιώνας» ξεκινούσε.

Ο βρετανός φυσικός πιστεύει ότι κάθε φορά, στο τέλος ενός «αιώνα», το σύμπαν, μετά τη συνεχή επέκτασή του, γίνεται άπειρα μεγάλο, ώσπου τελικά κάνει την «μετάβαση» στην επόμενη φάση («αιώνα»), οπότε γίνεται ξανά άπειρα μικρό, εκρήγνυται και πάλι με ένα νέο Μπιγκ Μπανγκ, αρχίσει ξανά να επεκτείνεται κ.ο.κ., σε μια κυκλική διαδοχή συμπάντων. Μεταξύ άλλων, θεωρεί ότι στο μεταβατικό στάδιο η εντροπία πέφτει σε πολύ χαμηλό επίπεδο, επειδή οι μαύρες τρύπες, που καταστρέφουν κάθε πληροφορία την οποία απορροφούν, εξατμίζονται καθώς το σύμπαν επεκτείνονται κι έτσι μειώνεται η συνολική εντροπία.

Ο Πενρόουζ ισχυρίζεται τώρα ότι βρήκε ενδείξεις που στηρίζουν την γοητευτική αλλά και επίμαχη θεωρία του, η οποία θυμίζει ανατολική φιλοσοφία. Σε συνεργασία με τον Βάχε Γκουρζατνιάν του Ινστιτούτου Φυσικής του Ερεβάν στην Αρμενία, ανέλυσε στοιχεία επτά ετών από το δορυφόρο WMAP που κατέγραψε την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, η οποία πιστεύεται ότι δημιουργήθηκε περίπου 300.000 χρόνια μετά το Μπιγκ Μπανγκ και έκτοτε παρέχει πληροφορίες για την κατάσταση του πρωτογενούς σύμπαντος.

Οι δύο επιστήμονες -που επίσης χρησιμοποίησαν στοιχεία από το πείραμα Boomerang στην Ανταρκτική- λένε ότι εντόπισαν σαφείς ομόκεντρους κύκλους μέσα στα δεδομένα, δηλαδή περιοχές στον «ουρανό των μικροκυμάτων», όπου η θερμοκρασία της ακτινοβολίας είναι σαφώς μικρότερη από τις άλλες περιοχές. Σύμφωνα με τους Πενρόουζ και Γκουρζαντιάν, αυτοί οι κύκλοι μας επιτρέπουν να «δούμε» πίσω από το Μπιγκ Μπανγκ και να «διακρίνουμε» τον «αιώνα» που προϋπήρξε στο προηγούμενο σύμπαν. Οι κύκλοι, όπως ισχυρίζονται, αποτελούν απομεινάρια στο δικό μας «αιώνα», τα οποία άφησαν οι σφαιρικοί κυματισμοί των βαρυτικών κυμάτων, που δημιουργήθηκαν όταν οι μαύρες τρύπες συγκρούονταν στον προηγούμενο «αιώνα».

Όπως αναφέρουν, αυτοί οι κύκλοι θέτουν σε αμφισβήτηση την θεωρία του «κοσμικού πληθωρισμού», η οποία θεωρεί ότι η κατανομή των αποκλίσεων της θερμοκρασίας στο σύμπαν θα έπρεπε να είναι απολύτως τυχαία και όχι να ακολουθεί κάποια πρότυπα (εν προκειμένω κυκλικά). Όμως είναι βέβαιο ότι άλλοι κοσμολόγοι θα βάλουν στο «μικροσκόπιο» τις νέες εκτιμήσεις του Πενρόουζ, με κριτική διάθεση.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=368796&dt=22/11/2010#ixzz160n7w4vM

How to Understand Children’s Body Language

Children communicate their ideas and feelings in two ways—verbally, using words, and nonverbally, using body movements. Body language (also termed non­verbal communication) reveals as much as spoken language. What makes body language particularly fascinating is that we don’t have as much control over it as we do over spoken lan­guage. Body language leaks out, without us realizing.


Sometimes a child’s body language conveys the same mes­sage as the spoken language; at other times body language and spoken language appear to be in conflict. When this happens, always believe the body language rather than the spoken lan­guage. Remember the time you asked your son to tidy his room because he had said he wouldn’t mind, but then he sulked silently for the rest of the morning? Or the time your child claimed not to be upset by another child’s aggressive behavior toward him, and yet burst out crying a few moments later? Incidents like this—where a child’s body language reveals feel­ings that contradict what he says—happen all the time.

Young babies have no choice over whether to use body language as a means of communication; they can’t speak. Parents quickly learn to interpret their baby’s nonverbal com­munication; they learn the difference between a cry that signi­fies hunger and one that signifies tiredness, or the difference between wriggling that represents playfulness and wriggling that represents discomfort. This sort of nonverbal communication goes on between parents and children in a very natural way.

Body language follows the same principles, whatever the age of the child, although the younger your child is, the less sophisticated his body language. A young baby’s nonverbal communication will include the following:

Facial expressions. A baby’s smile tells you he is happy; his pursed lips tell you he is unhappy; and his pouting lip tells you he is so annoyed that he’s probably going to cry or scream at any moment.

Leg movements. If a baby’s legs are gently kicking in the air, then you can be sure he’s happy and playful. On the other hand, if his legs are drawn tightly up toward his tummy, the chances are that he is in pain.

Arm and hand movements. A baby whose hands are tightly bunched and held close to his face is probably in some dis­comfort, while a baby whose hands are open and relaxed is almost certainly feeling contented. Similarly, gentle hand and arm movements suggest playfulness, while swinging, forceful arm movements suggest anger.

Noises. At this stage of development, a baby also uses sounds to let people know what he is feeling and thinking, such as quiet gurgling when he’s contented, loud screaming when he’s irritable, and babbling when he’s trying to catch an adult’s attention. Respond: This is the beginning of your child’s use of language.

Breathing. When a baby’s breathing is slow and deep, he’s either in a state of sound sleep or else he is about to enter a state of sound sleep, whereas shallow breathing usually means he is upset.

Your ability to interpret your baby’s body language is one of the factors that influence the extent to which you are able to form a two-way emotional bond with him.



Older children have a much wider repertoire of body lan­guage than babies because they have a more mature level of understanding, are mobile, and are able to use eye contact more effectively. These new dimensions greatly expand a child’s non­verbal communication skills:

Social Understanding. The gap we leave between ourselves and another person during conversation (social distance) is normally between eighteen and twenty-four inches (forty-five and sixty centimeters). A greater distance probably means bad feeling between the people (for example, when your child angrily shouts at you from the other side of the room), while a shorter distance can mean either temper (such as when you and your child have a disagreement), or closeness (such as when your child sits on your knee while you read him a story).

Mobility. A child who is angry can express anger in a num­ber of ways using body language. He can simply walk out of the room, or throw his toys all over the place, or even lie flat on his back and scream. Most of us have experienced this type of nonverbal communication from an irate child, and we don’t have any problem interpreting the deeper meaning underlying it!

Eye Contact. When a child is tense and nervous, or when he feels guilty about having done something he knows is wrong, then, chances are, he will not be able to make eye contact with you—he will look at the ground when talking to you. On the other hand, when he tells you something he is pleased about, he will probably look straight into your eyes as he talks to you.

Η επικοινωνία με τη γλώσσα του σώματος...

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι οι πελάτες δεν αγοράζουν τα προϊόντα μας, τις υπηρεσίες μας ή το εμπορικό μας σήμα. Αγοράζουν εμάς. Είτε διαπραγματευόμαστε με προμηθευτές ή το προσωπικό είτε ερχόμαστε σε επαφή απευθείας με τους πελάτες, είναι σημαντικό να υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ της γλώσσας, της κινησιολογίας μας και του μηνύματος που στέλνουμε, ούτως ώστε ο ακροατής μας να λαμβάνει τα σωστά σήματα από εμάς. Αν το κάνετε επιτυχώς, θα θέσετε γερά θεμέλια ώστε η ειλικρίνεια, η ακεραιότητα και η εντιμότητα στη συναλλαγή να συνιστούν την βασική δυναμική των επιχειρηματικών σας σχέσεων. Ακολουθούν οι τρεις πιο σημαντικές συμβουλές για τη γλώσσα του σώματος, ώστε να σας βοηθήσει να δομήσετε τη σχέση που επιθυμείτε με τον πελάτη σας:

-Επιδιώξτε μια ουσιαστική επικοινωνία με τα μάτια. Το να αποφεύγετε την οπτική επαφή μπορεί να ερμηνευθεί ως ένδειξη δυσφορίας από πλευράς σας και δύσκολα θα μπορέσετε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του πελάτη σας. Η άμεση οπτική επαφή υποδηλώνει πλήρη δέσμευση και διευκολύνει την συναισθηματική σύνδεση με τον συνομιλητή σας. Αν αρχίζει να μοιάζει αφύσικο, αποτραβήξτε το βλέμμα σας για μερικά δευτερόλεπτα και έπειτα αποκαταστήστε την οπτική επαφή για να δείξετε στον συνομιλητή σας ότι έχει την απόλυτη προσοχή σας.

-Ανοίξτε τις παλάμες των χεριών σας. Ο τρόπος που κινείτε τα χέρια σας σάς βοηθά να δώσετε έμφαση στην ομιλία σας. Το άπλωμα των χεριών με τις παλάμες ανοιχτές προς τα επάνω δείχνει αποδοχή, ενώ καλωσορίζει τον ακροατή σε μια αμφίπλευρα φιλική συζήτηση. Η κίνηση των χεριών είναι πολύ αποτελεσματική σε τετ α τετ συναντήσεις και βοηθά ιδιαίτερα την ομιλία σας όταν απευθύνεστε σε μεγαλύτερο κοινό από το κέντρο μιας αίθουσας.

-Αξιοποιείστε τις αποστάσεις. Το να χρησιμοποιείτε τον προσωπικό σας χώρο είναι ένας ισχυρός τρόπος να επικοινωνήσετε ένα μήνυμα. Όταν θέλετε να δείξετε το ενδιαφέρον σας κινηθείτε προς το «κοινό» σας (είτε πρόκειται για ένα άτομο, είτε για είκοσι) μειώνοντας την απόσταση μεταξύ σας. Αν αρχικά απέχετε μερικά μέτρα από τον συνομιλητή σας κάντε λίγα βήματα προς την κατεύθυνσή του. Αν πάλι κάθεστε αντίκρυ στο ίδιο τραπέζι, γείρετε ελαφρώς προς τα μπροστά. Έχετε διαρκώς στο νου σας ότι το να απομακρύνεστε από κάποιον μπορεί να είναι ένδειξη αμηχανίας ή ανειλικρίνειας, αν και το να γέρνουμε στην καρέκλα μας προς τα πίσω με άνεση και φυσικότητα αποπνέει αυτοπεποίθηση.

Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να θυμάστε όταν χρησιμοποιείτε τη γλώσσα του σώματός σας είναι η συνοχή που πρέπει πάντα να υπάρχει μεταξύ των λόγων και των κινήσεών σας. Με άλλα λόγια, δεν αρκεί απλώς να μιλάτε με αυτοπεποίθηση, το σώμα σας θα πρέπει να προβάλει ακριβώς το ίδιο. Για κάποιους αυτό είναι εύκολο ενώ για άλλους απαιτεί εξάσκηση. Μην διστάσετε να δοκιμάσετε τεχνικές μπροστά στον καθρέφτη ή να βιντεοσκοπήσετε τον εαυτό σας, ούτως ώστε να είστε σίγουροι πως το σύνολο των κινήσεων του σώματός σας συνοδεύει αρμονικά τα μηνύματα που μεταδίδει ο λόγος σας.

Keld Jensen
Πρόεδρος
Center of Negotiation στο Copenhagen Business School
Κοπεγχάγη

Σούπερ μάρκετ και μυστικά: Μικρά τρικ για μεγάλες πωλήσεις

Eίναι βέβαιο ότι και εσείς το έχετε παρατηρήσει. Ολα τα σούπερ μάρκετ στα οποία έχετε πάει να ψωνίσετε σας μοιάζουν πανομοιότυπα, σαν να έχουν φτιαχτεί από το ίδιο χέρι. Πράγματι, όλα είναι πανομοιότυπα και ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι ότι οι άνθρωποι που τα διαχειρίζονται δεν έχουν φαντασία. Η ομοιότητα οφείλεται στο ότι όλες οι εταιρείες του κλάδου καταβάλλουν προσπάθειες να σας πείσουν να αγοράσετε και γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν για να σας καταφέρουν. Το μάρκετινγκ είναι μία επιστήμη που χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας σιγά σιγά ξεκλειδώνει τα μυστικά του εγκεφάλου του καταναλωτή.



Παραδείγματος χάρη, στην είσοδο των περισσοτέρων σούπερ μάρκετ υπάρχει ένας μάλλον κενός χώρος, ο λεγόμενος «χώρος αποσυμπίεσης». Και τούτο δεν είναι τυχαίο. Με το που εισέρχεται στο σούπερ μάρκετ ο μελλοντικός αγοραστής, σε τούτο το σημείο επιβραδύνει τους συνήθεις ρυθμούς του και αρχίζει να παρατηρεί τι συμβαίνει γύρω του, ακόμα και αν είναι τακτικός πελάτης του καταστήματος. Από εμπορική άποψη ο χώρος αυτός είναι μάλλον χαμένος, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται για την προβολή κάποιων προϊόντων. Το Wal-Mart, το μεγαλύτερο κατάστημα λιανικής στο κόσμο, εδώ τοποθετεί και υπαλλήλους με μοναδικό καθήκον να χαιρετούν τους πελάτες που εισέρχονται. Είναι άγνωστο κατά πόσο η παρουσία τους αυξάνει τις πωλήσεις, αλλά είναι ένας καλός τρόπος αποτροπής των επίδοξων μικροκλεφτών. Είναι δυσκολότερο να κλέψεις από «ευγενικούς, καλοσυνάτους ανθρώπους».



Η πολιτική προώθησης προϊόντων στα ράφια παρουσιάζει ενδιαφέρον και για την τοποθέτησή τους. Η κ. Αναστασία Κοκκινά λέει: «Έχω παρατηρήσει ότι στα κάτω ράφια είναι τοποθετημένα τα φθηνά προϊόντα, στα μεσαία που φτάνουν δηλαδή στο ύψος του ματιού, αυτά που είναι πιο αναγνωρίσιμα και τα πιο ακριβά προϊόντα τοποθετούνται ψηλά». Εντοπίζει και την παγίδα των προσφορών. «Πολλά από τα προϊόντα, έχουν μέσα διάφορα δώρα και η τιμή τους ανεβαίνει πολύ». Σύμφωνα με τον κ. Γιάννη Π., σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει πάντα να συγκρίνουμε τις τιμές του «καθαρού» προϊόντος στο ράφι. «Η τελευταία τάση στα περισσότερα καταστήματα είναι η ενεργοποίηση της όσφρησης του πελάτη. Η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού μας δημιουργεί το αίσθημα της πείνας και μας αναγκάζει να αγοράσουμε πολλά περιττά πράγματα».



Προωθητικές ενέργειες

Οι υπεύθυνοι του Ομίλου Δημητριακών της Νestle αποκαλύπτουν τα μυστικά της προώθησης των προϊόντων τους, που βοηθούν στην αύξηση των πωλήσεών τους. Όπως λένε, «επιδρούν πολύ θετικά στην ψυχολογία του καταναλωτή οι μεγάλες προβολές όπως σχήματα πυραμίδας με τα προϊόντα μπροστά από τα ράφια. Ενισχυτικά επιδρούν και οι προωθήσεις των προϊόντων με τις κοπέλες που μοιράζουν δείγματα καθώς και η προβολή από οθόνες plasma».



Υπάρχει όμως και μια μέθοδος την οποία χρησιμοποιεί εδώ και μια εβδομάδα η εταιρεία και έχει, όπως λένε οι υπεύθυνοι, πολύ θετικά αποτελέσματα. «Σε πολλά σούπερ μάρκετ έχει αρχίσει συνεργασία με διατροφολόγους οι οποίοι κάνουν δωρεάν μετρήσεις βάρους, ύψους, λιπομέτρηση κ.λπ. Επίσης εντελώς δωρεάν παρέχουν συμβουλές διατροφής και δίνουν κάποιο ατομικό πρόγραμμα».



«Είναι πολύ δύσκολο να φύγεις από το σούπερ μάρκετ χωρίς να έχεις αγοράσει κάποια πράγματα που δεν τα είχες υπολογίσει και άρα δεν τα χρειαζόσουν. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο θα πληρώσεις πολύ περισσότερα χρήματα, αλλά και ότι το μάρκετινγκ των εταιρειών πέτυχε».

Η κ. Αναστασία Κοκκινά, εργαζόμενη μητέρα, επισκέπτεται για τις ανάγκες της οικογένειας τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα το σούπερ μάρκετ. Η πολιτική πωλήσεων των περισσότερων εταιρειών «βάζει» στο καλάθι της νοικοκυράς με έξυπνο τρόπο τα προϊόντα τους, ακόμη και αν δεν βρίσκονται ψηλά στη λίστα με τις βασικές ανάγκες μια οικογένειας. Όπως τονίζει: «Όσο και αν γνωρίζεις τις παγίδες και τα τρικ των εταιρειών που φυσικά γίνονται σε συνεργασία με τα σούπερ μάρκετ, είναι σχεδόν αδύνατον να μην πέσεις έστω και μια φορά μέσα. Οι καταναλωτικές ατασθαλίες είναι στο πρόγραμμα ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά».


Όταν ο γιος της ήταν πιο μικρός και τον έπαιρνε μαζί για ψώνια, το καλάθι των αγορών γέμιζε με προϊόντα που επέλεγε ο ίδιος: «Πολλές φορές διαπίστωνα στο ταμείο- που ήταν πλέον αργά- ότι ο λογαριασμός ήταν αρκετά υψηλότερος από αυτό που είχα υπολογίσει, αφού ο γιος μου έβαζε μέσα στο καλάθι ό,τι του άρεσε. Ταπροϊόντα που προορίζονται για τα παιδιά είναι πάντα τοποθετημένα στα κάτω ράφια, στο ύψος του παιδιού δηλαδή για να μπορεί να τα φτάσει χωρίς να ζητήσει βοήθεια». Η προώθηση των προϊόντων μέσα στα σούπερ μάρκετ έχει άμεση σχέση με την τοποθέτησή τους, λέει ο Γιάννης Π., πρώην υπεύθυνος σε μεγάλη αλυσίδα. Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι χώροι των σούπερ μάρκετ είναι στημένοι με τον ίδιο τρόπο. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Έρευνες, που έχουν μελετήσει τις κινήσεις του καταναλωτή από τη στιγμή που μπαίνει μέσα στον χώρο, δείχνουν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό κάνει δεξιόστροφη κίνηση. Έτσι πάντα στα πρώτα ράφια, κεντρικά τοποθετούνται οι προσφορές και δη προϊόντων “εκτός λίστας” όπως τα χαρακτηρίζουν». Αποσυμπίεση

Τέτοια προϊόντα τοποθετούνται και στα μεσαία ράφια, ενώ τα είδη που βρίσκονται ψηλά στη λίστα είναι στο βάθος, αφού όποια και αν είναι η απόσταση θα τη διανύσει ο καταναλωτής για να τα αγοράσει. Πριν όμως από τη διάταξη των ραφιών, τονίζει, υπάρχει ένας χώρος αποσυμπίεσης, όπως τον χαρακτηρίζουν. «Πρόκειται για τον κενό χώρο στον οποίο αρχίζει να παρατηρεί τι συμβαίνει γύρω του, ακόμα και αν επισκέπτεται συχνά το κατάστημα».

Στα περισσότερα καταστήματα, δεξιά αμέσως μετά τις προσφορές, βρίσκει κανείς φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Όμως όπως τονίζει: «Δεν είναι τυχαία η τοποθέτησή τους, γιατί αν αγοράζει κανείς υγιεινά φρέσκα τρόφιμα είναι ένας καλός τρόπος για να αρχίζει κάποιος τα ψώνια του. Επιδρούν θετικά στην ψυχολογία του καταναλωτή και απαλύνουν τις ενοχές που θα προκαλέσει σίγουρα η αγορά ανθυγιεινών και παχυντικών τροφών».



ΤΑ ΝΕΑ







Μικρά μυστικά

Στη συνέχεια, στα περισσότερα σούπερ μάρκετ βρίσκει κανείς φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Αυτό βέβαια, εκ πρώτης δεν έχει νόημα, αφού τέτοια προϊόντα καταστρέφονται εύκολα και θα έπρεπε λογικά να βρίσκονται πιο κοντά στην έξοδο. Κι όμως. Σε αυτήν την περίπτωση -για την τοποθέτηση των προϊόντων- έχει χρησιμοποιηθεί η ψυχολογία. Το να αγοράζει κανείς υγιεινά φρέσκα τρόφιμα μας γεμίζει με αισιοδοξία και αποτελεί έναν καλό τρόπο για να αρχίζει κάποιος τα ψώνια του. Επιπλέον, φαίνεται ότι τέτοιες αγορές δρουν και λυτρωτικά, καθώς μας ξαλαφρώνουν από τις ενοχές που θα προκαλέσει η αγορά ανθυγιεινών και παχυντικών προϊόντων.

Οι καταναλωτές, επίσης, γνωρίζουν ότι είδη «πρώτης ανάγκης» όπως το γάλα βρίσκονται συνήθως στο πίσω μέρος του καταστήματος. Αυτό γίνεται ώστε όταν τα αναζητούμε θα διανύσουμε μεγαλύτερη απόσταση μέσα στο κατάστημα και φυσικά θα αντικρίσουμε προϊόντα που ακόμα κι αν δεν χρειαζόμαστε, δεν θα μπορέσουμε να αντισταθούμε. Τα σούπερ μάρκετ συχνά τοποθετούν τα πιο δημοφιλή προϊόντα στο μέσον ενός διαδρόμου, εξαναγκάζοντάς μας να τον ψάξουμε ολόκληρο μέχρι να τα εντοπίσουμε αυξάνοντας και τον χρόνο που θα δαπανήσουμε στο μαγαζί.

Μέχρι πρόσφατα οι επιχειρηματίες γνωρίζαν μόνο πόσοι πελάτες εισέρχονται στο κατάστημά τους. Σήμερα, όμως χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, γνωρίζουν και πού ακριβώς κινούνται και πόσο χρόνο δαπανούν σε κάθε τμήμα του μαγαζιού. Σε αυτό βοηθά το κινητό. Η εταιρεία Path Intelligence, μια βρετανική επιχείρηση που συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), παρακολούθησε τις κινήσεις των πελατών που εισέρχονταν στο μεγάλο υπερκατάστημα Gunwharf Quays, καταγράφοντας τις θέσεις των κινητών τους τηλεφώνων καθώς εξέπεμπαν αυτόματα το σήμα στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας. Οπως διαπιστώθηκε, όταν ο χρόνος παραμονής ενός πελάτη μέσα στο κατάστημα αυξανόταν κατά 1%, οι πωλήσεις αυξάνονταν κατά 1,3%.



Αρωμα ψωμιού

Eπίσης, συνήθως στο πίσω μέρος των σούπερ μάρκετ τοποθετούνται τα τμήματα έτοιμου φαγητού, ο χασάπης, ο ιχθυοπώλης και πιθανώς το ζαχαροπλαστείο και ο φούρνος. Είναι κοινή εμπειρία όλων ότι μυρίζουμε μέσα στο σούπερ μάρκετ την ευωδία του φρεσκοψημένου ψωμιού πολύ προτού το δούμε. Ακόμα και πολύ μικρές επιχειρήσεις έχουν τέτοιους φούρνους. Το μυστικό είναι ένα: Το άρωμα του φρεσκοψημένου ψωμιού μάς προκαλεί πείνα και έτσι μας οδηγεί σε περιττά -συχνά- ψώνια. Οπως και να έχει, η αλήθεια είναι ότι οι έμποροι και οι εταιρείες μάρκετινγκ γνωρίζουν με μεγάλη ακρίβεια με ποιον τρόπο θα διαχειριστούν τη διάθεσή σας κάνοντάς σας να αγοράσετε κατά το δυνατόν περισσότερο.



Πως λαμβάνουμε τις αποφάσεις μας

Ο καταιγισμός πληροφοριών που δέχεται ο αγοραστής καθώς εισέρχεται σε ένα σουπερμάρκετ είναι στη συντριπτική του πλειοψηφία οπτικός. Ταμπέλες, πινακίδες, αυτοκόλλητα με τιμές και κάθε είδους διαφημίσεις στοχεύουν την όραση. Ομως, όπως δείχνει και η επιτυχία που έχει το άρωμα του φρεσκοψημένου ψωμιού, και η όσφρηση θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της καταναλωτικής μας μανίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η εταιρεία Aroma που ίδρυσε ο Σάιμον Χάροπ, «τοποθέτησε» σε όλα τα υποκαταστήματα του ταξιδιωτικού ομίλου Thompson, άρωμα καρύδας, ίδιο με αυτό που χρησιμοποιείται στα λάδια μαυρίσματος. Το άρωμα θυμίζει στους επίδοξους πελάτες διακοπές του παρελθόντος κάνοντάς τους πιο επιρρεπείς να αγοράσουν ταξιδιωτικά πακέτα. Τέτοιες τεχνικές γίνονται όλο και πιο διαδεδομένες καθώς αυξάνεται η γνώση σχετικά με τον τρόπο που αγοράζει ο καταναλωτής. Οι καταναλωτές ομολογούν στις διάφορες έρευνες αγοράς ότι λαμβάνουν λογικές αποφάσεις σχετικά με το τι θα αγοράσουν λαμβάνοντας υπόψη διάφορες παραμέτρους όπως τιμή, εύρος επιλογής και ευκολία. Αλλά στη λήψη απόφασης διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο και υποσυνείδητες δυνάμεις που σχετίζονται με τις αναμνήσεις και το συναίσθημα.
Οι επιστήμονες πίστευαν ότι το συναίσθημα και η λογική είναι αντίθετες έννοιες. Ομως ο Αντόνιο Νταμάσιο, καθηγητής νευρολογίας στο πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που απολύουν την ικανότητα του συναισθήματος, όπως συμβαίνει μετά από σοβαρό τραυματισμό στον εγκέφαλο, δεν μπορούν να λάβουν καμιά απόφαση. Κατά συνέπεια αδυνατούν να κάνουν την οποιαδήποτε αγορά.

http://www.madata.gr/epikairotita/economy/31447.html

Disney : "Steamboat Willie"

Ατμόπλοιο Γουίλη

18 Νοεμβρίου 1928
βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αμερικής η πρώτη ομιλούσα ταινία κινουμένων σχεδίων.
Τις φωνές ντουμπλάριζαν γνωστοί εκφωνητές της εποχής και την μουσική έγραψε ο Carl Stalling.

Ο Μίκυ είναι ο οδηγός ενός ποταμόπλοιου με κυβερνήτη τον Πητ ,τραγουδώντας προσπαθεί να κατακτήσει την Μίνι αλλά ο σκληρός καπετάνιος Πητ τον στέλνει να καθαρίσει πατάτες.......

Σκηνοθέτες και ηθοποιοί....

Πώς έφθασαν οι δύο πλευρές να διεκδικούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο θέατρο του 21ου αιώνα, σε μια μάχη χωρίς τέλος



Oταν ο Τζόρτζιο Στρέλερ πήγε να σκηνοθετήσει στο Παρίσι, στην Κομεντί Φρανσέζ, οι ηθοποιοί μάζεψαν υπογραφές για να τον διώξουν. Δεν τα κατάφεραν. Η μάχη πάντως δεν είναι καινούργια: Από τα μέσα του 19ου αιώνα, όταν το επάγγελμα «σκηνοθέτης» άρχισε να ανατέλλει, ως τον 20ό, που ανακηρύχθηκε «ο αιώνας του», οι δύο πόλοι του θεάτρου παραμένουν σε μια αναγκαστική ανακωχή- και ας βρισκόμαστε ήδη στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του 2000. Ή μήπως όχι;

Από την εποχή της παντοδυναμίας του ηθοποιού που ήταν παράλληλα συγγραφέας, σκηνοθέτης και θιασάρχης, όπως τον εξέφρασε από τον 17ο αιώνα ο Μολιέρος, ως τον απόλυτο πρωταγωνιστή, στην εκδοχή της Γαλλίδας Σάρας Μπερνάρ (πέθανε το 1923), το θέατρο δεν άργησε να περάσει στα χέρια εκείνων που, από υπεύθυνοι και διοργανωτές μιας παράστασης, έφθασαν να θεωρούνται σκηνοθέτες-δικτάτορες. Οι μεγάλες μορφές του είδους, ακολουθούμενοι συνήθως από μια θεατρική ομάδα, σφράγισαν τον περασμένο αιώνα. Ροντήρη ς, Κουν, Μινωτής,Βολανάκης και απέναντί τους οι πρωταγωνιστές: Ελένη Παπαδάκη,Μαρίκα Κοτοπούλη,Αιμίλιος Βεάκης,Κατίνα Παξινού,Βασίλης Λογοθετίδης ή Αλίκη Βουγιουκλάκη, Μάνος Κατράκης...

«Ερωτεύθηκα το θέατρο εξαιτίας των ηθοποιών όταν είδα για πρώτη φορά την Παξινού.Μετά είδα παράσταση του Κουν στο Τέχνης, αλλά δεν ένιωσα το ίδιο» λέει ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης. «Γυρίζω πάντα στον ηθοποιό, είναι ο αυτοκράτορας.Ο σκηνοθέτης είναι εκείνος που κάνει την ανάγνωση του έργου» προσθέτει, εξηγώντας ότι η ιδιότητά του έρχεται συνήθως στην επιφάνεια σε εποχές όπου η θεατρική σκέψη γίνεται όλο και πιο σύνθετη.


«Ενας είναι ο βασιλιάς στο θέατρο,ο ηθοποιός» λέει και ο Γιάννης Μπέζος, ένας ηθοποιός που αυτοσκηνοθετείται και συγχρόνως σκηνοθετεί τον θίασό του. Αλλωστε μια από τις επικρατούσες απόψεις σήμερα, όχι μόνο στην Ελλάδα, είναι ότι «ο ηθοποιός είναι ο άρχων στο πιο εμπορικό θέατρο και ο σκηνοθέτης στα θέατρα που ψάχνονται», σκέψη με την οποία συμφωνεί και εφαρμόζει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος . «Η φιλοδοξία του ηθοποιού είναι στον ρόλο, του σκηνοθέτη στο έργο» προσθέτει. Και μια και ο λόγος για φιλοδοξίες, παρατηρεί κανείς ότι οι ομάδες που κατά καιρούς μπόλιασαν το ελληνικό θέατρο με σημαντικό έμψυχο υλικό διαλύθηκαν από τις φιλοδοξίες ηθοποιών που ήθελαν να γίνουν σκηνοθέτεςμε τρανταχτά παραδείγματα τη Σκηνή και το Εμπρός.

«Μόνος κριτής είναι ο θεατής»

Οσο για το κοινό, αυτό δεν φαίνεται διατεθειμένο να ακολουθήσει μονόδρομους: Επιλέγει κατά περίπτωση. Ισως επειδή, όπως επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, «βασιλιάς είναι ο θεατής, που αρνείται τα ψευδοδιλήμματα. Μ΄ ενδιαφέρει το καλό θέαμα, μ΄ ενδιαφέρει μια παράσταση να ικανοποιεί τον λόγο της ύπαρξής της. Από την άλλη, βλέπω ότι μέσα από τις δουλειές των μεγάλων σκηνοθετών μεταφέρεται μια αγωνία για το θέατρο» , μεγαλύτερη από την αγωνία που μπορεί να έχουν θίασοι με στίγμα περισσότερο εμπορικό. Το ταμείο όμως παραμένει κοινός τόπος για όλους, ηθοποιούς και σκηνοθέτες.



Οι σταρ στο σανίδι, οι «δικτάτορες» στο παρασκήνιο


Η ντόπια θεατρική πιάτσα διαθέτει τα πάντα: ηθοποιούς που αυτοσκηνοθετούνται- σαν η σκηνοθεσία να αποτελεί θεατρική προαγωγή -, ηθοποιούς εσαεί μαθητές, σκηνοθέτες ή σκηνοθέτες-δασκάλους, ομάδες όπου όλα γίνονται συλλογικά και γι΄ αυτό δεν μακροημερεύουν, σταρ στο σανίδι και δικτάτορες στο παρασκήνιο. Το θέατρο παραμένει ένα ελεύθερο πεδίο δράσης. Ελεύθερο, αλλά και δημοκρατικό; «Αυτά είναι θέματα δήθεν δημοκρατίας» λέει ο ιδρυτής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. «Επιλέγω έργα που με ενδιαφέρουν για μια σειρά λόγων, και προχωρώ στη διαδικασία του παραγωγικού και καλλιτεχνικού έργου. Τα μοιράζομαι όλα αυτά με τους συνεργάτες μου. Είμαι κατά του σκηνοθέτη-φασίστα, αλλά και του αντίστοιχου ηθοποιού. Κανείς δεν παίζει ερήμην του συμπαίκτη του». Ούτε ερήμην του συγγραφέα; «Ισως εκεί να βρίσκεται η πραγματική αντιπαλότητα σήμερα» επανέρχεται ο Νίκος Μαστοράκης. «Ο σκηνοθέτης ανταγωνίζεται τον συγγραφέα σε έναν άνισο αγώνα, καθώς ο δεύτερος συνήθως δεν βρίσκεται στη ζωή». Εξ ου και παραστάσεις κλασικών, όπου το κείμενο κατακερματίζεται, μεταβάλλεται, αναπροσαρμόζεται, επικαιροποιείται. Σαν ο σκηνοθέτης να θέλει να εκδικηθεί τον γράφοντα.

Η ονοματολαγνεία παραμένει συνώνυμη της τέχνης της υποκριτικής: Οι ηθοποιοί εξακολουθούν να λατρεύονται, να γίνονται σταρ. Οι σκηνοθέτες θέλουν να αφήσουν το στίγμα τους. Σε μια τέχνη τόσο θνησιγενή ο καθένας επιδιώκει να αφήσει τα σημάδια του. «Δεν πρέπει να φαίνεται η δουλειά του σκηνοθέτη» παρατηρεί η Νικαίτη Κοντούρη , επαναλαμβάνοντας μια ρήση του Μίνου Βολανάκη. «Ο σκηνοθέτης θέτει τα όρια, φροντίζει το αποτέλεσμα, φτιάχνει ένα σύμπαν και αφήνει τον ηθοποιό ελεύθερο να κινηθεί». Ισως γι΄ αυτό το είδος του αυτοσκηνοθέτη πολλαπλασιάζεται στη χώρα μας (υποβοηθούμενο, τον τελευταίο καιρό, και από την οικονομική κρίση): ο Γιώργος Κιμούλης το ξεκίνησε με τις δικές του παραστάσεις και δεν άργησε να το γενικεύσει, κάτι που κάνει και ο Γιάννης Μπέζος αλλά και οι Πέτρος Φιλιππίδης, Γρηγόρης Βαλτινός, Γιώργος Μιχαλακόπουλος. «Ο καλός σκηνοθέτης είναι αυτός που δεν προβάλλει τη σκηνοθεσία, αλλά αφήνει αβίαστα τον θεατή να την ανακαλύψει» λέει ο τελευταίος προσυπογράφοντας τα λόγια του Βολανάκη. «Ο Κουν έλεγε ότι “σοφό είναι το σαφές” και εγώ σκέφτομαι πάντα την αξία των κειμένων. Γι΄ αυτό και σε ό,τι με αφορά ως σκηνοθέτη πιστεύω ότι πρέπει να αφήνουμε τα κείμενα να φαίνονται. Και σε τ ελική ανάλυση θα άξιζε να επιχειρήσουμε μια εναρμόνιση» .


Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=363575&dt=28/10/2010#ixzz13eNF4CJH

Ποιός λύκος είναι πιο δυνατός;

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε: "Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας" Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή,η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη,

η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γεναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και
η πίστη στο Θεό.'

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;"
Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά ....

"Αυτός που ταΐζεις."

Χορεύοντας με τους Ανθρώπους.....

West side story όπως λέμε Ρωμαίος και Ιουλιέτα....

Από την πρώτη προβολή της ταινίας West Side Story, σαρανταδύο χρόνια πριν, μέχρι σήμερα, τα εκατομμύρια φανατικών θαυμαστών ανά τον κόσμο που την λάτρεψαν και οι αμέτρητοι κριτικοί κινηματογράφου που ασχολήθηκαν μαζί της, δεν μπόρεσαν ποτέ στ'αλήθεια να απαντήσουν με απόλυτη βεβαιότητα στο ακόλουθο ερώτημα: ήρθε το West Side Story να υπηρετήσει πιστά και με σεβασμό το κινηματογραφικό είδος των musicals, των μουσικοχορευτικών κωμωδιών δηλαδή, ένα είδος που το 1961, μέτραγε ήδη πάνω από τρεις δεκαετίες ζωής; Ή μήπως αποτέλεσε ταινία-σταθμό στην ιστορία της έβδομης τέχνης, όχι μόνο χάρη στα αλησμόνητα μουσικά του κομμάτια και τις αιθέριες χορογραφίες, αλλά και επειδή τόλμησε να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, εισάγοντας την «μουσική τραγωδία», ένα είδος musical λιγότερο παραμυθένιο και «χρωματιστό» και περισσότερο σκληρό και ρεαλιστικό; Δεν είναι ανάξιο λόγου, να αναφερθεί, εξάλλου, πως πολύ συχνά το West Side Story χαρακτηρίστηκε «κοινωνιολογικό ντοκουμέντο», μεταφρασμένο βέβαια σε όρους τέχνης.



Όλα ξεκινούν το 1949, όταν ο διάσημος ήδη χορογράφος και σκηνοθέτης του Broadway, Jerome Robbins, προτείνει στον θεατρικό συνθέτη Leonard Bernstein την θεατρική μεταφορά του έργου του William Shakespeare, Romeo and Juliet. Με μόνη διαφορά, πως το δραματικό ζευγάρι δεν θα προέρχεται αυτή τη φορά από τα γένη των Καπουλέτων και των Μοντέγων, αλλά από οικογένειες διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Συγκεκριμένα, η διαμάχη θα προκύπτει μεταξύ Εβραίων και Καθολικών. Η πρόταση γίνεται αρχικά αποδεκτή με αρκετό ενθουσιασμό. Η δυσκολία, όμως, των συντελεστών να επικεντρωθούν στο σχέδιο αυτό, οδηγεί την ιδέα στο «ψυγείο», όπου και μένει για έξι χρόνια. Το 1955 το εγχείρημα δρομολογείται και πάλι, αυτή τη φορά δυναμικά. Η σκέψη της θρησκευτικής διαμάχης όμως παύει να είναι ελκυστική. Το «ανανεωμένο» όραμα, θέλει το «Ρωμαίο» να είναι μέλος μίας συμμορίας Αμερικανών δεύτερης γενιάς, ενώ την «Ιουλιέτα» να προέρχεται από συμμορία νεοφερμένων Πορτορικανών. Η ιστορία θα διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 50. Το νέο σχέδιο εμπνέει συνθέτη και σκηνοθέτη και με τη συμβολή του Arthur Laurents, θεατρικού συγγραφέα, το West Side Story σηκώνει για πρώτη φορά αυλαία στις 19 Αυγούστου του 1955. Έκτοτε δεν έχει σταματήσει να παίζεται, στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου.

Έξι χρόνια αργότερα, το Hollywood, «εθισμένο» από καιρό στις κινηματογραφικές μεταφορές μεγάλων επιτυχιών του Broadway υποδέχεται το West Side Story. Mε τους Robert Wise και Jerome Robbins, μαζί στο σκηνοθετικό τιμόνι, την προϋπάρχουσα μουσική του Berstein και στίχους του Stephen Sondheim, μία νέα σελίδα κινηματογραφικής ιστορίας γράφεται. Στις πρωταγωνιστικές θέσεις λάμπουν οι Natalie Wood, στο ρόλο της Maria και ο Richard Breymer, στο ρόλο του Tony, και οι δύο επιλεγμένοι λόγο της επιτυχούς θεατρικής τους θητείας. Την παράσταση όμως, από τους ντουμπλαρισμένους αστέρες, κλέβουν οι ερμηνείες των δεύτερων, Rita Moreno (Anita), George Ckakiris (Bernando) και Russ Tumblyn (Riff). Αρκετά μεγάλο μέρος των σκηνών γυρίζεται σε φυσικά τοπία του Manhattan, γήπεδα, δρόμους, σοκάκια, προκειμένου να εξασφαλιστεί ο αναγκαίος ρεαλισμός.
Το κινηματογραφικό πια West Side Story, σημειώνει ρεκόρ στο θεσμό των Oscars αφού κερδίζει 10 από τα 11 βραβεία για τα οποία προτάθηκε, μεταξύ άλλων, καλύτερης βΑ ανδρικής και γυναικείας ερμηνείας καθώς επίσης και καλύτερης ταινίας. Πέρα από τα βραβεία, όμως, εμπλουτίζει την παγκόσμια μουσική κληρονομιά με αλησμόνητα κομμάτια, όπως το «Maria» και το «America». Δεν είναι τυχαίο πως ο δίσκος με τη μουσική επένδυση της ταινίας είναι από τους πλέον επιτυχημένους της μουσικής ιστορίας.

Πέρα από βραβεία και διακρίσεις, λαμπερά ονόματα και παρασκηνιακές περιπέτειες, το West Side Story θεωρείται ένα ανεκτίμητο διαμάντι γιατί στόχευσε με πραγματικό θράσος στην καρδιά των θεατών. Τύλιξε ακραίες συμπεριφορές, όπως το μίσος για τη διαφορετικότητα, τραχιές αλήθειες, όπως η σκληρότητα της ζωής, αλλά και υπέροχα συναισθήματα, όπως η φαταλιστική αγάπη, που μονάχα ο Shakespeare τόλμησε να φωτίσει, με το φανταχτερό, πολύχρωμο περιτύλιγμα, που μονάχα ένα musical μπορεί να προσφέρει. ΓιΑαυτόν ακριβώς το λόγο, ο θεατής συνειδητοποιεί χωρίς καμία προετοιμασία, το απέραντο μέγεθος του μίσους αλλά και της αγάπης, όπως μονάχα μέσα από την πεζή, οικεία πραγματικότητα αναδεικνύονται.

(από http://www.cinemanews.gr/)

Η Ρωσική ταινία Οστροβ (Νησί)...

επειδή μου το ζητήσατε έβαλα και την ταινία Οστροβ με Ελληνικούς υπότιτλους....
πατώντας full-screen μπορειτε να δείτε κανονικά την ταινία όπως στην τηλεόραση.

Η Ρωσική ταινία "Τσάρος" ....

Ο ΤΣΑΡΟΣ from NAMA wvc on Vimeo.


είναι μια απο τις καινούργιες ταινίες και είναι με Ελληνικούς υπότιτλους....

Πνευματικά λόγια από τον Pyotr Mamonov,ηθοποιό και μουσικό...

Αυτό το κείμενο αποδεικνύει ότι ο τεράστιος αυτός ηθοποιός και μουσικός, καταλαβαίνει πολύ καλά τι είναι πνευματική ζωή και ότι ο ρόλος του στο έργο μόνο τυχαίος δεν ήταν.

- “Πόσο διεστραμμένα είναι όλα σήμερα! Οι κριτικοί συζητούσαν πρόσφατα για την ταινία “Ostrov” του Pavel Lunghin και μιλούσαν για την εκκλησία σαν να είναι κάτι μυθικό, σαν να είναι ο Ilya Murometz (πρόσωπο της παλαιάς ρωσικής παράδοσης σ.σ.)



Πώς να ζήσεις εάν δεν πιστεύεις τίποτα; Τριγυρίζω συγχυσμένος δεξιά και αριστερά.



Ενώ όταν έχεις πίστη, όσο κουρασμένος και να είσαι, θα δώσεις τη θέση σου σε μια γριούλα στο λεωφορείο. Κι αυτό είναι χριστιανισμός. Τρέχεις να πλύνεις τα πιάτα χωρίς να σου το ζητήσουν. Είναι αυτό μια χριστιανική πράξη; Είναι.

Μην επιμένεις συνεχώς ότι έχεις δίκιο. Μη φωνάζεις “Το φαγητό είναι κρύο”. Κάνε υπομονή δύο λεπτά να στο ξαναζεστάνουν. Η καημένη η γυναίκα σου θα το κάνει γρήγορα. Είναι και αυτή κουρασμένη. Ο καθένας με το ρυθμό του και τις έννοιες του. Γιατί όλο επιμένετε, «η γυναίκα είναι υποχρεωμένη…», «ο άντρας πρέπει…» κ.τ.λ.

Αγάπη είναι να πορεύεσαι με κάποιον και να τον υποφέρεις. Να, βλέπεις κάποιον πεσμένο με τα μούτρα στο χιόνι (συνηθισμένο στη Ρωσία σ.σ.).Εμείς γρήγορα θα σκεφτούμε ότι είναι μεθυσμένος. Κι αν έχει πάθει ανακοπή καρδιάς; Τι κι αν είναι μεθυσμένος. Βοήθησέ τον να σηκωθεί, βάλε τον σ’ ένα παραπέτο να μην παγώσει. Αλλά όχι. Εμείς συνεχίζουμε το δρόμο μας. Ξεφεύγουμε από τον ίδιο τον εαυτό μας. Πρέπει να ζούμε όχι λέγοντας: “Δώσε μου”, αλλά “πάρε από εμένα”. Πολλοί δεν καταλαβαίνουν πως είναι να δώσεις το πουκάμισο που φοράς. Έχουμε συνηθίσει να ζούμε ανάποδα.



Όσα είναι ευάρεστα στο Θεό τα απορρίπτουμε.


Το κυριότερο, μη διστάζεις να βοηθήσεις τον αδύνατο. Για μας ισχύει το αντίθετο – “κατάπιε τον”. Ο πλούσιος παίρνει από το φτωχό κι αυτό το λίγο. Κλέβει όσο πιο πολύ γίνεται και μετά κρύβεται πίσω από ψηλούς φράχτες, για να μην του τα πάρουν άλλοι.


Έχουμε μια στρεβλή αντίληψη για τον χριστιανισμό. Αλλά τα πράγματα είναι απλά. Πόσο αίμα μπορείς να δώσεις στον άλλο; Είναι γραμμένο: “όσα κάνεις για τους αδελφούς μου τους ελαχίστους, σ'Εμένα το κάνεις”.


Να μπορείς να καθίσεις όσο πιο πολύ μπορείς στο προσκέφαλο της μάνας του, που υποφέρει από τα χρόνια και τις αρρώστιες. Να πού και πώς πρέπει να πεθαίνουμε κάθε μέρα!

Όπως τα παιδιά που έστειλαν στην Τσετσενία. Ένας κρετίνος πετάει μια χειροβομβίδα και ένας αντισυνταγματάρχης έπεσε πάνω της. Δε δίστασε και σκοτώθηκε. Έσωσε οχτώ άτομα. Ήταν κομμουνιστής. Αβάπτιστος. Σκέφτηκε όμως χριστιανικά.


Γιατί τι σου χρησιμεύει να πηγαίνεις στην εκκλησία και η καρδιά σου να είναι άδεια; Χωρίς μια χριστιανική πράξη. Μπορείς εσύ να επισκεφτείς όλα τα Άγια Όρη και να προσκυνήσεις όλα τα λείψανα. Τσάμπα. Βλέπεις ένα φτωχό, κακομοίρη και σκέφτεσαι “θα είναι από εκείνους τους απατεώνες που δείχνει η τηλεόραση”. – “Δώσε του 50 καπίκια. Δε θα φτωχύνεις”. Η αληθινή μαφία είναι αυτοί οι πέντε-έξι που χειραγωγούν τα πλήθη από την τηλεόραση….

Δε διακόπτω τους άλλους όταν μιλούν. Οι Άγιοι Πατέρες μας μαθαίνουν να στεκόμαστε μπροστά στους άλλους σαν να είμαστε μπροστά σε μια παλιά εικόνα.
Τι σημαίνει να μην κρίνεις; Να μη βγάζεις καταδικαστικές αποφάσεις. Γνώμη είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε. Ο Χριστός προσπάθησε να κάνει κάποιες διευκρινήσεις στους Φαρισαίους, ενώ ο θυμός του ήταν δίκαιος. Έχεις δίκιο όταν θυμώνεις με τον εαυτό σου επειδή π.χ. χτες βράδυ μέθυσες. Να μισείς την αμαρτία σου, τα πάθη σου, αυτά που σε βασανίζουν και δε βρίσκεις γιατρικό. Μόνο αν μισήσεις την αμαρτία βαθιά θα γευτείς το άρωμα της νίκης.Αν και μεγάλος, κάθε μέρα προσπαθώ να μαθαίνω.


Να, πηγαίνω συχνά με το λεωφορείο μέχρι την Μόσχα. Δύο ώρες χωρίς στάση. Μπροστά μου κάθονταν δύο νεαροί, μεθυσμένοι. Έβριζαν, μιλούσαν πάρα πολύ άσχημα. Έτρεμα και μόνο στην σκέψη ότι πρέπει να τους υποστώ για δύο ώρες. Μετά όμως σκέφτηκα. Για να δούμε. Ποιοι είναι αυτοί οι νεαροί; Μεγάλωσαν σε χωριό. Τι είδαν εκεί; Τον πατέρα μεθυσμένο, τη μάνα να τους δίνει σφαλιάρες, βρισιές. Η τηλεόραση συνεχώς ανοιχτή. Αυτή είναι η νέα γενιά. Τι να τους ζητήσεις. Εγώ προσωπικά τους έμαθα κάτι; Πέρασα το κατώφλι του σπιτιού τους; Τους διάβασα κάποιο βιβλίο; Βγαίνω από το λαβύρινθο των σκέψεών μου και διαπιστώνω ότι φθάσαμε...


Όλα είναι στα χέρια μας: το πώς ακούμε, το αν τα μάτια μας είναι καθαρά, το εάν τα αυτιά μας είναι κλεισμένα, το εάν η ψυχή μας είναι ξεκλειδωμένη, το αν η συνείδησή μας είναι καθαρή. Με αυτά τα πράγματα πρέπει να ασχοληθούμε. Οι άγιοι μας μαθαίνουν: σώσου και είναι αρκετό για μια ζωή. Τρόπος δράσης; Φτιάξε τον εαυτό σου. Ένα χιλιοστόμετρο. Αλλά αυτό το χιλιοστόμετρο θα φέρει πιο πολύ φως. Εάν μείνουμε όμως μόνο σε διαπιστώσεις…. τίποτα δε θ’ αλλάξει. Μόνο το κακό, από το οποίο έχουμε αρκετό, θα πολλαπλασιαστεί. Να ελαττώσουμε την κακία. Αυτό προσπαθήσαμε και με την ταπεινή ταινία μας το “Ostrov”.


Ίσως κάποιοι κριτικοί έχουν δίκιο. Ίσως υπάρχει πολύ “φλυαρία” στις κινήσεις. Προσπάθησα να τις εξηγήσω. Βρισκόμασταν σε μια περίεργη κατάσταση, μια αδυναμία από την οποία προσπαθήσαμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις να βγούμε. Όπως τα παιδιά,δεν προσπαθούσαμε να καταλάβουμε, αλλά να συγκρατήσουμε τι συμβαίνει με τον άνθρωπο που αρχίζει να πιστεύει, και προσπαθεί να γνωρίσει το Θεό, όπως ήταν ο ήρωάς μου…..

Επειδή ξεχνάμε ότι η αμαρτία είναι έλλειψη φωτός. Εμείς της δίνουμε μορφή, την κάνουμε χειροπιαστή...Με τους ερεθισμούς μας. Με την έλλειψη σεβασμού στον άλλο…Τι είναι παράδεισος και τι είναι κόλαση; Οι Πατέρες μας μαθαίνουν ότι παντού υπάρχει ένας ωκεανός θεϊκής αγάπης. Όσους λαθεύουν τους τιμωρεί με το μαστίγιο της αγάπης. Σκεφτείτε – έναν ωκεανό αγάπης, όπου όλος ο κόσμος αγαπιέται. Αυτό μας λείπει σ’ αυτή τη ζωή, η αγάπη. Να λοιπόν η κόλαση, η έλλειψη αγάπης. Και αν το σκοτάδι είναι έλλειψη φωτός, η σκοτεινή ψυχή, όταν βγαίνει στο φως, λειώνει.


Το μόνο που θέλω είναι να μεταδώσω κάτι από την προσωπική μου εμπειρία. Είμαι σαν όλους τους άλλους – αδύνατος. Αλλά αισθάνθηκα μια ανάγκη. Αισθάνομαι την Αλήθεια σαν κάτι το επείγον, σαν έναν κόμπο στο λαιμό. Μια από τις ονομασίες του Χριστού είναι ο Ήλιος της Αλήθειας. Προς αυτόν τον ήλιο κατευθύνομαι μ’ όλες μου τις πενιχρές δυνάμεις.

Διαβάζω: «Δε ζούμε ποτέ τη στιγμή. Ακόμη και τότε που καθόμαστε στο τραπέζι οι σκέψεις μας πετάνε, πότε στα αγγουράκια, πότε στο κβας, πότε στη σούπα. Δοκιμάστε έστω ανά λεπτό την ημέρα, όταν δεν έχετε κάτι να κάνετε, να συγκεντρωθείτε στον εαυτό σας, για να ζήσετε το τώρα. Σ’ εκείνο ακριβώς το λεπτό. Είναι πολύ δύσκολο. Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας θα είναι να αισθανθείτε την παρουσία του Θεού».



Αισθάνομαι ηθοποιός; Εγώ είμαι ο Μαμμόνωφ Πέτρος Νικολάεβιτς. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ. Δίνω κάθε στιγμή όλες μου τις δυνάμεις. Όταν μετά από πέντε χρόνια θα κοιτάξω πίσω και θα πω: «Πως μπόρεσες να παίξεις τόσο χάλια;» Θα έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, επειδή εκείνη τη στιγμή έκανα ότι μπορούσα.


Έτσι ήταν και με την ταινία “Ostrov”. Πέτυχε έτσι; Θα εντυπωσιάσει. Προσπάθησα να βοηθήσω τον εαυτό μου και τους γύρω μου. Όταν ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ επί πώλου όνου, τον έραναν με λουλούδια και τον υποδέχθηκαν με επευφημίες. Το ζωάκι πίστευε ότι σ’ αυτό, απευθύνονται όλα αυτά.

Έτσι είμαστε και εμείς σαν τον όνο που έφερε το Χριστό.

Εγώ έχω πολλά ταλέντα, αλλά τα έχω με την αξία μου; Ένα γενναιόδωρο χέρι τα έσπειρε… Ζω μ’ αυτά. Προσπαθώ να μην τα διαψεύσω, να μην τα προδώσω. Δεν έχω οργασμούς με το “εγώ” μου. Καταλαβαίνω ότι εγώ, ο Πέτρος Μαμμόνωφ δεν έκανα κάτι με την αξία μου. Έχω με τι να περηφανευτώ; Σ’ όσους ο Θεός δίνει, τους το ζητάει. Πρέπει να ζήσουμε όσο πιο καθαρά μπορούμε. Όλα είναι τόσο εύθραυστα, απροστάτευτα…

Η πολιτισμική ιστορία του...οργασμού!

«Η επιθυμία για συνουσία είναι η ευφυΐα του γένους» έγραψε ο Σοπενχάουερ. Πώς εξελίχθηκε αυτή η διαδικασία της επιθυμίας; Υπάρχει ιστορία, δηλαδή εξέλιξη στον οργασμό; Αντικειμενικά δεν ήταν πάντα ίδιος;

Το βιβλίο του δημοσιογράφου Τζόναθαν Μαργκόλις με τίτλο "Η απόκρυφη ιστορία του οργασμού" δεν θα το έλεγες ούτε επιστημονικό ούτε αμιγώς δημοσιογραφικό. Είναι κάτι ανάμεικτο, μια καταγραφή σημαντικών αλλά και λιγότερο σημαντικών στοιχείων, ερευνών, απόψεων κ.ά. πάνω στην ιστορία του οργασμού.



Έχει αλλάξει ο οργασμός στη διάρκεια των αιώνων;


Τα βασικά ερωτήματα που τίθενται από τον συγγραφέα είναι τα εξής: Υπάρχει ιστορία του οργασμού; Ο οργασμός στη διάρκεια των αιώνων έχει αλλάξει;

Σύμφωνα με το βιβλίο, η ανθρώπινη σεξουαλικότητα από την αρχαία Αθήνα ως τη δεκαετία του 1980 στο Σαν Φρανσίσκο υπόκειται τόσο στις κοινωνικές εξελίξεις όσο και στις ανθρώπινες ορμόνες. Στην ουσία ο οργασμός υπάρχει στα 100.000 χρόνια περίπου που τα ανθρώπινα όντα θεωρούνται πολιτισμένα.

Οσον αφορά την πορεία του οργασμού, είναι γνωστό ότι υπήρχαν κοινωνίες που τον έθεσαν σε περιορισμό και άλλες που τον αναζήτησαν ως κυριαρχικό στοιχείο μιας καλής ζωής. Η Ιστορία έδειξε αυτά τα σκαμπανεβάσματα, στα οποία στέκεται αναλυτικά ο συγγραφέας.



Ο προχριστιανικός οργασμός


Ο προχριστιανικός κόσμος ήταν αρκετά απελευθερωμένος στην αναζήτηση της ευχαρίστησης στο σεξ. Για παράδειγμα, στην Αίγυπτο «ο συνδυασμός των καιρικών συνθηκών,η αυτοπεποίθηση για την κουλτούρα τους και της μεγάλης ευφορίας του Δέλτα του Νείλου έκανε τους Αιγύπτιους λαό ιδιαίτερα αισθησιακό. Κάτω από τον ανελέητο ήλιο οι γυναίκες φορούσαν μόνον έναν κοντό διάφανο χιτώνα και οι άνδρες μια πτυχωτή κοντή φούστα. Πώς να μην έχουν συνεχώς τον νου τους στον έρωτα σε ένα τόσο ερωτικό σκηνικό;».



Ο οργασμός στη Βίβλο και στο Κοράνι



Αλλά και «η Βίβλος», όπως καταγράφει ο συγγραφέας, «αναφέρεται στη σεξουαλικότητα ως θείο δώρο και τη χαρακτηρίζει κεντρικό κόμβο της ανθρώπινης ύπαρξης,συχνά μάλιστα περιγράφει σκηνές χωρίς να διευκρινίζει αν οι συμμέτοχοι είναι παντρεμένοι ή όχι. Υπάρχουν ένα σωρό χωρία που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ερωτικές περιγραφές,όπως η αφήγηση στο βιβλίο της Ρουθ, όπου η Ρουθ ξελογιάζει τον Βοόζ στο δάπεδο του αλωνιού».

Ο συγγραφέας αναφέρει επίσης ότι πολλοί μελετητές του Κορανίου «υποστηρίζουν ότι ο Μωάμεθ και οι μαθητές του ευνοούσαν τη γυναικεία σεξουαλικότητα και τις σεξουαλικές ηδονές της γυναίκας εντός του γάμου. Συγκεκριμένα, ο Μωάμεθ ενθάρρυνε τους άνδρες να είναι φιλοφρονητικοί στο κρεβάτι: Οταν κάποιος από εσάς κάνει έρωτα στη σύζυγό του, ας μην το κάνει όπως γίνεται στα πουλιά,αντίθετα να αργείτε και να παρατείνετε».


Η γυναικεία περιτομή, καταγεγραμμένη κατά πρώτον από τον έλληνα γεωγράφο Στράβωνα, δεν είναι αποκλειστική παράδοση του Ισλάμ αλλά έθιμο σε πολλές γεωγραφικές περιοχές που ενστερνίστηκε αργότερα το Ισλάμ.



Η ηδονή για την ηδονή στην αρχαία πόλη-κράτος


Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε, κατά τον Μάργκολις, οι αρχαίοι Ελληνες υπήρξαν ο πρώτος πολιτισμός που μεθόδευσε την επιδίωξη της ηδονής. Στην ελληνική γλώσσα απαντάται για πρώτη φορά και η λέξη «οργασμός», που σημαίνει τη σφοδρή και ακατάσχετη φυσιολογική διέγερση. Ισως αυτή η αναζήτηση της ηδονής για την ηδονή να οδήγησε στην πρωτοποριακή άνθηση του ελληνικού θεάτρου, της τέχνης, της κωμωδίας, αλλά και του αθλητισμού και του σεξουαλισμού.

Το δικαίωμα στον οργασμό είχαν όχι μόνον οι άνδρες αλλά και οι γυναίκες, και είναι γνωστές οι σκηνές της «Λυσιστράτης» αλλά και οι «Βάκχες», όπου εκφράζεται η σεξουαλική επιθετικότητα των γυναικών, τέτοια που να προκαλεί φόβο στους άνδρες.

Αντίθετα με την Αίγυπτο, οι γυναίκες ήταν σεμνότερα ντυμένες αλλά οι άνδρες μονίμως γυμνοί και «ετοιμοπόλεμοι». Στην αρχαία πόλη-κράτος ο έρωτας είχε πολλές εκφάνσεις, όπου ομοφυλοφιλία και παιδεραστία ήταν ένα καθημερινό γεγονός, απόλυτα νόμιμο και κοινωνικά ζητούμενο. Οι γυναίκες-σύζυγοι ήταν περιορισμένες αλλά είχαν κι αυτές τις διαφυγές τους, σύμφωνα με νεότερες έρευνες.



Στην Ανατολή



Η Ανατολή με το 1.700 ετών ινδικό Κάμα Σούτρα, με τις 529 ερωτικές στάσεις, και ο αραβικός Κήπος της Ηδονής του 1500 είναι οι σίγουροι τρόποι εισαγωγής στη σεξουαλική απόλαυση στον κόσμο της Ανατολής.
Το προφητικό βιβλίο της αρχαίας Κίνας Ι Τζιγκ που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα π.Χ. περιέχει μια περιγραφή των οργασμικών διαφορών των δύο φύλων βασισμένη στα στοιχεία φωτιά και νερό προσομοιάζει με την ανάλογη αντίληψη αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων 1.000 χρόνια μετά.

Ο ταντρισμός (καθυστέρηση της εκσπερμάτισης και διαδοχικοί εσωτερικοί οργασμοί για τον άνδρα) βρήκε την έκφρασή του στο Ταό. Οι οπαδοί του ισχυρίστηκαν ότι ανακάλυψαν έναν τρόπο ώστε οι άνδρες να εκτρέπουν την οργασμική τους ενέργεια προς τα επάνω, μέσω της σπονδυλικής στήλης προς τον εγκέφαλο, και να τον επαναφέρουν πολλές φορές προς τα κάτω, εκσπερματώνοντας τη χρονική στιγμή που επέλεγαν αυτοί. Οι Κινέζοι φρόντιζαν για τον οργασμό της γυναίκας, αν και ως γνήσιοι φαλλοκράτες είχαν θεωρίες που ευνοούσαν τους άνδρες, όπως π.χ. το ιδανικό του να κάνει κάθε άνδρας της μεσαίας τάξης έρωτα με εννέα γυναίκες ταυτόχρονα, αρκεί να φρόντιζε να φτάσουν όλες σε οργασμό.



Βικτωριανή ηθική και ερωτική παλινόρθωση


Ο βικτωριανός καθωσπρεπισμός επέβαλε νέες αυστηρές δίαιτες στην ερωτική απόλαυση. Ο γυναικείος οργασμός θεωρήθηκε «ασθένεια» και αποδόθηκε με τον όρο «υστερικός παροξυσμός». Οι γιατροί επιλήφθηκαν του θέματος και οι σύζυγοι χρησιμοποιούσαν τη ράβδο για να συνετίσουν τις γυναίκες και με τον νόμο.

Η πορνεία ανθούσε και η παραφιλολογία ανώνυμων έβριθε ωμών ερωτικών φαντασιώσεων. Ο αυνανισμός και ο σεξουαλική σκέψη στη Γαλλία του 18ου αι., όπως έδειξε ο Φουκό, θεωρούνταν κοινωνικό πρόβλημα. Ενας κάποιος βικτωριανισμός επέζησε ως τις μέρες μας στις ΗΠΑ, όπου ακόμη υπάρχουν νόμοι ενάντια στο στοματικό έρωτα σε κάποιες Πολιτείες των ΗΠΑ.

Ο διαβόητος αρχηγός του FΒΙ Εντγκαρ Χούβερ έλεγε στα μέσα της δεκαετίας του ΄50: «Μετά λύπης αναφέρω ότι εμείς,στο FΒΙ, αδυνατούμε να δράσουμε σε περιπτώσεις στοματικών σεξουαλικών περιπτύξεων, εκτός αν αυτές παρακωλύουν το διαπολιτιστικό εμπόριο»! Ο 20ός αιώνας σήμανε την επέλαση της σεξουαλικότητας και την απελευθέρωση της ηδονής, όχι χωρίς μάχες.



Τα απόκρυφα σημεία και η ηδονή


Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Μέση Ανατολή και Κεντρική Αμερική ήταν τόποι ερωτικής απελευθέρωσης. Ακόμη και στη χριστιανική Ευρώπη πολύς κόσμος χλεύαζε τους άτεγκτους νόμους της επίσημης ηθικής και έβρισκε τρόπους να τους παρακάμψει.

Στην Κίνα το αντιπροσωπευτικό πόδι-λωτός της ενήλικης γυναίκας, το οποίο δεν ήταν πάνω από δέκα εκατοστά, ήταν το πιο απόκρυφο σημείο της, ικανό να προσφέρει τη μεγίστη ηδονή στον άνδρα. Το δάχτυλο του μικροσκοπικού αυτού σαν μπουμπούκι άκρου με μια δόση υπερβολής έμοιαζε με μικρός πέος, ενώ η σαρκώδης περιοχή κάτω από τις καμάρες θεωρούνταν και χρησίμευε τόσο ως ζεύγος βοηθητικών κόλπων όσο και ως θηλυκό ανάλογο του πέους. Αντίθετα, στην Ινδία, ερωτική ανταγωνίστρια της Κίνας, αναγνωρίζεται η «ζώνη Grafenberg»,το μετέπειτα περίφημο σημείο G, ως η πλέον ενδεδειγμένη περιοχή για τη γυναικεία εκσπερμάτιση. Η Ιαπωνία δεν πάει πίσω. Πρακτικές ηδονών καταγράφονται στο Παραμύθι του Γκένζι.

Πηγή: www.tovima.gr

Απόψεις αρχαίων Ελλήνων για τη μουσική....

Ας ρίξουμε μία ματιά σε κείμενα των αρχαίων ελλήνων, των οποίων το πνεύμα όσο το θαυμάζουμε, άλλο τόσο το θεωρούμε ξεπερασμένο. Παραθέτω μερικές "ξεπερασμένες" απόψεις 25 αιώνων που ακόμα καθηλώνουν τον επιστημονικό κόσμο.



"Πατέρας" της μουσικής θεωρείται ο Πυθαγόρας, ο οποίος έθεσε τα θεμέλια της μαθηματικοποίησης (οργάνωσης και ταξινόμησης) , αλλά και φιλοσοφικής ερμηνείας της μουσικής, ώστε να αποτελεί διδακτική ύλη για τους νέους. Δημιούργησε πολλές θεωρίες, όπως "η αρμονία των σφαιρών", "η πυθαγόρειος κλίμακα", ο κύκλος των πεμπτών".

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα (3ο βιβλίο Πολιτεία): "...δεν είναι γι' αυτόν τον λόγο, αγαπητέ Γλαύκον, που η μουσική εκπαίδευση είναι σημαντικότατη, γιατί ο ρυθμός και η αρμονία εισδύουν βαθιά στα μύχια της ψυχής και ασκούν σε αυτήν ισχυρότατη επίδραση , φέρνοντας μαζί τους και προσφέροντας ομορφιά, αν κανείς εκπαιδευτεί σωστά ή και το αντίθετο..."


Ο Αριστοτέλης βρίσκει την λυδική, ως καταλληλότερη για την παιδική ηλικία, λόγω της ιδιότητάς της να είναι ευπρεπής και μορφωτική ("διά το δύνασθαι κόσμον τ' έχειν και παιδείαν").

Επίσης αναφέρει ότι "οι μελωδίες αναμφίβολα γεννούν ηθικά συνασθήματα. Κι αυτό γίνεται φανερά ως εξής: μόλις αλλάξει η φύση των αρμονιών, μεταβάλλονται ταυτόχρονα και οι διαθέσεις των ακροατών. Σε αρμονία με θρηνώδη χαρακτήρα , όπως είναι η μιξολυδική, η ψυχή σφίγγεται' άλλες μελωδίες χαλαρές φέρνουν χαλάρωση στη διάνοια , ανάμεσα σε αυτές η μεν δωρική παρέχει γαλήνη, η δε φρυγική συναισθήματα ενθουσιασμού...Το ίδιο συμβαίνει και με τους ρυθμούς, άλλοι από αυτούς φέρνουν ηρεμία και άλλοι συνταράσσουν την ψυχή, άλλοι είναι μονότονοι και άλλοι ελευθεριώτεροι. Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι η μουσική έχει την δύναμη να διαμορφώνει κατά κάποιο τρόπο το ήθος της ψυχής. Αν λοιπόν μπορεί να το πετυχαίνει, σημαίνει ότι πρέπει να οδηγούμε και να μορφώνουμε τους νέους μ' αυτήν."

Ο Ηρακλείδης Ποντικός αναφέρει: "Η δωρική αρμονία εκφράζει το ανδρικό και το μεγαλοπρεπές ήθος". (ανδρικό= του ανδρός, του ηθικού και ενάρετου)."

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, πρέπει να προσέχουμε τί μουσική ακούμε διότι: "η φαύλη μουσική και τα πονηρά τραγούδια δημιουργούν ακόλαστα ήθη και ανάρμοστους τρόπους ζωής, και ανθρώπους που ρέπουν στη μαλθακή ζωή, τη νωθρότητα και την υποταγή στις γυναίκες *." (* είναι αναφορά στην επιβολή των ενστίκτων στην αρετή και το ήθος, και όχι μείωση της γυναικείας υπόστασης)."

Αργότερα ο Έγγελος έγραψε: " ...γιατί εκείνο που η μουσική συλλαμβάνει είναι τούτη ακριβώς η σφαίρα, η εσωτερική αίσθηση, η αφηρημένη αυτοαντίληψη, θέτοντας έτσι μαζί σε κίνηση την έδρα των εσωτερικών αλλαγών, την καρδιά, το θυμικό, αυτό το απλό συμπυκνωμένο επίκεντρο όλου του ανθρώπου."

(από φορουμ συζητήσεων)

Παναγία Σουμελά,Πόντος...

Όσοι πάσχουν από κατάθλιψη βλέπουν τον κόσμο γκρίζο...

Οι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη, στην πραγματικότητα βλέπουν τον κόσμο γύρω τους σε αποχρώσεις του γκρι, τουλάχιστον υποσυνείδητα, αναφέρει νέα έρευνα.

Γερμανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν απεικονιστική μέθοδο στον...

αμφιβληστροειδή για να παρακολουθήσουν την ανταπόκριση του αμφιβληστροειδούς σε διάφορες αντιθέσεις άσπρου- μαύρου και ανακάλυψαν ότι οι άνθρωποι με κατάθλιψη είχαν σημαντικά χαμηλότερη αντίδραση του αμφιβληστροειδούς στην αντίθεση, σε σχέση με όσους δεν εμφάνιζαν κατάθλιψη.

Η χαμηλότερη ανταπόκριση ήταν φανερή σε ασθενείς με κατάθλιψη, ανεξάρτητα από το αν ελάμβαναν ή όχι αντικαταθλιπτικά. Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι άνθρωποι με την πιο σοβαρή κατάθλιψη είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα ανταπόκρισης του αμφιβληστροειδούς στην αντίθεση.

Η ερευνητική ομάδα, του Πανεπιστημίου Freiburg, δήλωσε ότι αν και χρειάζονται νέες έρευνες τα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι οι απεικονίσεις του αμφιβληστροειδούς θα μπορούσαν τελικά να χρησιμοποιηθούν για τη διάγνωση και βαρύτητα της κατάθλιψης, καθώς και για την αξιολόγηση της θεραπείας. Η μέθοδος μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμη και στην έρευνα.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό ‘Biological Psychiatry.’

Ο εκδότης του περιοδικού, Dr. John Krystal, δήλωσε ότι η έρευνα υπογραμμίζει τους τρόπους με τους οποίους η κατάθλιψη αλλάζει την εμπειρία κάποιου για τον κόσμο. Όταν οι άνθρωποι πάσχουν από κατάθλιψη είναι λιγότερο πιθανό να αντιλαμβάνονται αντιθέσεις στον οπτικό κόσμο. Η συγκεκριμένη απώλεια φαίνεται πως καθιστά τον κόσμο ένα λιγότερο ευχάριστο μέρος.

Ταξίδι στο παρελθόν,πόσο κοντά είμαστε;

Τώρα ο καθηγητής Σιθ Λόιντ και οι συνεργάτες στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ», φιλοδοξούν να πάνε ακόμα παραπέρα, αξιοποιώντας ένα άλλο κβαντικό φαινόμενο, την «μετα-επιλογή», προκειμένου να ταξιδέψουν ανάποδα στον χρόνο. Όπως δήλωσε ο

Λόιντ στο περιοδικό “Technology Review” (Τεχνολογική Επιθεώρηση), «είναι δυνατό για τα σωματίδια (και, θεωρητικά, για τους ανθρώπους) να ταξιδέψουν στο τούνελ του χρόνου, από το μέλλον προς το παρελθόν». Οι ερευνητές του ΜΙΤ θεωρούν ότι αν συνδυαστούν τα φαινόμενα του «κβαντικού εναγκαλισμού» και της «κβαντικής μετα-επιλογής», είναι η εφικτή η τηλεμεταφορά στο παρελθόν.

Αντίθετα με άλλες θεωρίες τηλεμεταφοράς στον χρόνο, η συγκεκριμένη κβαντική θεωρία αποφεύγει διλήμματα και παράδοξα που προκύπτουν από ένα τέτοιο ταξίδι στον χρόνο (του τύπου «αν φρόντισα ο μπαμπάς και η μαμά μου να μη συναντηθούν ποτέ στο παρελθόν, τότε εγώ πώς υπάρχω σήμερα;» ή «αν σκότωσα τον παππού μου όταν τον συνάντησα στο παρελθόν, τότε πώς εγώ γεννήθηκα και πώς γίνεται μετά να ταξίδεψα στο παρελθόν κοκ;»). Επιπλέον, αντίθετα με άλλες θεωρίες «επιστροφής στο μέλλον», η κβαντική χρονομηχανή δεν προϋποθέτει την κάμψη του χωροχρόνου (κάτι που υποτίθεται ότι κάνουν οι μαύρες τρύπες, όμως ένα ταξίδι μέσω αυτών φαντάζει ιδιαίτερα απίθανο από πρακτική άποψη…). Φυσικά και το κβαντικό ταξίδι στο παρελθόν δεν φαντάζει προς το παρόν πιο κοντά στην πραγματικότητα, καθώς δεν είναι παρά μια αμφιλεγόμενη θεωρία και πολλοί φυσικοί δεν πιστεύουν ότι μπορεί ποτέ να υλοποιηθεί. Πάντως η ομάδα του ΜΙΤ την παρουσίασε με τίτλο «Η κβαντομηχανική του ταξιδιού στον χρόνο μέσω μετα-επιλεγμένης τηλεμεταφοράς» στο arxiv.org – Quantum Physics.

(από tro-ma-ktiko)

Οι άνδρες προτιμούν γυναίκες με μικρό πέλμα....

Ποιο από τα δύο πρόσωπα που εικονίζονται δεξιά βρίσκετε πιο ελκυστικό; Αν επιλέξατε το πρόσωπο στα αριστερά, τότε η άποψή σας συμπίπτει με εκείνη των περισσότερων ανδρών.
Η αριστερή εικόνα αποτελεί ουσιαστικώς μια σύνθεση εικόνων του προσώπου οκτώ γυναικών με... μικρό μέγεθος πέλματος. Αντιθέτως η δεξιά εικόνα αποτελεί σύνθεση εικόνων του προσώπου οκτώ γυναικών με μεγάλο... νούμερο παπουτσιού.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Αλμπανι στη Νέα Υόρκη ανακάλυψαν ότι οι γυναίκες με μικρότερο μέγεθος πέλματος έχουν πιο όμορφο πρόσωπο: έτσι τουλάχιστον έκριναν 77 ετεροφυλόφιλοι άνδρες που συμμετείχαν στη μελέτη των ειδικών. Πιο ελκυστικές ήταν επίσης, σύμφωνα με τους συμμετέχοντες, οι γυναίκες με μεγαλύτερα μηριαία οστά και στενούς γοφούς καθώς και όσες ήταν ψηλές.
Προκειμένου να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους, οι ερευνητές μέτρησαν το μήκος των χεριών, των ποδιών, των μηρών και την περιφέρεια των γοφών 60 φοιτητριών. Στη συνέχεια δημιούργησαν συνθέσεις του προσώπου των γυναικών: στη μια ομάδα εικόνων περιλαμβάνονταν τα χαρακτηριστικά γυναικών με τις μεγαλύτερες μετρήσεις, ενώ στη δεύτερη τα χαρακτηριστικά γυναικών με τις μικρότερες μετρήσεις.

Τις εικόνες κλήθηκαν να κρίνουν 77 νεαροί άνδρες. Οπως έδειξαν τα αποτελέσματα, οι άνδρες είχαν 3,5 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να κρίνουν ως πιο ελκυστικές τις γυναίκες με μικρό πέλμα και σχεδόν 10πλάσιες πιθανότητες να τις κρίνουν ως πιο θηλυκές. Παράλληλα είχαν 11πλάσιες πιθανότητες να επιλέξουν ως πιο ελκυστικά τα πρόσωπα γυναικών με στενούς γοφούς και οκταπλάσιες πιθανότητες γυναίκες με μακριούς μηρούς.



Δεν ξέρουν τι θέλουν οι γυναίκες


Οι ερευνητές διεξήγαν αντίστοιχη μελέτη σε 82 γυναίκες από τις οποίες ζήτησαν να κρίνουν τις συνθέσεις εικόνων του προσώπου 67 ανδρών. Τα αποτελέσματα σε αυτήν την περίπτωση ήταν πιο ασαφή: οι γυναίκες έκριναν ως πιο ελκυστικά τα πρόσωπα ανδρών που είχαν μακρύ κορμό αλλά και μικρό καρπό.

Οπως εξήγησε ο δρ Ατκινσον, οι γυναίκες δεν εμφανίζουν σταθερή προτίμηση προς έναν τύπο ανδρών και αυτό διότι, εξελικτικώς, οι πολύ ελκυστικοί άνδρες αποτελούν «δίκοπο μαχαίρι»: παρέχουν καλά γονίδια στη σύντροφο για την απόκτηση απογόνων, ωστόσο τελικά μπορεί να εγκαταλείψουν τη γυναίκα προς... άγραν άλλης «λείας» αφήνοντάς τη μόνη να μεγαλώσει τα τέκνα!

Πηγή: www.tovima.gr

H ενσυναίσθηση του πόνου των άλλων .....

 Το ότι οι άνθρωποι -αλλά και τα περισσότερα ανώτερα θηλαστικά- είναι ικανοί να αντιλαμβάνονται, να συναισθάνονται και να βιώνουν τα αισθήματα της χαράς ή του πόνου που αισθάνεται ένα τρίτο πρόσωπο είναι μια κοινότοπη διαπίστωση που επιβεβαιώνεται από την καθημερινή μας εμπειρία.

Λιγότερο κοινότοπη αποδεικνύεται η κατανόηση των νευροεγκεφαλικών μηχανισμών στις οποίες βασίζεται και των βιοψυχολογικών αναγκών που ικανοποιεί αυτή η σχεδόν μαγική ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε, και κυρίως να βιώνουμε σε πρώτο πρόσωπο, τις εσωτερικές και προσωπικές εμπειρίες των άλλων. Αυτή η αδιαφανής και μέχρι πρόσφατα παρεξηγημένη βιολογική μας ικανότητα, η οποία περιγράφεται από τους ειδικούς ως «ενσυναίσθηση», αποτελεί πλέον αντικείμενο μελέτης των νευροεπιστημών. Χάρη σε αυτόν τον διεπιστημονικό τομέα έρευνας -που περιλαμβάνει τη νευρολογία, τη νευροβιολογία, τη νευροψυχολογία και κάποιες γνωσιακές επιστήμες- αρχίζουμε να κατανοούμε τις νευροφυσιολογικές προϋποθέσεις και τις ψυχοβιολογικές λειτουργίες του φαινομένου της ενσυναίσθησης.

Αν, όπως επιβεβαιώνουν οι πιο πρόσφατες έρευνες, η «ενσυναίσθηση», δηλαδή η μη συνειδητή και συνεπώς η μη λεκτική ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε νοητικά τα προσωπικά βιώματα των συνανθρώπων μας, αποτελεί μία από τις βασικές προϋποθέσεις όχι μόνο της κοινωνικής μας ζωής, αλλά και της βιολογικής επιβίωσής μας ως κοινωνικών όντων, τότε θα πρέπει να βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στην αρχιτεκτονική του εγκεφάλου μας: να είναι δηλαδή εγγεγραμμένη στα λειτουργικά νευρωνικά κυκλώματα της πολύπλοκης μηχανής του νου που βρίσκεται μέσα στο κρανίο μας.


Ολα τα ευγενή μας συναισθήματα -η συμπόνια, ο αλτρουισμός, ακόμη και ο έρωτας- εξαρτώνται από αυτή την ιδιαίτερα αναπτυγμένη ικανότητα του είδους μας για ενσυναίσθηση. Για παράδειγμα, η Μαρία, ένα συμπαθητικό κοριτσάκι τριών ετών, βρίσκεται στην παιδική χαρά και βλέπει τον Γιώργο, ένα άγνωστο συνομήλικο παιδάκι, να κλαίει σπαραχτικά επειδή έπεσε από την κούνια. Η άμεση αντίδρασή της είναι να βάλει κι αυτή τα κλάματα και αμέσως μετά να του προσφέρει την αγαπημένη της κούκλα για να τον παρηγορήσει. Και θα ήταν μεγάλο σφάλμα να πιστέψει κανείς ότι τέτοιες εκδηλώσεις ενσυναίσθησης του πόνου των άλλων αφορούν μόνο τα νήπια. Πώς όμως θα μπορούσαμε να ορίσουμε αυτή την ευχέρεια των περισσότερων ανθρώπων να αναγνωρίζουν και να βιώνουν οι ίδιοι τις εμπειρίες και τα συναισθήματα των άλλων;

Οι σημερινοί νευροεπιστήμονες και οι εξελικτικοί ψυχολόγοι υιοθέτησαν την έννοια «empathy», η οποία ορθά αποδίδεται στα ελληνικά ως «ενσυναίσθηση» και όχι βέβαια ως «εμπάθεια» ή ως «συμπάθεια», έννοιες που έχουν εντελώς διαφορετική σημασία. Στην προσπάθειά μας να ορίσουμε αυτή τη μάλλον ασαφή και σκοτεινή έννοια ανατρέξαμε σε ένα σύγχρονο Λεξικό Ψυχολογίας. Εκεί βρήκαμε τον ακόλουθο ορισμό: «Η ικανότητα ενός ατόμου να κατανοεί και να συμμερίζεται τα συναισθήματα, τις σκέψεις, και τις ανησυχίες ενός άλλου ανθρώπου "σαν να" ήταν αυτός ο άλλος, διατηρώντας όμως την ακεραιότητά του» (βλ. Λεξικό Ψυχολογίας, εκδ. Τόπος, 2008). Μολονότι, σχετικά ακριβής, αυτός ο ορισμός περιορίζει την ενσυναίσθηση σε ένα τυπικά ανθρώπινο ψυχολογικό φαινόμενο, παραβλέποντας το γεγονός ότι έχει συχνά διαπιστωθεί σε όλα τα ανώτερα θηλαστικά· και επιπλέον παραλείπει κάθε αναφορά στο πώς αυτή η νοητική λειτουργία αναδύεται πάντα μέσα από συγκεκριμένους νευροψυχολογικούς μηχανισμούς.



Τα μολυσματικά συναισθήματα



Για να κατανοήσουμε πώς η σύγχρονη νευροεπιστήμη επιχειρεί να εξηγήσει αυτό το αινιγματικό βιο-ψυχολογικό φαινόμενο, θα παρουσιάσουμε πολύ συνοπτικά την άποψη της Frederique de Vignemont, διακεκριμένης γνωσιακής νευροψυχολόγου, η οποία έχει από καιρό επικεντρώσει τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στη μελέτη των μηχανισμών της ανθρώπινης ενσυναίσθησης του πόνου.

Οπως συστηματικά υπογραμμίζει σε πρόσφατα δημοσιευμένα κείμενά της, το συναίσθημα του πόνου είναι διττής φύσεως: πρόκειται για μια εμπειρία αισθητηριακή και ταυτόχρονα συναισθηματική. Σε ένα τυπικά νευρολογικό-αισθητηριακό επίπεδο ανάλυσης οι άνθρωποι αισθάνονται την ένταση του πόνου σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο του σώματός τους. Σχεδόν παράλληλα, σε ένα συναισθηματικό - ψυχολογικό επίπεδο ανάλυσης, ο πόνος βιώνεται ως δυσάρεστο συναίσθημα. Συνεπώς, ό,τι οι ειδικοί περιγράφουν ως η «μήτρα του πόνου» περικλείει, από νευροφυσιολογικής απόψεως, δύο διακριτά εγκεφαλικά δίκτυα που ενεργοποιούνται παράλληλα όταν πονάμε: ένα αισθητηριακό και ένα συναισθηματικό.

Τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλό μας όταν βλέπουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο να σφαδάζει από τον πόνο ή ένα παιδάκι να κλαίει απαρηγόρητο; Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι όχι απλώς αντιλαμβανόμαστε και επεξεργαζόμαστε συνειδητά τον πόνο τους, αλλά, ώς έναν βαθμό, βιώνουμε προσωπικά τον πόνο τους. Πώς όμως είναι δυνατόν να βιώνουμε ή να μοιραζόμαστε το συναίσθημα ενός άλλου προσώπου;



Η νευροεπιστήμη άρχισε να λύνει το αίνιγμα της ενσυναίσθησης


Μόνο τα τελευταία χρόνια, χάρη στην εντυπωσιακή πρόοδο των νευροεπιστημών, αρχίζουμε να κατανοούμε τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν την ανάδυση αυτών των αξιοπερίεργων «ψυχολογικών» μας ικανοτήτων. Για παράδειγμα, από τις πρωτοποριακές έρευνες πάνω στους «νευρώνες - καθρέπτες» προκύπτει ότι η θέα και μόνο του πόνου των άλλων ενεργοποιεί αυτά τα νευρωνικά κυκλώματα που μας επιτρέπουν να βιώνουμε τις συναισθηματικές συνέπειες του πόνου των άλλων μολονότι δεν ασκούνται πάνω στο σώμα μας τα «πραγματικά» αίτια του πόνου.

Χάρη σε πιο πρόσφατες νευροψυχολογικές αναλύσεις των αισθημάτων του πόνου, μεταξύ των οποίων και οι μελέτες της Frederique de Vignemont, αποσαφηνίστηκαν οι διαφορές μεταξύ της ενσυναίσθησης, της συμπάθειας και της μολυσματικής δράσης των αλγογόνων αισθημάτων. Για παράδειγμα, μόλις ο Κωστάκης εμβολιάζεται στην παιδική κλινική, αρχίζει να κλαίει. Η νοσοκόμα που του κάνει την ένεση νιώθει συμπάθεια, δηλαδή κατανοεί τι αισθάνεται το παιδί, αλλά δεν βιώνει τα αισθήματά του, διαφορετικά θα της ήταν αδύνατον να κάνει καλά τη δουλειά της! Ενώ η μητέρα του παιδιού βιώνει προσωπικά τον πόνο του Κωστάκη, χάρη στη σχέση ενσυναίσθησης που υπάρχει ανάμεσά τους. Αντίθετα, η Μαρία, η μεγαλύτερη αδελφή του παιδιού, στο θέαμα του αδελφού της που κλαίει σπαραχτικά, παγώνει λες και υποβάλλουν την ίδια σε εμβολιασμό. Σε αυτή την περίπτωση, πρόκειται για τη μολυσματική δράση του πόνου: πρόκειται για μια εγωκεντρική και σχεδόν αυτιστική αντίδραση στον πόνο των άλλων.

Ενώ η ενσυναίσθηση και η συμπάθεια αποτελούν ένα άνοιγμα στα συναισθήματα των άλλων, η μολυσματική δράση του πόνου είναι εσωστρεφής· αφού ως ψυχολογική αντίδραση επικεντρωνόμαστε στον ίδιο μας τον εαυτό όταν βρισκόμαστε απέναντι στον πόνο ενός τρίτου προσώπου.

(από enet.gr)